Σάββατο 25 Μάρτη 2000 - Κυριακή 26 Μάρτη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 30
ΔΙΕΘΝΗ
Η βαρβαρότητα δε θα περάσει

Εμελλε να το δούμε κι αυτό. Εκεί πάνω στο Λιτόχωρο. Εκεί που δεσπόζει το μέγα όρος των Ελλήνων Θεών, ο Ολυμπος. Κάτω από τον αιώνιο θρόνο του Δία και υπό το αυστηρό του βλέμμα, ορδές νεοβαρβάρων ξεχύνονται, για να προσβάλλουν ξανά τους βαλκάνιους λαούς με φωτιά και σίδερο. Οι Ελληνες παρακολουθούμε αυτήν τη βεβήλωση με πικρή γεύση και νεύρα τεντωμένα. Η πικράδα γίνεται πιο σκληρή και στις σφιγμένες γροθιές τα νύχια χώνονται στις σάρκες, όταν ξέρουμε ότι οι δικοί μας Μηδίσαντες ριψάσπιδες Εφιάλτες πρόσφεραν το μονοπάτι της προδοσίας. Ανοιξαν την Κερκόπορτα που «μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί». Τη σημερινή μέρα σύμβολο της αιώνιας επαναστατικής σκέψης των Ελλήνων. Τη μέρα της μεγάλης συνάντησης των Λογίων με το επαναστατημένο ράσο και των απόκληρων ραγιάδων με την αφέντρα Μπουμπουλίνα. Την εκρηκτική μέρα που ζωντανεύει το περί ελευθερίας αίσθημα των Ελλήνων, την 25η του Μάρτη του 1821, αυτή τη μέρα, ένας πολιτικός και δημοσιογραφικός εσμός μειωμένης εθνικής συνείδησης προσφέρει στους νέοβαρβάρους τα ιερά και τα όσια, στο όνομα της ρεαλιστικής πολιτικής των νεοκιοτήδων. Κι όμως!

Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή να διαπράξει ένα τόσο μεγάλο έγκλημα κι οι Ελληνες είναι αδύνατον να αντέξουν μια τέτοια προδοσία. Λέγεται πως υπάρχουν δύο Ελλάδες. Η μία είναι η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων Ελλήνων, με υψηλή συνείδηση εθνικής ευθύνης. Η άλλη είναι η οικτρά μειοψηφία της ολιγαρχίας, συνδεδεμένη με κάθε λογής πρακτόρευση ξένων συμφερόντων. Υπάρχει όμως και μια άλλη γνώμη. Αυτή λέει πως η Ελλάδα είναι μία. Μόνο που φέρει μέσα της τη σκωληκοειδή απόφυση κάθε ζωντανού οργανισμού. Το ζήτημα επομένως βρίσκεται σε μια αναγκαία λεπτή χειρουργική επέμβαση. Είναι η ίδια επαναλαμβανόμενη πράξη στο ιστορικό διάβα της ανθρωπότητας. Αυτό έπραξε κάθε φορά που βρέθηκε στον κίνδυνο να απολέσει την ιστορική της ανέλιξη και να αυτοκαταστραφεί. Αυτό επαναλήφθηκε στις μεγάλες ιστορικές στιγμές.

Αυτό έγινε στη Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821. Αυτό έγινε στη Μεγάλη Γαλλική Επανάσταση. Το ίδιο και στη Μεγάλη Αμερικανική Επανάσταση. Αυτό ξανάγινε στον εικοστό αιώνα με τις λαϊκές επαναστάσεις, με κορωνίδα τη Ρωσική Επανάσταση του 1917. Αυτό έγινε και στη σύγχρονη Ελλάδα, με διαφορετικούς όρους, στη Μεγάλη Εθνική Αντίσταση κατά της Νέας Τάξης του Τρίτου Ράιχ. Το ίδιο φαίνεται να ξετυλίγεται και να ωριμάζει στις μέρες μας με τη σιδερόφραχτη έλευση του Τέταρτου Ράιχ του ΝΑΤΟ και της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού.

Τούτη τη μέρα, οι Ελληνες και ιδιαίτερα αυτοί της Βόρειας Ελλάδας, βλέποντας τις ορδές των Νατοϊκών νέοβαρβάρων, σκέπτονται τη «Χάρτα» του Ρήγα Φεραίου του Βελεστινλή και σιγοψιθυρίζουν τον «Θούριό» του. Τούτη τη μέρα, η νέα γενιά των σκεπτόμενων Ελλήνων, η γενιά που προοριζόταν να ριχτεί στη χωματερή των χαμένων γενεών από τους μηδίσαντες νέοταξίτες της Ελλάδας, σε πείσμα τους, μαθαίνει την αριθμητική του Σύμπαντος και τη Διαλεκτική της Ιστορίας. Προπάντων, μαθαίνει να σκέπτεται και να «μεθά με το αθάνατο κρασί του Εικοσιένα». Μαθαίνει τις ελληνικές θάλασσες με τα ατέλειωτα νησιά τους, τις γοργόνες να κολυμπούν και τις Μούσες να αφήνουν τους γλυκούς ψιθύρους στο φύσημα του αγέρα. Μαθαίνει πως είναι πιότερος ο ελεύθερος αγώνας του θανάτου από τα χαλκεία της ζωής των προστατών. Είναι η γενιά που τον πρωθύστερο χρόνο άνοιγε τις πύλες του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, με δύναμη και θάρρος, για να εμποδίσει την έλευση των βαρβάρων της σύγχρονης Μήδειας. Είναι η γενιά που μπόρεσε και στάθηκε όρθια στο Σύνταγμα, στα «λουλουδάδικα», και στους δρόμους της αδούλωτης Αθήνας. Είναι η γενιά που, αργά και βασανιστικά, μαθαίνει να δίνει τον αρχαίο όρκο των Ελλήνων προς την Πατρίδα (... πατρός τε και μητρός τε...) και την Ελευθερία (... σε γνωρίζω από την κόψη...), και να τον υπερασπίζεται. Είναι η γενιά που δίνει όρκο πίστης να φυλάττει τα νάματα αυτά και να εκτελεί τις εντολές Θεών και Ηρώων Ελλήνων.

Είναι η γενιά που αισθάνεται τη λογική της ανωτερότητα έναντι της ανόου κοσμοπολίτικης Δύσης, ως βίωμα ζωής. Η πανάρχαια οικουμενικότητα της σκέψης των Ελλήνων, είναι ο δότης που γεννήθηκε ο σύγχρονος διεθνισμός. Χρειάστηκε χρόνους πολλούς, σαν την απειρότητα του Σύμπαντος, για να ωριμάσει και να προστεθεί ως ο νεότερος κρίκος στην αλυσίδα της ιστορικής αλληλουχίας. Χρειάστηκε να παρατηρήσει και να ερευνήσει, για να αποδείξει την αξιωματική του ανάγκη. Οσο υπάρχουν Ελληνες, είναι αδύνατη η ολοκληρωτική επιβολή της Δυτικό-συμμαχικής κοσμοπολίτικης βαρβαρότητας...


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ