Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση δε δίνει ούτε καν τους θεσμοθετημένους πόρους και το μέχρι σήμερα χρέος προς αυτή φτάνει περίπου τα 3 τρισεκ. δραχμές. Τις θεσμοθετημένες υποχρεώσεις της προς τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία, κλπ., τις καθυστερεί για μήνες και, στο τέλος, δίνει έναντι, «σπρώχνοντας» τους οργανισμούς αυτούς στον τραπεζικό δανεισμό και στη δημιουργία ακόμη μεγαλύτερων αδιεξόδων. Για τα δημόσια έργα, όμως, ακολουθεί την αντίθετη τακτική. Μιλάμε, βέβαια, για την κυβέρνηση. Ισως, οι λόγοι που την οδηγούν σ' αυτή την πολιτική να οφείλονται στο γεγονός, πως οι αναλαμβάνοντες τα δημόσια έργα είναι οι γνωστοί σε όλους μεγαλοκατασκευαστές, μεγαλοκαναλάρχες, κλπ. Ισως, να έχουν σχέση, επίσης, με το γεγονός, πως σ' ένα χρόνο πραγματοποιούνται οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η όποια καθυστέρηση μπορεί να αποβεί μοιραία. Ετσι ή αλλιώς, πάντως, κατά το επτάμηνο Γενάρης - Ιούλης του 2003 διοχετεύτηκαν στο συγκεκριμένο τομέα 4,3 δισεκ. ευρώ ή 1,46 τρισεκ. δραχμές! Μόνο τον Ιούλη, οι πληρωμές από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων ανήλθαν στο 1 δισεκ. ευρώ, ενώ ο ρυθμός των χρηματοδοτήσεων θα εντατικοποιηθεί τους επόμενους μήνες.

Τα ποσά είναι τεράστια και θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν πολλαπλάσια έργα απ' όσα γίνονται. Κι ακόμη βρισκόμαστε στη μέση του χρόνου. Και μπορεί, να αυξάνεται συνεχώς ο κατάλογος των έργων, των οποίων θα κάνει εγκαίνια ο Κ. Σημίτης τους επόμενους μήνες, αλλά κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους και δεν είναι οι εργαζόμενοι...