Είναι γνωστό σε όλους ότι στο σύνολο των λειτουργιών του κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης συντελούνται τεράστιες αλλαγές με στόχο αυτοί οι μηχανισμοί να ανταποκριθούν καλύτερα στις νέες απαιτήσεις που δημιουργούν οι ανάγκες του κεφαλαίου και η πορεία της ΕΕ.

Στα πλαίσια αυτά, προωθούνται αντίστοιχες αναδιαρθρώσεις και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΤΑ) με την προώθηση της κατάργησης ουσιαστικά των σημερινών Νομαρχιών, τη συγχώνευση των δήμων με τη δημιουργία μητροπολιτικών, τη μείωση του αριθμού των Περιφερειών αλλά και την ενίσχυσή των εξουσιών τους, όπως προβλέπει ο νέος κώδικας των ΟΤΑ.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΤΑ) τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί ακόμα περισσότερο σε μηχανισμό του κράτους και του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτή η μετατροπή έχει επιτευχθεί με την ενίσχυση του εισπρακτικού χαρακτήρα των δήμων, την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα, την ενίσχυση των δημοτικών επιχειρήσεων στη λογική της ανταποδοτικότητας, την προσπάθεια ελέγχου του συνδικαλιστικού κινήματος σε όλες τις βαθμίδες, την ενίσχυση του κατασταλτικού μηχανισμού μέσω της Δημοτικής Αστυνομίας για το πέρασμα αυτής της πολιτικής.

Αυτοί είναι ορισμένοι από τους νέους ρόλους της ΤΑ που υλοποιούνται μέσω της νομαρχιακής και πρωτοβάθμιας Αυτοδιοίκησης.

Απόρροια αυτών των κατευθύνσεων είναι τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στον κλάδο. Ο μισθός καλύπτει όλο και λιγότερες ανάγκες, οι εργασιακές σχέσεις ανατρέπονται, οι συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας χειροτερεύουν, το δικαίωμα στην εργασία γίνεται «όπλο εκβιασμού», πολιτικής ομηρίας και υποταγής μέσω του θεσμού των εκτάκτων, τα συνταξιοδοτικά ασφαλιστικά δικαιώματα συρρικνώνονται και γενικεύεται η μερική απασχόληση στο δημόσιο.

Τα παραπάνω μέτρα δε θα ήταν εύκολο να υλοποιηθούν αν κυβέρνηση και εργοδότες δεν είχαν εξασφαλίσει έναν πολύ μεγάλο σύμμαχο: την πλειοψηφία της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος σε επίπεδο ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ και ΠΟΕ - ΟΤΑ.

Στα πλαίσια αυτά το μεγάλο κεφάλαιο, η κυβέρνηση και η ΕΕ επιδιώκουν να προσαρμόσουν τις διεκδικήσεις σε (ανεκτά) πλαίσια, προσπαθώντας να παγιδεύσουν το κίνημα στην απάτη του κοινωνικού διαλόγου.

Στα πλαίσια αυτά δεν μπορεί να περιμένει κανείς τίποτα πια από τις συμβιβασμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος. Μόνο ο συντονισμός από τα κάτω μπορεί να δώσει ελπίδα στους εργαζόμενους. Το Συντονιστικό Σωματείων των ΟΤΑ και το ΠΑΜΕ έχουν τη θέληση και τον προσανατολισμό σε διεκδικητική βάση να ανατρέψουν αυτές τις επιλογές, που εκπορεύονται από την ΕΕ, κυβέρνηση και όσους βάζουν πλάτη για να περάσει. Οι εργαζόμενοι πρέπει να εγκαταλείψουν μαζικά αυτές τις πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες, να τις καταδικάσουν μέσα από τους αγώνες τους αλλά και μέσα από την ψήφο τους στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές.