«Πρωτομάστορας» του ρεαλιστικού και ψυχολογικού θεάτρου ο Ευριπίδης, δύο φορές πλαστούργησε τη μορφή της τραγικής βασίλισσας των ηττημένων Τρώων αλλά και χαροκαμένης μάνας, Εκάβης. Αριστουργηματικά και τις δύο φορές. Στις «Τρωάδες» η Εκάβη καθημαγμένη, συντριμμένη, αποκαμωμένη από τον όλεθρο και το θάνατο που έσπειραν στον οίκο και στο λαό της οι εισβολείς θρηνεί ασταμάτητα, έως να μπει στα πλοία των κατακτητών, παίρνοντας το δρόμο της σκλαβιάς. Στην τραγωδία που φέρει το όνομά της, η μόνη ελπίδα της χαροκαμένης μάνας για τη συνέχιση της γενιάς της είναι ότι το στερνοπαίδι της, ο Πολύδωρος, τον οποίο φυγάδευσε, μαζί με το «θησαυρό» του βασιλικού οίκου της, ζει προστατευμένος στο παλάτι του φίλου - συμμάχου βασιλιά της Θράκης, Πολυμήστορα. Ομως κι αυτή η ελπίδα της χάνεται. Ο δολερός Πολυμήστορας δολοφονεί τον Πολύδωρο για να αρπάξει το θησαυρό. Η Εκάβη μαθαίνοντας την αποτρόπαια πράξη του Πολυμήστορα μεταμορφώνεται. Η συντριβή, η οδύνη και η απελπισία της τη μεταβάλλουν σε ανήμερο «θηρίο». Σε αδυσώπητο τιμωρό, δολοφονώντας τον προδότη και τα δυο παιδιά - κληρονόμους του. Με την τραγωδία αυτή, ο μέγας ψυχανατόμος Ευριπίδης κορυφώνει την καταδίκη του ενάντια στον πόλεμο, καθώς θεωρεί ότι ο πόλεμος γεννά κάθε κακό και θηριωδία του ανθρώπου.

Η εύγλωττη μετάφραση, όπως και η σεμνή, στρωτή σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου, πρόβαλαν το βαθύτατο ψυχογραφικό ρεαλισμό της ευριπίδειας ποίησης. Ψυχογραφικός ρεαλισμός, που αναδείχτηκε τα μέγιστα με μια ακόμη δυνατή ερμηνεία της Δέσποινας Μπεμπεδέλη στο ρόλο της Εκάβης και με τη λιτή, στοχαστικά χαμηλόφωνη (αλλά και κάπως αργόρυθμη) ερμηνεία του Γιάννη Ροζάκης (Ταλθύβιος). Ωραιοποιητικά, μελοδραματικά και υπερβολικά αργόρυθμα - ερήμην του περιορισμένου χωροχρόνου που καταλαμβάνει ο ρόλος στο έργο, υποδύθηκε την Πολυξένη η Λήδα Τασοπούλου. Ενδιαφέρουσα και αισθαντική ήταν η ερμηνεία του Σπύρου Μαρκόπουλου. Διεκπεραιωτικοί ήταν οι Κώστας Αθανασόπουλος, Θανάσης Κουρλαμπάς, Γιώργος Κροντήρης, Ανδρομάχη Γεωργίου και οι ηθοποιοί του ολιγομελέστατου Χορού. Θετική η συμβολή της μουσικής του Γιώργου Κουρουπού, καθώς και του σκηνικού και των κοστουμιών της Αγνής Ντούτση.