Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν χτες από το τραγικό τρομοκρατικό πλήγμα στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον και η Αλέκα Παπαρήγα κατά τη διάρκεια της χτεσινής συνέντευξης Τύπου στη Θεσσαλονίκη - όπου βρισκόταν και την 11η Σεπτέμβρη του 2001 - δήλωσε σχετικά:

«Δε θα ήθελα να προσθέσω κάτι παραπάνω σε αυτά που είχαμε πει τότε, παρότι θα άξιζε, γιατί νομίζω ότι έχουν μια αξία οι τοποθετήσεις του ΚΚΕ που έγιναν τις πρώτες μέρες.

Εμείς τότε είχαμε καλέσει τον ελληνικό λαό να μην ταυτίσει τη θλίψη και την οδύνη που έδειξε για τα θύματα, την αλληλεγγύη προς τον αμερικανικό λαό, με την αλληλεγγύη στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, με την ανοχή στα σχέδια των ΗΠΑ τα οποία βεβαίως βγήκαν αμέσως από το συρτάρι, αξιοποιώντας αυτό το τρομοκρατικό πλήγμα. Μάλιστα η ΚΕ του ΚΚΕ είχε τότε μιλήσει, ότι αυτή η ενέργεια αποτελεί βούτυρο στο ψωμί του ιμπεριαλισμού, που ήθελε να επιταχύνει τη λήψη μέτρων, όχι κατά των τρομοκρατικών οργανώσεων, που ένας θεός ξέρει τι εννοούν, αλλά κυρίως τη λήψη μέτρων ώστε να νομιμοποιείται κάθε επέμβαση, κάθε στρατιωτική επιχείρηση εναντίον λαών οι οποίοι δε θέλουν να συμμορφωθούν με τη νέα τάξη πραγμάτων. Ηθελαν να καθαγιάσουν κάθε επέμβαση που είχε σχέση με τη διανομή και την αναδιανομή των αγορών.

Οι πόλεμοι που ακολούθησαν στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, αλλά και οι εξελίξεις στο Παλαιστινιακό και στο Κυπριακό, οι καταστάσεις που διαμορφώνονται στην Αφρική και παγκόσμια, επιβεβαιώνουν αυτό που εμείς λέγαμε και που θέσαμε στο επίκεντρο: Ποιος ωφελείται από αυτό το τρομοκρατικό χτύπημα, ποιος ωφελείται, ποιος θα ωφεληθεί, ποιος θα το αξιοποιήσει. Μπορεί βεβαίως στην πρωτοκαθεδρία της αξιοποίησης να βρίσκονται οι ΗΠΑ, αλλά εμείς εγκαλούμε και τις δυνάμεις της ΕΕ, οι οποίες συντάχθηκαν με το κύριο και βασικό, ότι η υπ' αριθμόν 1 απειλή της ανθρωπότητας είναι η τρομοκρατία, έχοντας δώσει πάρα πολύ ελαστικά όρια και περιθώρια σε αυτό τον όρο και που ψήφισαν και υιοθέτησαν όλο εκείνο το τρομοκρατικό πλέγμα, που στρέφεται κατά των λαών και κατά των κινημάτων.

Για μας η πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και κατά της στρατηγικής αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, όπως έχει τοποθετηθεί από τις ΗΠΑ και το ευρωπαϊκό δόγμα, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και συνδέεται όχι μόνο με τα διεθνή κινήματα και τις διεθνείς σχέσεις αλλά είναι υπόθεση στρατηγικής και στο εσωτερικό της κάθε χώρας».