Ενώ όλοι συμφωνούν για την κρισιμότητα των επιπτώσεων του φαινομένου του θερμοκηπίου στον πλανήτη, επί της ουσίας οι αποφάσεις των διεθνών διασκέψεων για το περιβάλλον (κυρίως του Κιότο) από κανέναν δεν τηρούνται. Οι μεγαλοστομίες των ηγετών των αναπτυγμένων χωρών παρέμειναν για άλλη μια φορά φωτοβολίδες μιας χρήσης. Οι μειώσεις των εκπομπών CO₂ που έχει χαρακτηριστεί εύστοχα ως το αέριο - δολοφόνος απαιτούν ριζοσπαστικές λύσεις που είναι σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση από αυτές που επικρατούν στην «ελεύθερη οικονομία», δηλαδή στον καπιταλισμό. Ούτε το ενεργειακό πρότυπο μπορεί να αλλάξει με την πρόκριση φιλικών πηγών ενέργειας σε αντιδιαστολή με το πετρέλαιο, ούτε οι μαζικές μεταφορές με τρένο κ.ά. θα επιτραπεί να αντικαταστήσουν το φαύλο κύκλο των ΙΧ. Οι πολυεθνικές που ελέγχουν τους αντίστοιχους κλάδους βιομηχανίας που σχετίζονται με τα παραπάνω είναι τόσο ισχυρές που δεν είναι διατεθειμένες να εκχωρήσουν ούτε ένα δολάριο από τα κέρδη τους οικειοθελώς, αν από κάπου δεν υποχρεωθούν. Κι αυτό δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από το κράτος. Αλλά με κυβερνήσεις που θα υπηρετούν το λαό κι όχι το κεφάλαιο, που θα θέσει αυστηρούς κανόνες και θα περιορίσει την ασυδοσία τους. Διαφορετικά η κατάσταση θα επιδεινώνεται. Πριν λίγο καιρό, στο Κεμπέκ του Καναδά ανακοινώθηκαν έρευνες επιστημόνων της Φινλανδίας και της Δανίας που αποδεικνύουν ότι οι εκπομπές του CO₂στην ΕΕ θα μπορούσαν να μειωθούν από 4-6% αν αντί της ηλεκτρικής ενέργειας εκμεταλλεύονταν η δασική βιομάζα. Σήμερα, δυστυχώς μόνο το 3% της ενέργειας στην ΕΕ προέρχεται από τη συγκεκριμένη πηγή. Μια ενδιαφέρουσα επισήμανση της εν λόγω έρευνας είναι αυτή που τονίζει ότι αν χρησιμοποιήσουμε μόνο το 1/3 της δασικής βιομάζας θα εξασφαλίζαμε ενέργεια ισοδύναμη με 8 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου που θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες μιας χώρας ίσης έκτασης και πληθυσμού με την Ιρλανδία. Αλλά ποιους να συγκινήσουν τέτοια στοιχεία;