Ενα παλιό ρώσικο τραγούδι μιλά για τον πελαργό, που η κούραση μούδιασε τα φτερά του και τού ρούφηξε τη δύναμη...

Ετσι, με φτερά μουδιασμένα, φαίνεται να ζει η πλειονότητα των γυναικών από την πρώην Σοβιετική Ενωση, που ήρθαν στην Ελλάδα σπρωγμένες από την ανεργία για να επιβιώσουν. Οι θεατές στο πρόσφατο Φεστιβάλ Μεσογειακού Ντοκιμαντέρ συγκλονίστηκαν από την ταινία της Ιρίνας Μπόικο, που ζωντανεύει τη φωνή χιλιάδων μεταναστριών που ζουν στην Ελλάδα περίπου σαν σκλάβες. Συχνά περνάνε δίπλα μας, αλλά η ζωή τους δε μας απασχολεί. «Ο κόσμος δεν ξέρει πώς τα βγάζουμε πέρα - έχουμε περιορίσει τις ανάγκες μας, στερούμαστε τα πάντα για να στείλουμε χρήματα στις οικογένειές μας», λένε. «Οι άντρες συμπατριώτες μας έχουν πολλά και σοβαρά προβλήματα, ζούνε συχνά σε απάνθρωπες συνθήκες, μέσα σε παράγκες, μέσα στη βρωμιά... Ομως, τα δικά μας προβλήματα είναι διαφορετικά: Οι γυναίκες είναι αυτές που εργάζονται εσωτερικές και δεν έχουν δικαίωμα παρά μόνο λίγες ώρες ρεπό την εβδομάδα». «Οταν σου φέρονται σαν να είσαι τίποτα, όταν σε προσβάλλουν και σε υποτιμούν συνεχώς, καταλήγεις να νιώθεις, γίνεσαι, ένα τίποτα». «Μερικές φορές λέω "δε θέλω ούτε εσάς, ούτε τα λεφτά σας". Ομως, ξέρω ότι η ζωή των παιδιών μου εκεί πάνω εξαρτάται από μένα. Κι έτσι μένω... Ηρθα για λίγο και είμαι εδώ τόσα χρόνια». «Χάνεις την ψυχική σου ισορροπία, χάνεις τον αυτοσεβασμό σου. Στο τέλος, όλα σού γίνονται αδιάφορα». «Η ανάγκη να αποταμιεύσεις σε απορροφά τόσο, που δε σκέφτεσαι τίποτα άλλο. Ομως, κάποτε αντιδράς - λες "δεν αξίζει να ζει κανείς μόνο για να έχει λίγα χρήματα"». «Χρειάζεται μεγάλη ψυχική δύναμη για να ξεπεράσεις έναν τρόπο ζωής». «Ολα τα είχα προβλέψει - και τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες, ένα δεν είχα προβλέψει: Οτι κάποια μέρα θα ξαναζούσα μια "κανονική ζωή"». «Ο γιος μου έστειλε γράμμα ύστερα από ενάμιση χρόνο. Γράφει ότι δεν έχει να αγοράσει χειμωνιάτικα ρούχα, ότι συνδέεται με μια θαυμάσια κοπέλα με πολύ καλούς γονείς, ότι έχουν μια τέλεια σχέση, αλλά εκείνη έχει μόνο ένα ελάττωμα: Οτι θέλει να παντρευτούν! Πώς, όμως; Η χώρα μας, γράφει, πεθαίνει καθημερινά».