«Αυθαίρετα, δάση, αποχαρακτηρισμός χρήσεων γης... βρισκόμαστε μπροστά σ' έναν ορυμαγδό μέτρων της κυβέρνησης. Μια "επιχείρηση" καλά στημένη, ώστε κάποιοι να κερδίζουν πολλά! Γιατί, "είναι πολλά τα λεφτά" από την εμπορευματοποίηση της γης, δραστηριότητα αλληλένδετη με τις ρυθμίσεις αυτές!»

Αυτό τονίζει η Ρ. Ξαρχάκου, σχολιάζοντας τα τελευταία νομοσχέδια της κυβέρνησης που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. «Μόνο για τα "αυθαίρετα", επισημαίνει, έχουν εκδοθεί 16 Νόμοι και 9 ΠΔ από το 1968 μέχρι σήμερα και είναι κοινός τόπος ότι η λαϊκή οικογένεια γίνεται στόχος εκμετάλλευσης και εμπορίας προσδοκιών. Καλείται να καταβάλει αμέσως τσουχτερά πρόστιμα - έστω και κατά τι μειωμένα - για να αποκτήσει νόμιμη κατοικία που όμως δεν της παρέχει καμιά ασφάλεια (αφού έχει κτιστεί χωρίς μελέτες σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που είναι η πιο σεισμογενής χώρα της Ευρώπης), σ' ένα περιβάλλον υποβαθμισμένο από πλευράς υποδομών και κατά κανόνα απαράδεκτο, αφού η νομιμοποίηση δε γίνεται με ένταξη σε σχέδιο πόλης και πρόβλεψη των βασικών, απαραίτητων χωροταξικών, πολεοδομικών και περιβαλλοντικών όρων, κατοικία που δεν παρέχει ούτε καν τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις για μια καλύτερη ποιότητα ζωής».

Ταυτόχρονα, υπογραμμίζει ότι, «οι παραχωρήσεις δημοσίων χώρων, στην Αττική και όχι μόνο, δίνονται ως προκαταβολή στο μεγάλο κεφάλαιο, ενώ ετοιμάζονται να προχωρήσουν και στην παράδοση φυσικών πόρων και του φυσικού πλούτου της χώρας μας. Ο,τι δεν είχαν κατορθώσει πριν από λίγα χρόνια με τη συνταγματική αναθεώρηση και την αποτυχημένη προσπάθεια τροποποίησης του άρθρου 24, επιχειρούν τώρα να το πετύχουν με μια σειρά εγκληματικών ρυθμίσεων, που παραβιάζουν το Σύνταγμα και υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας».

Υπενθυμίζοντας τις πρόσφατες διαπιστώσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ ότι «η εικόνα του ελληνικού χώρου, των χρήσεων γης και των ρυθμών πολεοδόμησης δεν είναι ικανοποιητική, παρά τις προσπάθειες όλων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ», Ρ. Ξαρχάκου τονίζει ότι αυτές «επιβεβαιώνουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι η λύση του καθοριστικού, όπως αποδείχτηκε, προβλήματος των χρήσεων γης εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο μιας απαράδεκτης κατάστασης στη νοοτροπία και στις πελατειακές πρακτικές εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων και αποτελούν σήμερα ακραία εκδήλωση του πλαισίου αυτού. Πρόκειται για την καταστροφική και αντιπεριβαλλοντική οικοπεδοποίηση του συνόλου της γης της Ελλάδας και της Αττικής ειδικότερα, αποτέλεσμα της ακολουθούμενης πολιτική γης».

Και καταλήγει: «Για την αντιμετώπιση των αιτίων απαιτείται μια τελείως διαφορετική κοινωνικοπολιτική αντίληψη και διαχείριση της γης, τη ρύθμιση του χώρου, την ανάπτυξη της κοινωνικής κατοικίας των κατασκευών».