H περιπέτεια μιας ανασκαφής και ενός Μουσείου κατέληξε να γίνει πρώτης τάξης ευκαιρία για προεκλογική ψηφοθηρία. Νόμιζε κανείς πως το Αρχαιολογικό Μουσείο της Σαντορίνης, που εγκαινιάστηκε την Κυριακή από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και την υπουργό Πολιτισμού, άρχισε να χτίζεται τουλάχιστον τον τελευταίο χρόνο και πως η ανασκαφή του Ακρωτηρίου είναι και αυτή πρόσφατη. Η εντύπωση ήταν αυτή και οι προεκλογικοί «πανηγυρισμοί» δεν επέτρεψαν να αλλάξει ούτε όταν στο περιθώριο των λόγων ακούστηκε η 30χρονη πορεία του Μουσείου, που κατασκευάστηκε το 1970, επί των ημερών του καθηγητή Σπυρ. Μαρινάτου και λειτούργησε μόλις προχτές. Οσο για την ανασκαφή, η βήμα - βήμα αποκάλυψη του προϊστορικού Ακρωτηρίου, που άρχισε επίσης το 1970, και η πόντο - πόντο συντήρηση των ευρημάτων είναι ίσως μια ιστορία όχι λιγότερο σημαντική από την ιστορία του ίδιου του προϊστορικού οικισμού. Μάλλον δεν είναι τυχαίο που ο Σπ. Μαρινάτος «έσβησε» εκεί.

Πίσω από τα πολλά φώτα των κυριακάτικων εγκαινίων «έσβησε» και αυτή, η σύγχρονη περιπέτεια, της προϊστορικής Θήρας. Το Μουσείο, χτισμένο στα Φηρά, φιλοξενεί τέσσερις εκθεσιακές ενότητες που αναφέρονται στην ιστορία της έρευνας, στη γεωλογική ιστορία του νησιού και στην πολιτισμική του διαδρομή από τη Νεότερη Νεολιθική Περίοδο μέχρι την περίοδο ακμής της Θήρας (17ος πΧ) και την έκρηξη του ηφαιστείου. Για την επιλογή και τοποθέτηση των εκθεμάτων στις αίθουσες του Μουσείου εργάζονται χρόνια οι αρχαιολόγοι της ΚΑ΄ ΕΠΚΑ, για τη συντήρησή τους οι συντηρητές της Διεύθυνσης Συντήρησης Αρχαιοτήτων, ενώ έγιναν μετατροπές στο κτίριο από τις Διευθύνσεις Μελετών Μουσείων και Εκτέλεσης Εργων Μουσείων. Ανάμεσα στα ευρήματα - εκτός από αυτά του Ακρωτηρίου συμπεριλαμβάνονται ευρήματα από ανασκαφές της Εφορίας σε άλλες θέσεις του νησιού - ξεχωρίζουν οι τοιχογραφίες μαζί με εκείνες που μεταφέρθηκαν από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και το χρυσό ειδώλιο αιγάγρου, που ήρθε στο φως πρόσφατα.