Το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα της αγροτιάς, το αίμα νερό δε γίνεται.., υποστήριξε ο Κ. Σημίτης, μιλώντας στην προεκλογική συγκέντρωση της Λάρισας. Προεκλογική περίοδος και είθισται οι ρητορικές κορόνες να εξακοντίζονται από τα μπαλκόνια, έστω κι αν χάνονται στον κρότο των πυροτεχνημάτων και στο θρόισμα των πλαστικών σημαιών. Ομως, η παραπάνω φράση του πρωθυπουργού δεν αποτελεί μια από τις καθ' έξιν ρητορικές κορόνες των πολιτικών. Πρόκειται για πρωθυπουργική ύβρι σε βάρος του αγροτικού κόσμου. Διότι, δεν μπορεί ο Κ. Σημίτης να συνδέει, με δεσμούς αίματος την αγροτιά με ένα κόμμα, η κυβέρνηση του οποίου έχει εξελιχθεί στο σκληρότερο διώκτη των αγωνιζόμενων αγροτών, αναλαμβάνοντας το ρόλο του «αγροφύλακα» των συμφερόντων της ΕΕ στη χώρα μας και σε «εργολάβο» ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Το αίμα του ξωμάχου δεν έχει τα ίδια συστατικά με τους «πρασινοαίματους» και δεν μπορεί να μεταγγισθεί στις «φλέβες» του ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και όταν, επί Α. Παπανδρέου, αυτό το κόμμα διατηρούσε δεσμούς με την αγροτιά, αυτοί δεν ήταν δεσμοί αίματος, αλλά δεσμά που έδεναν τους φτωχούς κι αδικημένους αγρότες στο άρμα των πελατειακών σχέσεων, καθιστώντας τους έρμαια της κομματικής εκμετάλλευσης κι ομήρους της περιβόητης «αλλαγής». Πολύ περισσότερο τώρα, επί Σημίτη, που το ΠΑΣΟΚ έχει τόσο πολύ απομακρυνθεί από τον απλό αγρότη κι έχει πλήρως συνταυτιστεί με το μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο και ευρωπαϊκό. Τα περί «δεσμού αίματος» με την αγροτιά, που τόλμησε να ξεστομίσει ο πρωθυπουργός, δεν αποτελούν παρά μια προσπάθεια αναπαλαίωσης του «παπανδρεϊσμού», που δεν πετυχαίνει όμως, καθώς ο Κ. Σημίτης δε διαθέτει το «ταλέντο» του Α. Παπανδρέου στο να παραπλανά τους αγρότες.

Θυμίζοντας τον εγκληματία που, για να εξασφαλίσει ελαφρυντικά, ώστε να μειωθεί η ποινή του, επικαλείται την αντίσταση που πρόβαλαν τα θύματά του, ο Κ. Σημίτης χαρακτήρισε πρωτοπόρους αγωνιστές τους αγρότες της Θεσσαλίας. Μόνο που αυτοί οι αγωνιστές είχαν να αντιμετωπίσουν τα ΜΑΤ, που ο ίδιος έστειλε να τρυπήσουν τα λάστιχα των τρακτέρ στην Εθνική Οδό και για να απειλούν τους αγρότες πως θα τους πνίξουν στον Πηνειό, αν παραμένουν στα Τέμπη. Μόνο που υπουργοί της κυβέρνησής του - σαν τον Γιαννόπουλο και τον Πάγκαλο - έβριζαν χυδαία αυτούς τους αγωνιστές, χαρακτηρίζοντάς τους «γαϊδούρια», «ακαμάτηδες», «μπαταχτσήδες» και «τρομοκράτες». Μόνο που αυτοί οι αγωνιστές σέρνονται κατά χιλιάδες στα «αγροτοδικεία» πολιτικής σκοπιμότητας, τα οποία, με κυβερνητική ευθύνη, στήθηκαν σε όλη τη χώρα, στοχεύοντας να τρομοκρατήσουν την αγροτιά, για να σταματήσει την πάλη της για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Από τα θύματα της πολιτικής του, τους ξεκληρισμένους και διωκόμενους αγρότες, ζητάει την ψήφο ο Κ. Σημίτης και, εν μέσω της «πολιτικής σαρακοστής» του ΠΑΣΟΚ, υπόσχεται τη «νεκρανάστασή» τους στη νέα τετραετία, αν ξανακερδίσει τις εκλογές στις 9 Απρίλη. Ομως ο αγροτικός κόσμος δε θα του κάνει, αυτή τη φορά, το χατίρι. Αλλωστε, το αίμα του αγρότη δεν ταιριάζει με τους «πρασινοαίματους» του ΠΑΣΟΚ, ούτε με τους «γαλαζοαίματους» της ΝΔ, αλλά με τους «κοκκινοαίματους» του ΚΚΕ. Και μόνο προς το ΚΚΕ μπορεί να γίνει επιτυχής και ωφέλιμη μετάγγισή του.