Το πολιτικό φιάσκο των κατεδαφίσεων των αυθαιρέτων, αυτή τη φορά, δεν πρόσφερε γέλιο. Η φάρσα εξελίχτηκε σε τραγωδία για την υποδιευθύντρια της Κτηματικής Υπηρεσίας της Ανατολικής Αττικής. Η αυτοκτονία της άφησε μουδιασμένη μια κοινωνία που, κάποιες φορές, μοιάζει να πελαγοδρομεί στην αυθαιρεσία. Να πελαγοδρομεί και κατά διαστήματα να σοκάρεται. Οταν βυθίζεται το Σαμίνα, όταν καταρρέουν χάρτινα κτίρια στους σεισμούς, όταν βάφονται στο αίμα οι εθνικές οδοί - καρμανιόλες...

***

Μετά το σοκ, κάθε φορά, έρχονται οι διαβεβαιώσεις: «Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο». «Οι υπεύθυνοι θα πληρώσουν όσο ψηλά κι αν βρίσκονται»...

Υπάρχουν υπεύθυνοι που για δεκαετίες δεν έχει οριοθετηθεί ο αιγιαλός; Υπάρχουν υπεύθυνοι για τις καταπατήσεις δασών; Ποιοι είναι; Είδατε καμιά παραίτηση ποτέ; Οχι. Προφανώς αυτοί δεν έχουν κάνει ούτε «λάθη», δεν είναι ούτε «ανεπαρκείς», όπως η Σταθέα...

***

Πριν τους σεισμούς, πριν το Σαμίνα, πριν την τραγωδία στα Τέμπη, η ζωή κυλούσε στον κανονικό της ρυθμό. «Λαμόγια» έβγαζαν μαύρο χρήμα, αγόραζαν γιαλούς και δάση, λάδωναν, εκβίαζαν ή απειλούσαν, έχτιζαν πάνω στο κύμα, μεγαλοεργολάβοι κονομούσαν «χτίζοντας» εθνικές λαιμητόμους. Μήπως άλλαξε τίποτα μετά τους σεισμούς; Αλλαξε κάτι μετά το Σαμίνα; Αλλαξε κάτι μετά τα Τέμπη;...

Πριν τις πυρκαγιές, με τους απανθρακωμένους ανθρώπους, πριν τις πλημμύρες, με τους πνιγμένους, οι διεφθαρμένοι υπάλληλοι «τα 'παιρναν» για να προωθούν τις διευθετήσεις, υπουργοί ρύθμιζαν με πλήρη νομιμότητα την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, λεφτάδες έκλειναν με το έτσι θέλω το γιαλό και τις δασικές εκτάσεις γιατί δεν αντέχουν να συγχρωτίζονται με την πλέμπα. Μετά τις πλημμύρες, μετά τους εμπρησμούς, άλλαξε κάτι;...

***

Το «μαχαίρι», φαίνεται, κάπου έχει σκαλώσει... Οι «υπεύθυνοι» συνεχίζουν να βρίσκονται «ψηλά». Και ανέγγιχτοι.

Ετσι γινόταν πριν την αυτοκτονία της υπαλλήλου. Η κοινωνία παραμένει μουδιασμένη. Ισως γιατί ξέρει (και μετά την αυτοκτονία) τι θα ακολουθήσει...