Με επιμονή και μεθοδικότητα προχωρά η κυβέρνηση στην επίτευξη του σχεδίου της για την πλήρη παράδοση του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας στις αδηφάγες ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου. Με τη δημοσιοποίηση, δήθεν για διάλογο με τους φορείς και τους πολίτες, του νομοσχεδίου για τα δάση αποδεικνύεται, για μια ακόμη φορά, ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε διστάζει μπροστά σε τίποτα, όταν θέλει να πετύχει κάποιον στρατηγικό της στόχο. Και στην περίπτωση του δασοκτόνου νομοσχεδίου αυτός ο στόχος δεν είναι άλλος από την πλήρη προσαρμογή της πολιτικής γης στο γενικότερο πλαίσιο που θέτει η Ευρωπαϊκή Ενωση και φυσικά αποδέχεται και η ΝΔ, η οποία το μόνο που έχει να «καταγγείλει» είναι η προεκλογική σκοπιμότητα της κυβέρνησης.

Στο φύλλο του «Ρ» της Παρασκευής, 10 Οκτώβρη, δημοσιεύσαμε όλη τη νομική μεθόδευση της κυβέρνησης, η οποία, κόντρα στο Σύνταγμα, «έστησε» βήμα - βήμα, από το 1998 μέχρι σήμερα, την «Αγρογή ΑΕ». Δηλαδή, την ιδιωτική εκείνη επιχείρηση, στην οποία θα δοθούν κυριολεκτικά χάρισμα εκατομμύρια στρέμματα δημοσίων εκτάσεων - δάση, δασικές και χορτολιβαδικές και άλλες εκτάσεις. Εκτάσεις, τις οποίες η «Αγρογή ΑΕ» θα μπορεί να εκμεταλλεύεται όπως εκείνη θέλει.

Μια επιπλέον πτυχή του σχετικού νομοσχεδίου, είναι ο ορισμός του δάσους - για τον οποίο «άχνα δε βγάζει» η ΝΔ - έτσι όπως εμφανίζεται στο πρώτο άρθρο, τον οποίο επιχειρεί να θεσπίσει η κυβέρνηση ήδη από την πρόσφατη αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος. Η Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος είχε προτείνει μόνο με τις ψήφους της κυβερνητικής πλειοψηφίας την αναθεώρηση της παραγράφου 1 του άρθρου 24 και την προσθήκη μιας νέας παραγράφου, η οποία έλεγε: «Ο Νόμος ορίζει τα σχετικά με την έννοια και την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων». Η παράγραφος αυτή ήταν από εκείνες που συγκέντρωσαν τα περισσότερα πυρά των περιβαλλοντικών οργανώσεων και όλων των μαζικών φορέων που συντάχθηκαν κατά της αναθεώρησης. Κύριο σκεπτικό των αντιδράσεων ήταν ότι ο ορισμός του δάσους δεν μπορεί να ανατίθεται στην εκάστοτε κυβέρνηση και να αλλάζει ανάλογα με τις επιδιώξεις της. Η κυβέρνηση υπό το βάρος των αντιδράσεων (οι οποίες βασίζονταν σε σωρεία σχετικών αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας), αφαίρεσε αυτήν την παράγραφο και ανέθεσε στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ) να συντάξει την ερμηνευτική δήλωση, για τον ορισμό του δάσους, ο οποίος εμπεριέχεται στο υπάρχον άρθρο 24.

Η υποχώρηση, όμως, της κυβέρνησης ήταν μόνο προσωρινή, αφού τρία χρόνια μετά όρισε - μέσω νόμου - την έννοια του δάσους, ισχυριζόμενη ότι ο ορισμός που δόθηκε από το ΑΕΔ «δεν προσφέρεται για νομική χρήση»! Αυτό που επισημαίνουν οι αρμόδιοι επιστημονικοί φορείς της χώρας είναι ότι τα επίμαχα σημεία του δασοκτόνου νομοσχεδίου της κυβέρνησης θα κριθεί ως αντισυνταγματικό είτε από την αρμόδια επιστημονική επιτροπή της Βουλής, είτε από το ΣτΕ. Εκείνο που επιδιώκει η κυβέρνηση, είναι η δημιουργία νέων «τετελεσμένων» μέσω της δημιουργίας νέας γενιάς καταπατήσεων και αυθαιρέτων, τα οποία θα «στηθούν» στο μεσοδιάστημα μιας μακρόχρονης δικαστικής διαμάχης, την οποία η κυβέρνηση γνωρίζει ότι θα χάσει. Γι' αυτό και αποκτά ιδιαίτερη σημασία η ανάπτυξη μίας πραγματικής αντίστασης ενάντια σε αυτό το νομοσχέδιο, ώστε η κυβέρνηση να μην τολμήσει καν να το θέσει προς ψήφιση στη Βουλή.