Παρεμβαίνοντας ο Κώστας Παρασκευάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στο φόρουμ που οργάνωσε το Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, στη Λισαβόνα, τόνισε τα παρακάτω:

«Αγαπητοί σύντροφοι,

Το καπιταλιστικό σύστημα, στο οποίο ζούμε και που τις συνέπειές του βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο, έχει αποδείξει ότι ούτε θέλει, ούτε μπορεί να αντιμετωπίσει ριζικά το πρόβλημα της ανεργίας. Ούτε να διασφαλίσει τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή, στη συγκεκριμένη φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού, τα όποια περιθώρια περιορισμού αυτού του φαινομένου έχουν περιοριστεί δραματικά, στα πλαίσια του συγκεκριμένου συστήματος. Ταυτόχρονα, τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα περιορίζονται.

Η ανεργία, που αποτελεί το μεγαλύτερο εχθρό για εκατομμύρια ανθρώπους, αποτελεί, ταυτόχρονα, το μεγαλύτερο όπλο στα χέρια των καπιταλιστών και των κυβερνήσεων (νεοσυντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών), για να εντείνουν την εκμετάλλευση, να προωθήσουν τις συντηρητικές και αντεργατικές μεταρρυθμίσεις τους.

Ολες οι μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα που εφαρμόζονται χρόνια τώρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Αξιοποιούν το πρόβλημα της ανεργίας για να δώσουν καίριο πλήγμα στα εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα των εργατοϋπαλλήλων. Ταυτόχρονα, να τους εξαπατήσουν και να εκτονώσουν τη δυσαρέσκεια, μοιράζοντας τη μια θέση εργασίας σε δύο, αυξάνοντας, ταυτόχρονα, τη φτώχεια και γενικεύοντας την υποαπασχόληση. Την ίδια στιγμή, αναπτύσσουν μια τεράστια ιδεολογική και προπαγανδιστική προσπάθεια, ώστε να συγκαλύψουν τις αιτίες που προκαλούν την ανεργία.

Σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση, κινείται και η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, που γίνεται στη Λισαβόνα. Οι αποφάσεις που θα παρθούν, όχι μόνο δε θα περιορίζουν το πρόβλημα της ανεργίας, αλλά θα επιδεινώνουν τη φτώχεια, θα γενικεύουν την υποαπασχόληση. Θα πλήττουν τα κοινωνικά δικαιώματα.

Η επίκληση του προβλήματος της ανεργίας αποτελεί μια νέα κερδοφόρα επιχείρηση για να αυξηθούν τα μονοπωλιακά υπερκέρδη και για νέα ανακατανομή του εθνικού εισοδήματος υπέρ της μεγαλοεργοδοσίας. Για χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, για χειραγώγηση και υποταγή των εργατοϋπαλλήλων.

Τα πιο χαρακτηριστικά προωθούμενα μέτρα, στη βάση αυτού του αντεργατικού μανιφέστου, είναι:

- Απορύθμιση του χρόνου εργασίας, μέσω περιορισμού ή και ουσιαστικής κατάργησης του νομοθετημένου 8ωρου και του θεσμοθετημένου 7ωρου, όπου αυτό έχει κατακτηθεί.

- Μείωση του χρόνου απασχόλησης, με ταυτόχρονη μείωση των αποδοχών, γενίκευσης της μερικής απασχόλησης.

- Ακύρωση των όποιων περιορισμών στην παιδική απασχόληση.

- Καθήλωση ή και μείωση του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων και αποφασιστικό χτύπημα των κοινωνικών - ασφαλιστικών κατακτήσεών τους.

- Μεγαλύτερη περιθωριοποίηση της εργαζόμενης γυναίκας.

- Επιβολή του ελαστικού ωραρίου.

- Κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο τομέα και συρρίκνωση κατακτημένων στοιχειωδών εργατικών δικαιωμάτων (κυριακάτικη αργία, 13ος μισθός, ετήσια άδεια, αποζημιώσεις, συλλογικές συμβάσεις κλπ.).

- Χτύπημα των συνδικαλιστικών ελευθεριών.

- Σταδιακή κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων».

«Οι εργαζόμενοι σήμερα, αλλά και οι άνεργοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι πραγματικό εκτροφείο της ανεργίας είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και ότι η εξάλειψή τους είναι αδύνατη χωρίς την ιστορική υπέρβαση αυτού ακριβώς του κοινωνικού συστήματος.

Αλλωστε, αποτελώντας ουσιαστική μορφή εκδήλωσης των καπιταλιστικών οικονομικών κρίσεων, δεν έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα περίοδος πλήρους έστω και στιγμιαίας εξάλειψής τους.

Απέναντι στη σύγχρονη πρόκληση, που σερβίρει κυνικά τη "λύση" του μισοάνεργου, του μισοεξαθλιωμένου ή του μισοαπασχολούμενου, το ΚΚΕ αντιτάσσει τη δική του πολιτική απάντηση. Οι προτάσεις μας ως σύνολο δε χωράνε στη σημερινή πολιτική. Προϋποθέτουν ρήξη μαζί της, πράγμα που δεν είναι αρεστό και αποδεκτό, τόσο από τις κυβερνήσεις, όσο και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, που υιοθετούν την οικονομία της αγοράς, την κυριαρχία των μονοπωλίων, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Δεν υπάρχουν λύσεις στα πλαίσια της πολιτικής ενσωμάτωσης και προσαρμογής στις επιλογές και στην ίδια την ΕΕ. Η λογική του μονόδρομου βάζει εμπόδια στην αποτελεσματικότητα της πάλης του εργατικού λαϊκού κινήματος.

α) Το ΚΚΕ παλεύει να δημιουργηθούν οι πολιτικές προϋποθέσεις, ώστε οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας, της κοινωνικής πολιτικής και της άμυνας της χώρας, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της να ανήκουν στο λαό, να είναι στην πράξη και όχι στα λόγια λαϊκή περιουσία.

β) Τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα που αφορούν τη δουλιά, τις αμοιβές - εισοδήματα - συντάξεις, την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση, τις σύγχρονες ανάγκες στον τομέα του πολιτισμού, του αθλητισμού, της πληροφόρησης και της προστασίας του περιβάλλοντος, θα οξυνθούν παραπέρα με τις αναδιαρθρώσεις, που έχουν ήδη προωθήσει σε μεγάλο μέρος η κυβέρνηση και η ΕΕ.

Επομένως, αποτελεσματική πάλη χωρίς αντίθεση στις μεταρρυθμίσεις δεν μπορεί να υπάρξει.

γ) Το ΚΚΕ, ταυτόχρονα με την πάλη για γενικότερες αλλαγές, αναπτύσσει τη δράση του και στηρίζει τους αγώνες των εργαζομένων για τον περιορισμό των απολύσεων και την υπεράσπιση των ανέργων, το δικαίωμα στην εργασία.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ για τους άνεργους και εργαζόμενους.

Συμφωνούμε με διεκδικήσεις, που έχουν διατυπώσει οι εργαζόμενοι και οι οργανώσεις τους, που αντιπαλεύουν την κυβερνητική και κοινοτική πολιτική».

«- Ουσιαστική στήριξη των ανέργων με επιδότηση - που διαρκεί μέχρις ότου εξασφαλιστεί δουλιά - στα επίπεδα του 80% του βασικού μεροκάματου, με διασφάλιση των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων τους στη διάρκεια της επιδότησης και με επιδότηση των νέων που μπαίνουν στην παραγωγή, χωρίς να μπορούν να βρουν δουλιά.

- Να διασφαλιστούν στους ανέργους και στα μέλη των οικογενειών τους τα κοινωνικά δικαιώματα και οι κοινωνικές παροχές, που δίνονται σε όσους εργάζονται.

- Να υιοθετηθούν τα μέτρα που προτείνουν τα συνδικάτα, θεσμικά και οργανωτικά, για το ζήτημα των απολύσεων.

- Καθιέρωση του 35ωρου, με σταθερό νομοθετημένο 7ωρο τη μέρα, χωρίς μείωση αποδοχών και με διασφάλιση των συνταξιουχικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

- Κατάργηση της υπερεργασίας και δραστικός περιορισμός των υπερωριών, με παράλληλη μείωση έως και μηδενισμό των πρόσκαιρων και προσωρινών θέσεων απασχόλησης.

- Αντιμετώπιση του προβλήματος της "μαύρης" εργασίας και παροχή ίσων δικαιωμάτων στους αλλοδαπούς εργάτες.

- Να κατοχυρωθούν όλα τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στο φασόν και σε άλλες παρόμοιες μορφές παράκαμψης της σχέσης εξαρτημένης εργασίας.

- Βελτίωση της οικονομικής θέσης των εργαζομένων και συνταξιούχων, προκειμένου να λειτουργήσει και ως μέσο αναθέρμανσης της αγοράς με πολλαπλές επιπτώσεις στον τομέα της απασχόλησης».

«Με βάση τις γενικές πολιτικές θέσεις που πρότεινε το ΚΚΕ, μπορεί να υπάρξουν πιο συγκεκριμένες πολιτικές, που θα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεργίας και θα δημιουργούν θετικές προϋποθέσεις για τα δικαιώματα των εργατοϋπαλλήλων:

1. Ορθολογική αξιοποίηση των φυσικών και εργασιακών πόρων, με αναδιάρθρωση και αναθέρμανση των επενδύσεων σε δυναμικούς κλάδους, ειδικότερα του δημόσιου τομέα. Πρόκειται για μια επιλογή, που έρχεται σε κατ' ευθείαν ρήξη με τις επιλογές της ΕΕ, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη θάλασσα των εισαγωγέων κλπ.

2. Θέσπιση και υλοποίηση κλαδικοτομεακών προγραμμάτων, στη βάση εθνικών προτεραιοτήτων και με ιδιαίτερο βάρος στη βιομηχανία, στις μεταφορές - επικοινωνίες, στη βιοτεχνία και στην κατοικία. Εναρξη προγραμμάτων ουσιαστικής περιφερειακής και τοπικής ανάπτυξης.

3. Ειδικά παραγωγικά και θεσμικά μέτρα για την ανάπτυξη του αγροτικού τομέα, που προϋποθέτουν απειθαρχία στις όποιες ντιρεκτίβες της ΕΕ, έχουν άμεσο ή έμμεσο στόχο την περιθωριοποίησή του.

4. Κατάργηση των νομοθετημένων σήμερα "αναπτυξιακών κινήτρων" και θέσπιση πραγματικών κριτηρίων, στη βάση της παραγωγικής τους κατεύθυνσης και της συμβολής τους στην αύξηση της απασχόλησης.

5. Οργάνωση της πολιτικής εκπαίδευσης, ειδίκευσης, επανειδίκευσης και έρευνας, που θα εναρμονίζεται με τους βασικούς άξονες ανασυγκρότησης του παραγωγικού προτύπου και της δομής της ελληνικής οικονομίας. Η ειδίκευση, κατάρτιση και επανακατάρτιση θα είναι τμήμα του εκπαιδευτικού συστήματος και όχι στα χέρια των ιδιωτών, με τα περίφημα σεμινάρια, που, τελικά, κάνουν το "χρυσό αυγό" για την εργοδοσία.

6. Μελέτη και χάραξη πολιτικής απέναντι σε κάθε βιομηχανική μονάδα, ώστε να εντάσσεται σταδιακά σε ένα συνολικό κλαδικό σχεδιασμό.

7. Προώθηση αλλαγών σε επίπεδο δημόσιας διοίκησης και τραπεζικού συστήματος, ώστε να υπηρετηθούν αποτελεσματικά οι πιο πάνω προσπάθειες παραγωγικής ανασυγκρότησης του τόπου και νέων ευκαιριών απασχόλησης.

8. Εναρμόνιση, αλληλεπίδραση της παραγωγικής και της κοινωνικής ανάπτυξης, με επίκεντρο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Ουσιαστικός εργατικός και κοινωνικός έλεγχος των επιχειρήσεων σε όλα τα επίπεδα της δραστηριότητάς τους.

9. Γενναία μέτρα προστασίας και στήριξης των ανέργων και των οικογενειών τους.

10. Διασφάλιση - διεύρυνση των εργασιακών δημοκρατικών δικαιωμάτων στους χώρους δουλιάς.

Το ΚΚΕ θεωρεί αναντικατάστατο παράγοντα στην πάλη ενάντια στην ανεργία, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, παλεύει και στηρίζει την ανασυγκρότηση και αυτοτελή δράση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, σε αντίθεση με τη γραμμή της "κοινωνικής συναίνεσης" και του "κοινωνικού διαλόγου", που προωθούν οι σοσιαλδημοκρατικές και νεοσυντηρητικές δυνάμεις, που παροπλίζουν και ενσωματώνουν το συνδικαλιστικό κίνημα στις επιλογές του συστήματος.

Πιστεύει και προτείνει τη συνεργασία και το συντονισμό της δράσης των αγωνιστικών ταξικών δυνάμεων, στα πλαίσια του συνδικαλιστικού κινήματος σε περιφερειακό, πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να αποτελέσει το βάθρο για μια ευρύτερη συσπείρωση κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Για τη δημιουργία προϋποθέσεων, ώστε να υπάρχουν και δουλιά και δικαιώματα για τα εκατομμύρια των εργαζομένων και των ανέργων».