Το έδαφος για το ξεπούλημα και την παραγωγική υποβάθμιση των δύο βασικότερων αμυντικών βιομηχανιών, οι οποίες παρέμεναν υπό τον έλεγχο του δημοσίου, στρώνεται με το νομοσχέδιο για τη συγχώνευση των αμυντικών βιομηχανιών, της ΠΥΡΚΑΛ (Ανώνυμος Εταιρία Ελληνικού Πυριτιδοποιείου και Καλυκοποιείου) και της ΕΒΟ (Ελληνική Βιομηχανία Οπλων), που κατατέθηκε χτες στη Βουλή.

Να σημειωθεί ότι η συγχώνευση των δύο επιχειρήσεων έμπαινε, όπως έχουν παραδεχτεί κατά καιρούς οι υπουργοί Εθνικής Αμυνας, Γ. Παπαντωνίου, και Οικονομίας και Οικονομικών, Ν. Χριστοδουλάκης, ως προϋπόθεση για την παραπέρα πορεία ιδιωτικοποίησής τους, υπό τη μορφή της συγχώνευσής τους με ξένους κολοσσούς της πολεμικής βιομηχανίας. Μια τέτοια προοπτική θα οδηγήσει στη μετατροπή τους σε εμπορικά κέντρα των πολυεθνικών πολεμικών βιομηχανιών, είτε ευρωπαϊκών είτε αμερικανικών, και σε τελική ανάλυση στην υποβάθμιση της παραγωγικής τους βάσης. Κάτι τέτοιο, έως ένα βαθμό, έχει ήδη γίνει, παρά τους ισχυρισμούς του υπουργού Εθνικής Αμυνας περί αύξησης της ελληνικής προστιθέμενης αξίας στις προμήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο φωτογραφίζει μια τέτοια προοπτική, με τις ρυθμίσεις που περιλαμβάνει. Αυτό που κάνει - μέσω της συγχώνευσης - είναι να «εξυγιαίνει» οικονομικά τις δύο εταιρίες απαλλάσσοντάς τες από χρέη και υποχρεώσεις προς το δημόσιο, να τις αποδεσμεύει από οποιονδήποτε έλεγχο του δημοσίου για τα οικονομικά τους και να απλουστεύει τις διαδικασίες εκποίησης των περιουσιακών τους στοιχείων (ακίνητα κλπ.), εξασφαλίζοντας μια προίκα πολλών δισεκατομμυρίων για τον μελλοντικό αγοραστή τους.

Οπως υπενθυμίζεται και στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου, οι υπάρχουσες διατάξεις του Νόμου 1947/1991, όπου προβλεπόταν η απορρόφηση της ΠΥΡΚΑΛ από την ΕΒΟ, παρέμειναν ανενεργείς και σήμερα είναι «ακατάλληλες για την υλοποίηση του επιδιωκόμενου αποτελέσματος». Και βέβαια αυτό που επιδιώκεται είναι η ιδιωτικοποίηση, πράγμα που αναφέρεται σαφώς στην εισηγητική έκθεση. Οι προϋπάρχουσες διατάξεις «δε συνάδουν με τη σύγχρονη αντίληψη των μετασχηματισμών των επιχειρήσεων ως μορφών αναδιάρθρωσης και αναδιοργάνωσης των επιχειρήσεων, αντίληψη η οποία βρίσκει το νομοθετικό της έρεισμα σήμερα πλέον στο Ν. 3049 "Αποκρατικοποίηση επιχειρήσεων του δημοσίου και άλλες διατάξεις"».

Ειδικότερα στο παρόν σχέδιο νόμου προβλέπεται «κεφαλαιακή αναδιάρθρωση» των δύο βιομηχανιών και η διαδικασία συγχώνευσης που επιλέγεται είναι η συγχώνευση με τη σύσταση νέου νομικού προσώπου. Περιλαμβάνονται διατάξεις με τις οποίες απλουστεύονται οι διαδικασίες μεταβίβασης των κινητών και ακίνητων περιουσιακών στοιχείων των δύο εταιριών και, μάλιστα, «χωρίς αναλυτική περιγραφή αυτών στη σύμβαση της συγχώνευσης». Ουσιαστικά γίνεται παραδεκτό στην εισηγητική έκθεση ότι επικρατεί σύγχυση για την εικόνα της ακίνητης περιουσίας της ΠΥΡΚΑΛ. Η νέα εταιρία που θα προκύψει από τη συγχώνευση προικίζεται με όλα τα προνόμια που είχαν ως κρατικές επιχειρήσεις η ΕΒΟ και η ΠΥΡΚΑΛ (φοροαπαλλαγές, εξαίρεση από την υποχρέωση έκδοσης αποδεικτικών φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας, ειδικά προνόμια ως προμηθευτές συστημάτων αμυντικού εξοπλισμού) και, ταυτόχρονα, η νέα εταιρία απαλλάσσεται από οποιαδήποτε υποχρέωση τις δέσμευε λόγω αυτής της ιδιότητάς τους.

Η συγχώνευση ΠΥΡΚΑΛ-ΕΒΟ και ό,τι θα επακολουθήσει, πέρα από τις καθαρά οικονομικές διαστάσεις και τις επιπτώσεις που θα έχει στους εργαζόμενους σε αυτές, αποτελεί μια ακόμη πράξη στην πορεία ενίσχυσης της εξάρτησης των Ενόπλων Δυνάμεων, όσον αφορά στην προμήθεια πολεμικού υλικού και εξοπλισμών, από ξένες βιομηχανίες.