Ο σαιξπηρικός «Αμλετ» (παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο το 1937, σε μετάφραση Βασίλη Ρώτα και σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη) ανεβαίνει την Παρασκευή, στη σκηνή «Κοτοπούλη» του Εθνικού, σε μετάφραση - σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη, σκηνικά - κοστούμια Γιώργου Πάτσα, μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν οι: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης (Αμλετ), Στέλιος Μάινας (Κλαύδιος), Βέρα Κρούσκα (Γερτρούδη). Παίζουν επίσης: Ευδοκία Ρουμελιώτη, Μαριάννα Πολυχρονίδη, Νίκος Μπουσδούκος, Λευτέρης Λουκάδης, Αντώνης Ζαχαράτος, Μέμος Μπεγνής, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Θεμιστοκλής Πάνου, Δημήτρης Μαρίζας, Δημήτρης Αγοράς κ.ά.

Η τραγωδία του νεαρού πρίγκιπα της Δανιμαρκίας είναι η τραγωδία του ανθρώπου που αντιμετωπίζει μια σκληρή πραγματικότητα. Επιφορτισμένος με το χρέος να εκδικηθεί τον άδικο φόνο του πατέρα του, αυτοπαγιδεύεται στις σκέψεις του, βασανίζεται από την αμφιβολία και την αναβλητικότητα, μέχρι τη στιγμή της αιματηρής κάθαρσης και αυτοκάθαρσής του.

Στην αυλή της Δανίας, ανάμεσα σ' έναν κόσμο παραδομένο στη διαφθορά, την ανοησία και την περίτεχνη κενότητα, ο Αμλετ ζει ξεκομμένος από το περιβάλλον του, ξένος μεταξύ ηθικά και πνευματικά «τυφλών». Ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα του και ο γρήγορος γάμος της μητέρας του με τον αδελφό του πατέρα του, διαταράσσουν τις ευαίσθητες ισορροπίες του. Ο Αμλετ στοχάζεται πάνω στις αξίες της ζωής, διαπιστώνοντας την αδυναμία και την ελεεινότητα του κόσμου. Το φάντασμα του αδικοσκοτωμένου πατέρα του ζητάει να πάρει εκδίκηση. Οι φρικιαστικές αποκαλύψεις του φαντάσματος και η πίστη του στη δικαιοσύνη τον σπρώχνουν στην εκδίκηση. Το τέλος του έργου μοιάζει σαν θυσιαστική τελετουργία κάθαρσης. Το αίμα καθαίρει το μιαρό παλάτι.