Ιράκ - Γιουγκοσλαβία. Δύο χώρες, εκ των οποίων η μία είχε την εμπειρία ενός πολέμου στις αρχές της δεκαετίας, και η άλλη τις για 78 μέρες ΝΑΤΟικές επιδρομές στα τέλη του 20ού αιώνα. Και στις δύο, οι μεγαλύτερες απώλειες σημειώθηκαν μεταξύ αμάχων... Οχι μόνον κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά και μετά τη «θεωρητική» λήξη του. «Σύμπτωση»; Και στην περίπτωση που τα «συμμαχικά» αμερικανικά και βρετανικά αεροσκάφη εξαπολύουν τις επιδρομές τους στο Νότιο Ιράκ, και στην περίπτωση που τα ΝΑΤΟικά μαχητικά βομβαρδίζουν τη Γιουγκοσλαβία, χρησιμοποιούνται βόμβες εμπλουτισμένου ουρανίου. Το μήνυμα και στις δύο περιπτώσεις, «Βομβαρδίστε τώρα, πεθαίνετε αργότερα»... Οπως καταγράφεται από τα ίδια τα γεγονότα, τα παιδιά που αργοπεθαίνουν έως σήμερα στα νοσοκομεία του Ιράκ από διάφορες μορφές καρκίνου, το «Σύνδρομο του Κόλπου» που ταλανίζει έως σήμερα δεκάδες Αμερικανούς στρατιώτες, που αργοπεθαίνουν εξαιτίας αυτής της νόσου, ή οι ήδη εμφανιζόμενες επιπλοκές στην υγεία των κατοίκων του Κοσσυφοπεδίου είναι αποτέλεσμα της χρήσης αυτών των βομβών!

Μ' αυτές τις αναφορές στη χρήση των βομβών εμπλουτισμένου ουρανίου, το κεντρικό θέμα της ομιλίας του Βρετανού δημοσιογράφου Ρόμπερτ Φισκ (εφημερίδα «Ιντεπέντεντ») «Ο πόλεμος είναι καρκίνος: Ρεπορτάζ από τους "δικούς μας" πολέμους» αποκτά νόημα. Ομως, ο Ρόμπερτ Φισκ, ένας από τους πιο έμπειρους πολεμικούς ανταποκριτές στη Μέση Ανατολή και στη Γιουγκοσλαβία, δεν είχε να πει μόνο για τα όπλα των βρώμικων πολέμων σε Ιράκ και Γιουγκοσλαβία. Είχε στο μανίκι του μία ενδιαφέρουσα, τρόπον τινά, αποκάλυψη. Αναφερόμενος στο βομβαρδισμό του κτιρίου της σερβικής τηλεόρασης στο Βελιγράδι στις 23 Απρίλη του '99, διέψευσε τους ΝΑΤΟικούς ισχυρισμούς πως η συγκεκριμένη επιδρομή έγινε, τάχα, γιατί ο κρατικός σερβικός σταθμός ήταν κέντρο της προπαγάνδας του Μιλόσεβιτς... Οπως άφησε σαφώς να εννοηθεί, ο πραγματικός στόχος ήταν ο Γιουγκοσλάβος υπουργός Πληροφοριών και στενός συνεργάτης του Προέδρου Μιλόσεβιτς, Αλεξάντερ Βούτσιτς!

Ο ίδιος το απέδειξε, παρουσιάζοντας στη χτεσινή εκδήλωση, φαξ που έλαβαν Γιουγκοσλάβοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι από το γνωστό τηλεοπτικό δίκτυο CNN, στο οποίο ο υπουργός Βούτσιτς καλούνταν να παρουσιαστεί στην εκπομπή του του καναλιού «Λάρι Κινγκ Λάιβ», προκειμένου να μιλήσει στις 24 Απρίλη και ώρα 3.00 το πρωί, ώρα Βελιγραδίου, ελάχιστη, δηλαδή, ώρα πριν σημειωθεί η ΝΑΤΟική επιδρομή με τους πυραύλους ΚΡΟΥΖ στο κέντρο της σερβικής τηλεόρασης στο Βελιγράδι. Περίεργη σύμπτωση ή στημένο σχέδιο; Ο Βρετανός δημοσιογράφος σημείωσε πως το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο αρνήθηκε πως είχε οποιαδήποτε αρνητική ανάμειξη με το όλο θέμα, «πράγμα», που όπως είπε, «εγώ το αποδέχομαι». Ωστόσο, διερωτήθηκε το εξής: «Το CNN αρνείται ότι έκανε κάποιο σφάλμα σ' αυτήν την υπόθεση, κάτι το οποίο αποδέχομαι. Δεν ξέρω, βέβαια, εάν κάποιος στην αμερικανική κυβέρνηση το έστησε κατά κάποιο τρόπο, προτρέποντας το CΝΝ ότι θα ήταν καλό να εμφανιστεί ο Βούτσιτς για να ακουστεί τι θα ήθελε να πει!.. Σίγουρα, πάντως, η αμερικανική κυβέρνηση είχε προειδοποιήσει έγκαιρα το CNN ότι το κέντρο της σερβικής τηλεόρασης θα βομβαρδιζόταν. Παρόμοιες προειδοποιήσεις είχαν πάρει και άλλα δορυφορικά κανάλια. Εάν ο κ. Βούτσιτς έδινε εκείνη τη συνέντευξη στο Λάρι Κινγκ Λάιβ θα ήταν σήμερα νεκρός!»

Ο Ρόμπερτ Φισκ επισήμανε στη συνέχεια ένα άλλο περιστατικό του δραματικού πολέμου στη Γιουγκοσλαβία. Αναφερόμενος στο ΝΑΤΟικό βομβαρδισμό σανατορίου στη Σουρντούλιτσα, ο Βρετανός δημοσιογράφος εξιστόρησε τις φοβερές εικόνες, που αντίκρισε σε νοσοκομείο της περιοχής, όταν μεταφέρθηκαν εκεί τα θύματα της επιδρομής. Ανάμεσά τους, ήταν και μία νεαρή 18χρονη κοπέλα, η Μιλένα. Ο ίδιος, αναζητώντας, αργότερα, τα ίχνη της δικής της δραματικής ιστορίας, ανακάλυψε πως η νεαρή Μιλένα ήταν μία από τους Σέρβους πρόσφυγες από την Κράινα της Κροατίας, οι οποίοι προ των επιδρομών φιλοξενούνταν σε σχολείο της περιοχής και κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταφέρθηκαν «για περισσότερη ασφάλεια» στο συγκεκριμένο σανατόριο. Ο Ρόμπερτ Φισκ είπε πως μετά από έρευνα ανακάλυψε πως στο ίδιο σανατόριο, τη μοιραία ώρα της ΝΑΤΟικής επιδρομής, φιλοξενούνταν σε άλλο όροφο του κτιρίου και Σέρβοι στρατιώτες. Κατά την άποψή του, όλα τα στοιχεία που είχε στη διάθεσή του τον οδήγησαν στη θεωρία πως οι Σέρβοι πρόσφυγες από την Κράινα χρησιμοποιήθηκαν από το γιουγκοσλαβικό στρατό ως «ασπίδα» προστασίας από τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς.

Ο δεύτερος προσκεκλημένος ομιλητής, Αυστριακός συγγραφέας Πέτερ Χάντκε, πήρε ακολούθως το λόγο. Απευθυνόμενος στον προηγούμενο ομιλητή, παρατήρησε πως η όλη διάλεξη μάλλον δε θα έπρεπε να απευθυνόταν σε Ελληνες δημοσιογράφους, «οι οποίοι έκαναν πολύ καλύτερα τη δουλιά τους από πολλούς άλλους Ευρωπαίους συναδέλφους τους στη διάρκεια των επιδρομών». Παραδέχτηκε, μάλιστα, τον παράνομο και γκανγκστερικό χαρακτήρα των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας, υπό την έννοια της παραβίασης των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, λέγοντας (ως απάντηση σε σχετική ερώτηση) πως προτιμά «τον Αλ Καπόνε από τον Κλίντον»... Σε άλλο σημείο υπογράμμισε πως οι ΝΑΤΟικές επιδρομές κατά της Γιουγκοσλαβίας ίσως να μην είχαν γίνει, εάν η Γερμανία και η χώρα του, η Αυστρία, δεν είχαν αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Κροατίας και της Σλοβενίας, ενώ στη συνέχεια απάντησε σε πλήθος ερωτήσεων σχετικά με τον πόλεμο στο Κοσσυφοπέδιο, την κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο διεθνή ΜΜΕ κάλυψαν τις εξελίξεις των επιδρομών κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας...