«Ο Υπολοχαγός του Ινισμορ» του Μάρτιν ΜακΝτόνα παρουσιάζεται, στον Επάνω Χώρο του «Θεάτρου του Νέου Κόσμου», σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, μετάφραση Δημήτρη Κιούση - Κοραλία Σωτηριάδου, σκηνικά - κοστούμια Γιώργου Γαβαλά, μουσική Μαρίας Χριστίνα Κριθαρά. Παίζουν: Δημήτρης Πιατάς, Νίκος Ορφανός, Ευθύμιος Παπαδημητρίου, Γιώργος Γάλλος, Παντελής Δεντάκης, Κόρα Καρβούνη, Αντώνης Καρυστινός.

Πρόκειται για μαύρη κωμωδία (βραβείο «Λόρενς Ολιβιέ» για την καλύτερη κωμωδία 2003) με θέμα την τρομοκρατία, τοποθετημένη στην Ιρλανδία: Ο Πάντρικ ο τρελάρας, που ο IRA δεν τον δέχτηκε στις γραμμές του, γιατί τον θεώρησε επικίνδυνο, είναι μέλος άλλης οργάνωσης, του Εθνικού Ιρλανδικού Απελευθερωτικού Στρατού (INLA), και επιστρέφει στο σπίτι του για να δει την αγαπημένη του γάτα, που είναι άρρωστη. Εκείνη όμως έχει δολοφονηθεί από τρεις πιστολάδες συντρόφους του, που θέλουν να τον παγιδεύσουν και να τον σκοτώσουν, γιατί τα έχει βάλει με τους εμπόρους ναρκωτικών. «Μέσα σ' αυτό το κλίμα της τρομοκρατικής υποκουλτούρας» -σημειώνει ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος- «παρακολουθούμε μια σειρά πράξεις απίστευτης αγριότητας -σωστό λουτρό αίματος- που έχουν όμως «συναισθηματική» αφετηρία: και οι πέντε μαχητές για μια ελεύθερη Ιρλανδία, που ο συγγραφέας βάζει στη σκηνή, θα σκότωναν ευχαρίστως ο ένας τον άλλο και οποιονδήποτε έμπαινε στο δρόμο τους, όλοι όμως αρρωσταίνουν στην ιδέα να πάθει κακό μια γάτα. Είναι μια λαμπρή μεταφορά για τις ανεστραμμένες αξίες του πολιτικού εξτρεμισμού, που ο συγγραφέας (μεγαλωμένος σε ιρλανδικό δημοκρατικό περιβάλλον) την αναπτύσσει με αδυσώπητη φαρσική ακρίβεια. Αλλά και με ένα ζωηρό αίσθημα ηθικής αγανάκτησης, που δίνει στο έργο δύναμη και κύρος.

Σε μια γυναίκα της ελληνικής επαρχίας, γυναίκα που έζησε πολλά, αλλά τώρα ζει στη μοναξιά, αναφέρεται το έργο «Η Μπράχαινα», το έργο του Δημήτρη Παπαχρήστου, που ανεβαίνει σήμερα, στη Β' Σκηνή του «Νέου Ελληνικού Θεάτρου» για 15 παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Παίζουν: Εύα Κοταμανίδου, Χάρης Χαραλάμπους, Μαρία Βλαχοδημήτρη. Η παράσταση ανεβάζεται σε σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη, σκηνικά - κοστούμια Δαμιανού Ζαρίφη, μουσική επιμέλεια Ιάκωβου Δρόσου.

Η Μπράχαινα, η γυναίκα του Μπράχου, δεν έχει δικό της όνομα, έχει μόνο ιδιότητες. Είναι γυναίκα, σύζυγος, μάνα, δουλεύτρα. Τα όρια της ζωής της χάραξαν ο γάμος της, ο τόπος της και η ιστορία. Ο πατέρας της, ο άντρας της κι ο γιος της ήταν και είναι «σύνορο-φύλακες» της ζωής της. Οι γυναίκες δε λείπουν από την ιστορία της. Είναι οι γιαγιάδες, η μάνα, οι συγχωριανές, όσες έγιναν συνοδοιπόροι της ζωής της, ζώντας η μια τον πόνο και τη χαρά της άλλης. Η διήγησή της πισωγυρίζει στους Μακεδονικούς Αγώνες, στη Μικρασιατική Καταστροφή, στην Κατοχή, στον Εμφύλιο. Μεσολαβούν φτώχεια, ξεριζωμός, δικτατορίες, Κυπριακό, μέχρι να φτάσουμε στο σήμερα.