Χιλιάδες ήταν οι άνθρωποι όλων των ηλικιών που από το Σάββατο πέρασαν τις πύλες του Πολυτεχνείου, για να αφήσουν ένα λουλούδι στο μνημείο της εξέγερσης, ενώ σχολεία, σωματεία, μαζικοί φορείς και πολιτικά κόμματα κατέθεταν στεφάνια. Και από νωρίς χτες το μεσημέρι ίδια εικόνα που αποδεικνύει ότι το Πολυτεχνείο ζει στις καρδιές και τις σημαίες των αγώνων λαού και νεολαίας. Ο κόσμος συνέρρεε στο ιστορικό χώρο μ' ένα λουλούδι, ένα γαρίφαλο στο χέρι ή στο πέτο. «Τι ώρα αρχίζει η πορεία;», «από πού ξεκινούν οι προσυγκεντρώσεις;», «εσύ σε ποιο μπλοκ θα είσαι»; ήταν τα θέματα στα νεανικά «πηγαδάκια». Εδιναν τα ραντεβού τους έπαιρναν θέση από νωρίς στις ανθρώπινες αλυσίδες, συζητούσαν για τους κατακτητές της Βαγδάτης, για τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, για την Κούβα και την αλληλεγγύη στην Επανάσταση. Μιλούσαν για τα νέα μέτρα που έρχονται στην Παιδεία, την ανεργία, τα μεροκάματα που τα κυνηγούν με το ντουφέκι, το μισθό που δε φτάνει για νοίκι και λογαριασμούς, τα χρόνια μέχρι τη σύνταξη που όλο και αυξάνονται. Πήραν τη θέση τους, λοιπόν, για να φωνάξουν για όλα αυτά: «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία».

Κι ας φρόντιζαν οι διάφοροι κήρυκες της υποταγής να τρομοκρατούν μια βδομάδα πριν τον κόσμο, προβάλλοντας τον αριθμό των αστυνομικών που θα κατέκλυζαν το κέντρο της Αθήνας, κι ας έσπερναν το φόβο των επεισοδίων με τη στημένη αφορμή των συλληφθέντων της Θεσσαλονίκης που μεταφέρθηκαν στον Κορυδαλλό...

Το κλίμα της χτεσινής επετείου των 30 χρόνων από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου τούς διέψευσε κι απογοήτευσε ίσως, αυτούς που ήθελαν να κλείσουν τον κόσμο στο σπίτι, για να παρακολουθήσει έναν πετροπόλεμο στην τηλεόραση. Η αντιιμπεριαλιστική πορεία που κορύφωσε τον τριήμερο εορτασμό, ήταν μεγάλη, μαζική, μαχητική, γεμάτη παλμό, χρώματα, τραγούδια, συνθήματα και κατέληξε στην αμερικάνικη πρεσβεία, για να μεταφέρει, όπως εδώ και 30 χρόνια, το μήνυμα: «Το Πολυτεχνείο ζει - Εξω οι βάσεις κι οι Αμερικανοί».(Αναλυτικό ρεπορτάζ στις δύο επόμενες σελίδες).

Στην καθιερωμένη εκδήλωση τιμής και μνήμης για τα θύματα της εξέγερσης, ο πρύτανης του ΕΜΠ Ανδρ. Ανδρεόπουλος, αναφέρθηκε στη διαχρονικότητα των μηνυμάτων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και σημείωσε ανάμεσα σε άλλα ότι «το νόημα του Νοέμβρη του '73 δεν είναι για μας απλά μνημόσυνο και ύμνος. Δεν είναι μια ρομαντική αναδρομή, αλλά μια ιστορική διέξοδος. Απέναντι στην παγκοσμιοποίηση και το σημερινό ιμπεριαλισμό, εμείς αντιπαρατάσσουμε την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα, την οικουμενικότητα και το διεθνισμό». Το λόγο πήρε στη συνέχεια ο Μιχ. Βαρδάνης, πρόεδρος του Συλλόγου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 που αναφέρθηκε στη διεύρυνση της φτώχειας, στην υποβάθμιση της Παιδείας, στους πολέμους που εξαπολύουν οι δυνάμεις του ιμπεριαλισμού με τη χώρα μας να συμμετέχει στους πολεμικούς σχεδιασμούς και τόνισε ότι «τα μηνύματα εκείνου του αγώνα αποτελούν παρόν και προσδιορίζουν το μέλλον με εγγυητή τη νεολαία που δε βολεύεται, που αντιδρά, που αμφισβητεί. Που μαζί με το λαό αγωνίζονται να βάλουν φραγμό στις συντηρητικές πολιτικές και επιλογές». Χαιρετισμό απηύθυνε επίσης ο Γ. Ζιάκας από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Μέσα σε μια φορτισμένη συγκινησιακά ατμόσφαιρα, η Ασπα Μανδηλαρά διάβασε το προσκλητήριο των επίσημα καταγεγραμμένων νεκρών και η εκδήλωση έκλεισε με τους παρευρισκόμενους να σιγοτραγουδούν «Επέσατε θύματα».