Ο Γιάννης Δραγασάκης, στέλεχος του ΣΥΝ, σε πρόσφατη ημερίδα για την Υγεία, πρόβαλε την ανάγκη για «ένα σχέδιο με όρους κοινωνίας και όχι με όρους ΕΣΥ», σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι «η Υγεία έχει γίνει χώρος συσσώρευσης κεφαλαίου». Τι σημαίνουν αυτά για το λαό;

Η ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ ότι η Υγεία έχει γίνει χώρος συσσώρευσης κεφαλαίου είναι σωστή. Αλλωστε, είναι ένας από τους τομείς όπου ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας διογκώνεται. Πέρα από τα χρήματα, τα οποία εισπράττει άμεσα από τους ανθρώπους που τους πουλάει υπηρεσίες Υγείας, συνδέεται και ενισχύεται από τα ασφαλιστικά ταμεία, τα δημόσια νοσοκομεία κλπ. Δηλαδή, πάλι με χρήματα των λαϊκών στρωμάτων. Η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών Υγείας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα αυξάνεται ραγδαία.

Απ' αυτή τη διαπίστωση θα περίμενε κανείς μια τοποθέτηση ενάντια στην εμπορευματοποίηση -ιδιωτικοποίηση, στην κατάργηση του ιδιωτικού τομέα στο χώρο της Υγείας και ενίσχυση και ανάπτυξη ενός δημόσιου συστήματος με δωρεάν παροχή υπηρεσιών Υγείας σε όλους. Αλλωστε, είναι πρωταρχικό δικαίωμα των απλών ανθρώπων του μόχθου να τους εξασφαλίζεται από την «κοινωνία», το κράτος, προληπτικά η υγεία τους, αλλά και η αποκατάστασή της όταν ασθενούν.

ΑΛΛΑ ΤΟ «σχέδιο με όρους κοινωνίας» που προβάλλει ο ΣΥΝ δεν εννοεί αυτό. Ο ΣΥΝ Δεν προβάλλει την πρόταση για δημόσιο σύστημα Υγείας, με δωρεάν παροχή υπηρεσιών σε όλους. Αντίθετα, ο Γ.Δραγασάκης στη συγκεκριμένη ημερίδα είπε τα εξής σχετικά μ' αυτό: «Θέλουμε ιδιωτικό τομέα Υγείας συμπληρωματικό και στο μέτρο που δε θα θίγει το δημόσιο σύστημα Υγείας».

Επομένως, το «σχέδιο με όρους κοινωνίας», είναι σχέδιο με όρους καπιταλιστικής κοινωνίας. Και στην καπιταλιστική κοινωνία, όπου βασικός νόμος λειτουργίας της είναι το κέρδος, τα πάντα υποτάσσονται σ' αυτό. Οι επιχειρηματίες δε γνωρίζουν ούτε λαϊκές ανάγκες, ούτε καλές συνθήκες ζωής για τους εργαζόμενους, ούτε καν υπολογίζουν την υγεία τους, ούτε τη ζωή τους μπροστά στο κέρδος τους. Το αποδεικνύουν οι επαγγελματικές ασθένειες, τα εργατικά ατυχήματα που αυξάνονται, όπως και τα θανατηφόρα. Οι επιχειρηματίες ένα πράγμα γνωρίζουν, να ανταλλάσσουν εμπορεύματα. Και επιδιώκουν την εμπορευματοποίηση και της Υγείας. Και η πολιτική των κυβερνήσεων που υπηρετεί τα συμφέροντά τους, εμπορευματοποιεί και αυτό το πρωταρχικό δικαίωμα του λαού στην υγεία. Αλλωστε και το δημόσιο σύστημα Υγείας λειτουργεί ανταποδοτικά, δηλαδή με όρους αγοράς.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ, λοιπόν, για ιδιωτικό τομέα Υγείας που δε θα θίγει το δημόσιο σημαίνει συμβολή στην εμπορευματοποίηση της Υγείας. Γιατί ο δημόσιος τομέας δε χωρίζεται με σινικά τείχη από τον ιδιωτικό. Ισα-Ισα, το αντίθετο συμβαίνει, διαπλέκεται με χίλια νήματα και αντικειμενικά αυτή η σχέση διαπλοκής ενισχύει την επιχειρηματική δράση. Από τις ιδιωτικές κλινικές και τα νοσοκομεία, έως τα διαγνωστικά κέντρα, όλα συνάπτουν συμβάσεις και με το Δημόσιο και με Ασφαλιστικά Ταμεία. Μόνο που ακριβώς αυτή η πραγματικότητα σημαίνει υπηρεσίες Υγείας με πληρωμή.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ, η πρόταση για «σχέδιο με όρους κοινωνίας» δεν έχει τίποτα θετικό για τα λαϊκά στρώματα, αφού συνοδεύεται με πρόταση για ύπαρξη ιδιωτικού τομέα Υγείας, που σημαίνει εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών Υγείας και αυτό είναι σε βάρος του λαού. Είναι πρόταση που υπονομεύει τη λαϊκή πάλη για δημόσια δωρεάν παροχή υπηρεσιών Υγείας σε όλους, αποπροσανατολίζει, οδηγεί στην ανοχή ή και υποταγή στη σημερινή κατάσταση.