«Δεν ήρθαμε τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα μας, δεν πολεμήσαμε τόσο σκληρά, δεν ανατρέψαμε ένα δικτάτορα, δεν απελευθερώσαμε μια χώρα, δεν έχουμε, ήδη, οδυνηρές απώλειες, για να εγκαταλείψουμε στη μέση τη δουλιά που αρχίσαμε... Θα μείνουμε και θα νικήσουμε», διαβεβαίωσε, για άλλη μια φορά, ο Τζορτζ Μπους τους Αμερικανούς στρατιώτες που δεν έκρυβαν την έκπληξή τους όταν τον αντίκρισαν στη στρατιωτική αίθουσα του αεροδρομίου της Βαγδάτης, όπου είχαν συγκεντρωθεί για τη γιορτή των Ευχαριστιών.

Η, μόλις 2 1/2 ωρών, επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου στο Ιράκ, κατάφερε, σίγουρα, να τονώσει το ηθικό των 600 στρατιωτών που τον συνάντησαν. Πιθανώς να είχε θετικό αντίκτυπο και στις υπόλοιπες δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες που αρκέστηκαν στις τηλεοπτικές οθόνες τους. Μάλλον, όμως, το αντίκτυπο δεν ήταν τόσο ισχυρό ώστε να ανακόψει τις αντικατοχικές επιθέσεις, που συνεχίστηκαν με αμείωτο ρυθμό, αλλά και τα περιστατικά αυτοτραυματισμών ή και αυτοκτονιών, που έχουν αρχίσει να λαμβάνουν καταιγιστικές διαστάσεις στις τάξεις των αμερικανικών στρατευμάτων τις τελευταίες βδομάδες. Για όσους Aμερικανούς στρατιώτες δε συνάντησαν τον Πρόεδρο Μπους, η ευχή για τη γιορτή των Ευχαριστιών, όπως μετέδιδαν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, ήταν να «φύγουν ζωντανοί από το Ιράκ».

Αλλωστε, όπως σχολίαζαν πολλοί αναλυτές, το γεγονός και μόνο ότι χρειάστηκε τέτοια μυστικότητα για την πραγματοποίηση αυτής της επίσκεψης, αποδεικνύει αυτό που ο Πρόεδρος Μπους αποπειράθηκε να διαψεύσει με τις δηλώσεις του: την ανεξέλεγκτη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο Ιράκ. Οσο για τα αποτελέσματα της κίνησης Μπους στο εσωτερικό της χώρας, όλοι κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι η δημοτικότητά του μπορεί, για μικρό χρονικό διάστημα, να πήρε «ανάσα ζωής», όμως η πτωτική της πορεία αναμένεται να συνεχιστεί όσο θα συνεχίσουν να καταφθάνουν τα φέρετρα από το Ιράκ.

Οι διαβεβαιώσεις Αμερικανών και Βρετανών αξιωματούχων περί σταδιακής αποκατάστασης της τάξης στο Ιράκ, διαψεύδονται καθημερινά από τις εξελίξεις. Τις τελευταίες βδομάδες, η Ουάσιγκτον επιχειρεί «αλλαγή πλεύσης» προσανατολιζόμενη σε μια μεταβίβαση της εξουσίας στους Ιρακινούς τον Ιούνη του 2004 έτσι ώστε να αποτραβηχτεί στο παρασκήνιο, να μην εκτίθεται τόσο στη λαϊκή οργή και να μειώσει την ένταση των αντιδράσεων. Παράλληλα, ζητά από τον ΟΗΕ, και διά μέσου αυτού απ' όλες τις ισχυρές χώρες, να συμμετάσχουν στην πολιτική και οικονομική ανοικοδόμηση.

Εντούτοις, τα σχέδιά της αντιμετωπίζουν προβλήματα εντός και εκτός Ιράκ. Εντός της χώρας, οι θρησκευτικοί ηγέτες της σιιτικής πλειοψηφίας κατέστησαν σαφές ότι θα πρέπει να γίνουν εκλογές για την ανάδειξη της μεταβατικής Βουλής, κάτι που δεν έχει προβλεφτεί στην υπάρχουσα συμφωνία. Κάτι τέτοιο ανοίγει το δρόμο στην κατάληψη των περισσότερων βουλευτικών θέσεων από τους σιίτες, ενδεχόμενο που απεύχονται οι νυν προνομιακοί συνεργάτες των Αμερικανών αλλά και η ίδια η Ουάσιγκτον. Επίσης, οι σιίτες ζητούν την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων αμέσως μετά την εκλογή της Βουλής και την ανάδειξη της μεταβατικής κυβέρνησης στα τέλη Ιούνη του 2004. Ενδεχόμενο, που επίσης απορρίπτουν οι ΗΠΑ και οι συνεργάτες τους.

Εκτός Ιράκ, η διάθεση συνεργασίας της Ουάσιγκτον δεν έπεισε κανέναν. Η συμφωνία μεταβίβασης της εξουσίας χαρακτηρίστηκε «θετικό πλην ελλιπές» βήμα από Γαλλία, Γερμανία, Ρωσία και Κίνα, που επέμειναν ότι θα πρέπει να επιταχυνθεί η διαδικασία και να συγκεκριμενοποιηθεί ο ρόλος του ΟΗΕ και των «υπολοίπων δυνάμεων». Με δεδομένη την απροθυμία της Ουάσιγκτον, προς το παρόν, να μοιραστεί τη «λεία», δε φαίνεται να υπάρχουν επίδοξοι συνεργάτες. Κατά συνέπεια, ήταν μάλλον αναμενόμενη η ανακοίνωση αποστολής επιπλέον στρατευμάτων στο Ιράκ, έστω και αν παρουσιάστηκε ως «διαδικασία αντικατάστασης». Οσο για την προσπάθεια Μπους να κερδίσει σε δημοτικότητα ενόψει και των προεδρικών εκλογών το 2004, οι προβλέψεις είναι μάλλον δυσοίωνες, τουλάχιστον όσον αφορά στις εξελίξεις στο Ιράκ. Οι επισκέψεις - αστραπή δε μοιάζουν ικανές να αντιστρέψουν τη ροή του χρόνου, που κυλά αρνητικά για την κατοχή και τους πρωτεργάτες της.