Μεγάλη - πέρα από κάθε πρόβλεψη - ήταν η προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ χτες το βράδυ, στην πλατεία του Πάρκου, στη Λαμία. Ομιλητές ήταν ο Δημήτρης Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Θύμιος Παπανικολάου από την Κομμουνιστική Ανανέωση και ο Αλ. Αλεξόπουλος.

Παίρνοντας το λόγο ο Δημήτρης Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφερόμενος στη ρεαλιστικότητα των προτάσεων του Κόμματος, σημείωσε πως «είναι ρεαλιστικές οι προτάσεις του ΚΚΕ, αρκεί να υπάρχει άλλη πολιτική και κυβερνητική εξουσία, που να αντιπροσωπεύει πραγματικά τα λαϊκά στρώματα και να μην είναι υπηρέτης των μονοπωλιακών ομίλων και του κεφαλαίου».

«Είναι φανερό», παρατήρησε σε άλλο σημείο, «ότι το σύνθημα, να μπει τέρμα στην εναλλαγή των μονοκομματικών κυβερνήσεων, δε φθάνει, αν δεν ξεκαθαρίζεται ποια πολιτική πρέπει να μπει στη θέση της σημερινής, αν δεν ξεκαθαρίζεται τι θα κάνει μια κυβέρνηση απέναντι στην κερδοφορία του κεφαλαίου, απέναντι στα πολυεθνικά μονοπώλια που έχουν διεισδύσει σε όλους τους τομείς της ζωής, τι θα κάνει δηλαδή απέναντι στις επιλογές του ΝΑΤΟ, στις εντολές της ΟΝΕ για πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, για γκρέμισμα της κοινωνικής ασφάλισης και τόσα άλλα. Εδώ βρίσκεται και η ουσία της κριτικής μας στις προτάσεις που κάνει ο ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ. Η "συμμαχία" που προτείνουν δημαγωγικά πρέπει να πούμε, στην πραγματικότητα ούτε στο ελάχιστο δε βοηθάει την ανάπτυξη της λαϊκής πάλης, της συνεπούς αντίστασης, δε στρέφεται κατά των συμφερόντων των μονοπωλίων, οδηγεί σε μια συνδιαχείριση, αφού δεν πατά σε μια συμφωνία για πραγματικά προβλήματα του λαού, προσφέρει σε τελευταία ανάλυση υπηρεσίες σε αυτούς που δε θέλουν να πειραχτεί ούτε τρίχα από τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας».

Ολοκληρώνοντας ο ομιλητής τόνισε πως «ο ελληνικός λαός έχει κάθε συμφέρον να ρίξει όσο γίνεται πιο κάτω και το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ταυτόχρονα δεν πρέπει να χαραμίσει την ψήφο του σε κόμματα χωρίς προοπτική, σε κόμματα - άλλοθι των αντιλαϊκών πολιτικών. Η ψήφος αυτή τη φορά, πιο μαζικά, πιο αποφασιστικά κι από τις ευρωεκλογές ακόμα, πρέπει να κατευθυνθεί υπέρ των ενωτικών ψηφοδελτίων του ΚΚΕ. Δε χρειάζεται κάποιος ψηφοφόρος να συμφωνήσει σε όλα με το ΚΚΕ. Είναι αρκετό να συμφωνήσει μαζί μας στην ανάγκη της αντίστασης και του αγώνα, στην ανάγκη να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για το λαό και τη χώρα».

Ανεβαίνοντας στο βήμα ο Θύμιος Παπανικολάου σημείωσε, ανάμεσα στ' άλλα πως «σήμερα οι δυνάμεις της Αριστεράς δεν έχουν την πολυτέλεια της αναμονής και των διφορούμενων λόγων. Μπροστά στον εφιάλτη της ΟΝΕ και τη βάρβαρη επέλαση της «νέας τάξης» δεν μπορούν, όσοι μιλούν στο όνομα των εργαζομένων, να καταναλώνουν απλώς καταγγελίες και ωραίες προτάσεις ή κυβερνητικές συμβουλές. Είναι σαν να κάνουν κηρύγματα ηθικής σε διευθυντές οίκων ανοχής.

Αλήθεια τι αξία μπορεί να έχουν οι «φιλολαϊκές» προτάσεις μέσα στα δοσμένα πλαίσια της ΟΝΕ; Τι νόημα έχουν οι ξύλινοι λόγοι των ηγεσιών του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ, όταν στην ΠΡΑΞΗ οι ηγεσίες αυτές δεν έρχονται σε κάθετη ρήξη με τη λογική της ΟΝΕ και με όλες τις κεντροαριστερές μεταμφιέσεις;

Οι ηγεσίες των δύο αυτών κομμάτων ανοίγουν πολλά παράθυρα στις κεντροαριστερές κυβερνήσεις. Κλείνουν πονηρά το μάτι στην κυβέρνηση.

Οι αγωνιστές των δύο αυτών κομμάτων, όπως και τα εργατικά και λαϊκά στοιχεία του ΠΑΣΟΚ που έχουν συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητα του ασυμφιλίωτου αγώνα ενάντια στην ΟΝΕ, το νεοφιλελευθερισμό και τη «Νέα Τάξη» πρέπει να ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ να έρθουν σε ρήξη και με τις ηγεσίες τους...».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του τόνισε πως «επιχειρούν να μας πείσουν ότι είναι μονόδρομος τα δεινά και οι συμφορές που ετοιμάζουν για το λαό αυτής της χώρας. Επιχειρούν να μας πείσουν ότι είναι μονόδρομος ο εφιάλτης της «νέας τάξης» και την ΟΝΕ, ότι είναι μονόδρομος ο θάνατός μας.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μαλώνουν όχι για να μας σώσουν, αλλά για το ποιος θα μας πεθάνει καλύτερα.

Ο λαός μας, βεβαίως, δε θέλει να μάθει κάτω από ποιο κόμμα θα πεθάνει καλύτερα, αλλά το πώς θα ζήσει. Και αυτή ακριβώς η απαίτηση για ζωή, το δικαίωμα για ζωή, είναι που οδηγεί σε κάθετη ρήξη με τη λογική του μονόδρομου. Που μας οδηγεί σε ρήξη με την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και με τις δύο παραλλαγές της Δεξιάς. Την παλιά Δεξιά και τη νέα δεξιά των εκσυγχρονιστών.

Η ρήξη με όλα αυτά ανοίγει τον άλλο δρόμο. Το δρόμο των λαϊκών κινημάτων και την προοπτική μιας εναλλακτικής πολιτικής πρότασης που θα στηρίζεται στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα και θα εκφράζει τα συμφέροντά του.

Μόνο με τη ρήξη και την ανατροπή των μύθων της ηττοπάθειας ανοίγει ο δρόμος του σοσιαλισμού.

Ομως, η ρήξη με τη λογική του εφιαλτικού δρόμου της ΟΝΕ και της «νέας τάξης», η ανατροπή του δικομματισμού ΑΠΑΙΤΕΙ ένα πλατύ ΜΕΤΩΠΟ των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων.

Με την ψήφο του ο λαός μπορεί να συμβάλλει στην οικοδόμηση αυτού του μετώπου. Η ενίσχυση των ενωτικών ψηφοδελτίων του ΚΚΕ, προωθεί αυτή την προοπτική του αγωνιστικού Μετώπου».