«... Πάντα οι Αμερικανοί σχεδιάζουν κατά της Κούβας. Ολα αυτά τα 44 χρόνια προσπαθούν να μας εξοντώσουν. Χιλιάδες απόπειρες. Και δε λένε να καταλάβουν ότι αυτό είναι αδύνατον. Φτάσανε στο σημείο να επεξεργάζονται μια θέση για τη μετακαστρική Κούβα. Τόσο ηλίθιοι είναι που δε βλέπουν και δεν καταλαβαίνουν ότι η νεολαία που φτιάχνεται σήμερα στην Κούβα είναι πολύ καλύτερη απ' όλους εμάς. Είναι προετοιμασμένη, με περισσότερη μόρφωση, καλύτερη διαπαιδαγώγηση και η πολιτικοποίησή της γίνεται από πολύ μικρές ηλικίες και είναι σαφώς πιο σταθερή. Και σήμερα - η νεολαία μας - είναι στο επίκεντρο όλων των προσπαθειών και όλων των μαχών που δίνουμε...».

Αυτά επισήμανε, αναφερόμενος στη νεολαία, ο γραμματέας του Συμβουλίου των Υπουργών της Κούβας Κάρλος Λάχε, στην αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ κατά την επίσκεψή της στο Νησί της Επανάστασης.

Σε όλες τις συναντήσεις που είχε η αντιπροσωπεία του Κόμματος, σ' όλες τις επαφές της, με κυβερνητικά και κομματικά στελέχη και με εκπροσώπους μαζικών φορέων, παντού και πάντα, θα γινότανε μια αναφορά - έστω και σύντομη - στη σημερινή νεολαία της Κούβας.

Κι αυτό, γιατί η Επανάσταση στην Κούβα πάντα στηρίχτηκε στη νεολαία. Γιατί, σ' όλες τις κρίσιμες ιστορικές στιγμές ήταν η νεολαία πάντα μπροστά, έτοιμη και αποφασισμένη να υπερασπιστεί την Επανάσταση. Κι όπως μας έλεγε ο υπουργός Εξωτερικών της Κούβας Φελίπε Πέρες Ρόκε «το κόμμα πάντα έδινε, και εξακολουθεί να δίνει, ιδιαίτερο βάρος σ' αυτόν τον τομέα της δουλιάς του - να διαπαιδαγωγεί και να καθοδηγεί σωστά τη νεολαία. Σήμερα ο ίδιος ο Φιντέλ προσωπικά, σε καθημερινή βάση, καθοδηγεί τη δουλιά της Ενωσης Νέων Κομμουνιστών. Ζήτησε, μάλιστα, από την Ενωση να αναλάβει και να καθοδηγήσει τις κοινωνικές αλλαγές από τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση - δεδομένου ότι είναι κυρίως η νεολαία που ευνοείται απ' αυτήν την κατάσταση».

Σήμερα τα μέλη της Ενωσης Νέων Κομμουνιστών ξεπερνούν το μισό εκατομμύριο και αποτελούν την κύρια πηγή στελέχωσης του ΚΚ Κούβας. Η Ενωση έχει 47.000 Οργανώσεις Βάσης.

Ο Οτο Ριβέρο Τόρες, Πρώτος Γραμματέας της Ενωσης Νέων Κομμουνιστών, θα μας εξηγήσει αναλυτικά τις χρεώσεις και τη δουλιά που έχει αναλάβει η Κομμουνιστική Νεολαία της Κούβας.

«Είμαστε υπεύθυνοι για όλη τη δουλιά και για όλα τα καθήκοντα που ο σ. Φιντέλ ανέθεσε στη νεολαία τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Στις 5 του Δεκέμβρη κλείνουμε ακριβώς 4 χρόνια που δουλεύουμε τόσο στενά μαζί του σε ζητήματα που έχουν σχέση με τον τομέα της Παιδείας και της Υγείας. Κάθε φορά λέω ότι οι σπουδές που διαρκούν περισσότερο εδώ στην Κούβα είναι η ιατρική σχολή - είναι 6 χρόνια και 6.000 ώρες μαθημάτων. Και ο Φιντέλ αυτά τα 4 χρόνια δούλεψε πάνω από 6.500 ώρες μαζί μας. Το τελευταίο συνέδριο της νεολαίας ήταν τον Δεκέμβρη του 1998. Κι εκείνος στο κλείσιμο του συνεδρίου, σε μια συζήτηση που είχε με τους αντιπροσώπους, είπε ότι θα πρέπει να ξεκινήσουμε τη μάχη των ιδεών, δηλαδή μια δουλιά με τον κάθε Κουβανό. Δίνοντας έτσι συνέχεια του ζητήματος που είχε βάλει, στο τελευταίο συνέδριο του κόμματος το 1997, για τη δουλιά που πρέπει να κάνει το κόμμα: Να πιάσει δηλαδή το κάθε κομματικό μέλος άνθρωπο τον άνθρωπο έως τον τελευταίο Κουβανό πολίτη».

Η Ενωση Νέων Κομμουνιστών έχει σήμερα ένα πλάνο που αριθμεί 170 προγράμματα ακριβώς - που είναι προγράμματα της Επανάστασης - στον τομέα του πολιτισμού, της Παιδείας, στην κοινωνική δουλιά κλπ. Στον τομέα της Παιδείας λ.χ., οι κομμουνιστές νεολαίοι βοήθησαν στο κτίσιμο νέων σχολικών συγκροτημάτων, σε επισκευές και συντηρήσεις σχολικών αιθουσών, σε ζητήματα προληπτικής ιατρικής για τους μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης κ.ο.κ. Μόνο το Σεπτέμβρη του 2000 «έβαλαν το χεράκι τους» και βοήθησαν για την κατασκευή 33 καινούριων σχολείων, για την επισκευή 779 αιθουσών και για την επέκταση άλλων 48 σχολικών κτιρίων. Από το Δεκέμβρη του 1999 μέχρι σήμερα ηλεκτροδότησαν 2.368 σχολεία που ήταν σε πολύ απομακρυσμένες περιοχές και δεν είχαν μέχρι τότε ηλεκτρικό φως. Ακόμα και σε 439 σχολεία που ήταν πάνω σε ψηλά βουνά και είχαν λιγότερους από 5 μαθητές.

«Ολοι οι σύντροφοι», σημειώνει ο Οτο Ριβέρο Τόρες, «οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τους πιονέρους - μια οργάνωση που έχει περίπου ενάμισι εκατομμύριο μέλη - παρακολουθούμε από κοντά τι συμβαίνει σε κάθε σχολείο καθημερινά. Εχουμε κάθε απαραίτητη πληροφορία για το κάθε σχολείο. Ξέρουμε λ.χ. σε ποιο σχολείο κόπηκε το ηλεκτρικό φως ή χάλασε η τηλεόραση ή κάποιος υπολογιστής και φροντίζουμε να επισκευαστεί ή να αντικατασταθεί αν χρειάζεται. Ετσι σήμερα και στα πιο απομακρυσμένα σχολεία της χώρας μας, κάθε αίθουσα έχει τηλεόραση, βίντεο, ηλεκτρονικό υπολογιστή... και δάσκαλο, φυσικά».

Στον τομέα της προληπτικής ιατρικής 15.000 νέοι κομμουνιστές πήραν μέρος σε μια μαζική εξόρμηση και «εξέτασαν» 2.200.000 παιδιά. Απ' αυτά 98.000 είχαν ανάγκη από βοήθεια.

Ενας, επίσης, πολύ σημαντικός τομέας δουλιάς της νεολαίας είναι ο τομέας του Πολιτισμού και των Καλών Τεχνών. Γι' αυτή την ιδεολογική μάχη - τη μάχη των ιδεών, ο Πρώτος Γραμματέας της Ενωσης Νέων Κομμουνιστών Κούβας σημειώνει:

«Από τους 30.000 καθηγητές που χρειαζόμαστε για να εφαρμόσουμε τα προγράμματά μας έχουμε αυτή τη στιγμή 15.300 καθηγητές και έχουμε εξασφαλίσει, ώστε κάθε χρόνο να ξεκινάνε 4.000 καινούριοι φοιτητές. Αυτοί, λοιπόν, οι καινούριοι καθηγητές που ασχολούνται με τα θέματα του χορού, του θεάτρου και της μουσικής θα αρχίσουν να δουλεύουν στα σχολεία των διαφόρων περιοχών. Εκείνο που έχουμε ξεκαθαρίσει, είναι ότι για να πετύχουμε τη σωστή διαπαιδαγώγηση του πληθυσμού, πρέπει να περιλαμβάνουμε στα προγράμματά μας και πολλά στοιχεία πολιτισμού. Εχουμε αυξήσει κατά πολύ την παραγωγή κινούμενων σχεδίων. Αυξήθηκαν, επίσης, οι δυνατότητες του εθνικού σχολείου μπαλέτου, όπου 1.000 Κουβανάκια έρχονται κάθε μέρα και μαθαίνουν μπαλέτο - πράγμα βέβαια που δε γινότανε παλιότερα. Εχουμε δημιουργήσει 7 νέα σχολεία εικαστικών τεχνών, κι έτσι έχουμε 17 τέτοια κέντρα σ' ολόκληρη τη χώρα. Κάθε χρόνο βγάζουμε 5.000.000 βιβλία. Ενώ μέχρι το 2000 είχαμε ένα χώρο για μια έκθεση βιβλίου - σήμερα έχουμε 30 τέτοιους χώρους. Εχουμε, επίσης, 6.800 βιβλιοθήκες σ' όλη τη χώρα. Αυτή την περίοδο μάλιστα, κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια ώστε η κάθε βιβλιοθήκη να δέχεται 25 βιβλία, από την παγκόσμια και την κουβανική λογοτεχνία, που να κοστίζουν λιγότερο από 3 δολάρια το κάθε βιβλίο».

Σήμερα η νεολαία της Κούβας είναι μαζικά οργανωμένη στους πιονέρους, στους μορφωτικούς και εκπολιτιστικούς συλλόγους όλης της χώρας, στους φοιτητικούς συλλόγους, στους μαζικούς φορείς, στα συνδικάτα.

Οπως μας έλεγε ο Πέδρο Ρος, γενικός γραμματέας της Συνομοσπονδίας Κουβανών Εργατών (CTC) που σήμερα αριθμεί 3.300.000 μέλη «το 98% των εργαζομένων είναι μέλη των 19 κλαδικών συνδικάτων. Κι όπως καταλαβαίνεται ένα μεγάλο μέρος απ' αυτούς, το πιο δραστήριο και το πιο ζωντανό, είναι νεολαίοι. Κι είναι αυτοί, οι νεολαίοι, που απ' όλα τα πόστα - από την καθοδήγηση της ομοσπονδίας μέχρι το τελευταίο ζήτημα που πρέπει να λύσουμε σ' ένα μικρό εργοστάσιο - σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος της δουλιάς μας».

Σήμερα η νεολαία της Κούβας είναι μια εξαιρετικά μαζική, αγωνιστικά διαπαιδαγωγημένη, με ήθος και αυξημένο αίσθημα κριτικής και αυτοκριτικής στάσης, περισσότερο μορφωμένη, μια μαχητική νεολαία έτοιμη να υπερασπιστεί όποτε χρειαστεί την ανεξαρτησία της πατρίδας και το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασής της.

Την ιδιαίτερη σημασία που δίνει το ΚΚ Κούβας στη διαπαιδαγώγηση και στην καθοδήγηση των νέων κομμουνιστών μάς μετέφερε με μια προσωπική ανέκδοτη ιστορία ο Πρώτος Γραμματέας της Ενωσης Νέων Κομμουνιστών Οτο Ριβέρο Τόρες:

«Ο Φιντέλ πριν από ένα χρόνο μας παρακάλεσε να παρακολουθούμε όλους τους δήμους της χώρας από κοντά - τι γίνεται στα σχολεία - με αποτέλεσμα και εμείς να γυρίσουμε όλους τους δήμους της χώρας. Κι εκείνος εμφανιζόταν ξαφνικά σε όποιο σχολείο είχε τα περισσότερα προβλήματα κι ήταν πιο δύσκολη η επισκευή του. Ο σύντροφος Φιντέλ πήρε μέρος σε 40 τέτοιες επισκευές σχολείων και συμμετείχε στο κτίσιμο τεσσάρων νέων σχολείων. Μάλιστα, εμφανίστηκε ξαφνικά πέντε φορές - κι ήταν όλες τα ξημερώματα.

Για παράδειγμα, μια φορά δουλεύαμε από τις 9 το βράδυ μέχρι τις 9 το πρωί χωρίς να σταματήσουμε. Πολλές φορές, μάλιστα, αναγκαζόμασταν, όταν κουραζόμασταν πολύ, να σταματήσουμε και να κοιμηθούμε εκεί - έστω για λίγο. Θυμάμαι, μια άλλη φορά που περιοδεύαμε με τον Φιντέλ όλη τη νύχτα επιβλέποντας την πορεία εξέλιξης των εργασιών. Εφτασα στο σπίτι μου στις 10 το πρωί. Στις 11 μου τηλεφώνησε ο Φιντέλ και μου λέει: "Τι κάνεις σύντροφε;". "Κοιμάμαι, ξεκουράζομαι, σύντροφε", του απαντάω. "Πρέπει να ξεκουράζεσαι τουλάχιστον δυο - τρεις ώρες την ημέρα", μου λέει, "όμως εκείνο που θέλω να ξέρω είναι αν αυτή τη στιγμή βρέχει σε κάποιον δήμο κι αντιμετωπίζουμε προβλήματα στην επισκευή του σχολείου". Τότε εγώ του απαντάω "σύντροφε, δεν ξέρω, γιατί μέχρι τις 9 το πρωί ήμουνα μαζί σας". "Αυτά τα είπαμε", μου λέει "εντάξει να ξεκουράζεσαι, αλλά παρ' όλα αυτά πρέπει ανά πάσα στιγμή να γνωρίζεις πού υπάρχουν δυσκολίες και πού βρέχει και δεν μπορούν να συνεχιστούν οι εργασίες". Και βέβαια από κει και πέρα αρχίσαμε να τρέχουμε και να μη φτάνουμε γιατί η ερώτηση του Φιντέλ ήτανε ξεκάθαρη: Αφ' ης στιγμής μετακινούσαμε ανθρώπους και υλικά πώς ήταν δυνατόν να μην ξέρουμε πού βρέχει και κατά προέκταση πού δεν μπορούν να προχωρήσουν οι εργασίες. Γενικά, όμως, ήταν και είναι ένα πολύ όμορφο καθήκον που το αναλάβαμε μαζί μ' όλο το λαό μας».