Σήματα κινδύνου από τα ειδικά σχολεία | ΠΑΙΔΕΙΑ

ΠΑΙΔΕΙΑ

Σήματα κινδύνου από τα ειδικά σχολεία

Είναι γεγονός πως τα κονδύλια για την Ειδική Αγωγή τη σχολική χρονιά που πέρασε μειώθηκαν σημαντικά, με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη δυσλειτουργία των μονάδων Ειδικής Αγωγής και την εμφάνιση σε αυτόν τον ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα, μεγάλου αριθμού περιπλανώμενων ωρομισθίων, με ταπεινωτικές αμοιβές, χωρίς ασφαλιστική κάλυψη και με προφανή αδυναμία ανταπόκρισης στο έργο τους. Ταυτόχρονα, η απασχόληση αναπληρωτών εκπαιδευτικών και εκπαιδευτών διαφόρων ειδικοτήτων περιορίζεται και γίνεται επισφαλέστερη (πίνακες, τοπικές επετηρίδες, νέοι μηχανισμοί πρόσληψης).

Ο σχεδιασμός του υπουργείου Παιδείας προβλέπει, μέσα σε μια πενταετία, τη δημιουργία νέων εργαστηριακών υποδομών στα Εργαστήρια Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (EEEEK) με κοινοτική χρηματοδότηση (ΕΠΕΑΕΚ). Το συνολικά προβλεπόμενο ποσό ανέρχεται στο ύψος των 3.200.000 ευρώ, ενώ η ίδρυση π.χ. ενός εργαστηρίου αρτοποιίας - ζαχαροπλαστικής απαιτεί τουλάχιστον 80.000 ευρώ και για κάποιες άλλες ειδικεύσεις είναι ακόμη πιο δαπανηρή. Ο διακηρυγμένος στόχος είναι η εξάσκηση τουλάχιστον 5.000 ΑμεΑ μέχρι το 2008 στα εργαστήρια αυτά, γεγονός που σημαίνει ότι θα πρέπει να καταρτίζονται 80-100 παιδιά σε κάθε μεμονωμένο εργαστήρι των ΕΕΕΕΚ αντί των 10-15 παιδιών, που είναι το ενδεδειγμένο. Αυτά τα ΕΕΕΕΚ υπολειτουργούν κύρια στο λεκανοπέδιο της Αττικής και συγκεκριμένα στους Δήμους Καλλιθέας, Πειραιά, Αιγάλεω, Πεντέλης, Ν. Ηρακλείου, Ελευσίνας και στο Παμμακάριστο Ιδρυμα της Ν. Μάκρης, ενώ κάποια άλλα συγκροτούνται εμβρυακά στις πρωτεύουσες μεγάλων νομών. Η υποχρηματοδότηση του σχεδιασμού οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μιαν επιχείρηση ελλειμματική, η οποία δεν οδηγεί σε επαρκή και μεγάλου αριθμού εργαστήρια. Ενας πρόχειρος, δηλαδή, σχεδιασμός πάνω σε χάρτη που παραβλέπει την πολύ σημαντική δυσκολία υποτυπώδους διδασκαλίας της γλώσσας και των μαθηματικών σε ΑμεΑ και εξαθλιώνει τους εκπαιδευτικούς των μονάδων αυτών.

Τα προβλήματα αυτά, όπως κάθε τι στην ουσία του, είναι πολιτικά. Με άλλα λόγια, ο πρόσφατος νόμος 2817/2000 για την Ειδική Αγωγή απλά επαναδιατυπώνει την ορολογία της Ειδικής Αγωγής και δε θέλει να δει τις αιτίες του προβλήματος και να άρει τις συνέπειες. Η ορολογία που χρησιμοποιείται είναι σκόπιμα ασαφής και επιστημονικά ανακριβής και τα μέτρα που προτείνονται θυμίζουν περισσότερο δεκαετίες του '60 και του '70. Ο νόμος αυτός είναι κομμένος και ραμμένος πάνω στις αποφάσεις της ΕΕ και στις θέσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και των υπουργών Παιδείας στις 31/5/1990, με θέμα την ένταξη των μειονεκτούντων παιδιών στα «κανονικά» εκπαιδευτικά συστήματα. Η κατεύθυνσή τους είναι η κοινή αγωγή αναπήρων και μη. Η πρόθεση του ΥΠΕΠΘ για εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες μαζί με όλα τα υπόλοιπα είναι καθαρά πολιτική απόφαση, ένας εύσχημος τρόπος για την παραπέρα περιθωριοποίησή τους και κατάφωρο δείγμα εγκληματικής ανευθυνότητας, που καταργεί με οικονομικά κριτήρια την όποια παιδαγωγική θεωρία και πράξη για την Ειδική Αγωγή. Ετσι, ο σχεδιασμός που ξεκίνησε προαναγγέλλει ή τη στασιμότητα και τη μετατροπή των ΕΕΕΕΚ σε χώρους ψευτοκατάρτισης και στάθμευσης των λίγων παιδιών που περνούν το κατώφλι τους, με βέβαιο αποτέλεσμα την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ειδικής εκπαίδευσης, προσιτής μόνον από τους οικονομικά ισχυρούς. Η καθιέρωση εξάλλου του θεσμού των περιοδευόντων ειδικών εκπαιδευτικών είναι προϊόν μιας πολιτικής που υποκρίνεται ότι ενδιαφέρεται για την ένταξη, ενώ στην ουσία διογκώνει τον αποκλεισμό των παιδιών από τη ζωή και εμπεδώνει απαράδεκτες εργασιακές σχέσεις.

Στην Ελλάδα, τα παιδιά με ειδικές ανάγκες που δεν έχουν κραυγαλέες αναπηρίες βρίσκονται σε γενικές τάξεις, χωρίς καμιά απολύτως υποστήριξη και δυνατότητα πρόσβασης σε μια πέρα από το Δημοτικό εκπαίδευση γενική ή επαγγελματική. Οσα, δε, φέρουν εμφανείς αναπηρίες δεν εντάσσονται σε κανένα εκπαιδευτικό σύστημα, κατά τη διάρκεια των 15 ετών από την έναρξη της θεσμοθέτησης της ένταξης (1985 - 2000), φυλακίζονται δηλαδή στο σπίτι, σε διάφορα φιλανθρωπικά ή ιδιωτικά ιδρύματα ή παίρνουν το δρόμο της ζητιανιάς.

Αρα, αναγκαία και επίκαιρη όσο ποτέ είναι η εκπαιδευτική μας πρόταση για την ίδρυση δημόσιων και δωρεάν ειδικών σχολείων για όλα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Η θέση μας αυτή αντιπαλεύει κάθε μορφή ανισότητας και αποκλεισμού που συνδέονται άμεσα με την ταξική προέλευση, είναι η μόνη που διασφαλίζει την εργασιακή σταθερότητα και τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων στην ειδική εκπαίδευση και αποτελεί τη θεμελιώδη προϋπόθεση για ισότιμη συμμετοχή των ΑμεΑ στη ζωή.

Γιώργος ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ
Στέλεχος της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ