ΠΑΡΙΣΙ.-

Μπορεί ο στρατός στις Ηνωμένες Πολιτείες να έχει γίνει εδώ και χρόνια επαγγελματικός, ωστόσο οι περισσότεροι που καταφεύγουν σ' αυτόν το κάνουν για λόγους επιβίωσης. Μετανάστες, που δεν έχουν δυνατότητες πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, χρόνια άνεργοι, κοινωνικά αποκλεισμένοι. Δεν είναι και λίγοι όσοι έσπευσαν να καταταγούν, προκειμένου να λάβουν την «πράσινη κάρτα», κυρίως από την Κεντρική Αμερική που αργοπεθαίνει από την πείνα.

Το δημοσίευμα της γαλλικής Liberation είναι αποκαλυπτικό.

Ο Φρανκ Μέντες έφθασε στις ΗΠΑ πριν από 30 χρόνια από τη γενέτειρά του, το Ελ Σαλβαδόρ, ευελπιστώντας... Εγκαταστάθηκε στη βιομηχανική πόλη Χιλσάιντ, ανατολικά του Νιου Τζέρσεϊ, για να ασκήσει το επάγγελμα του διακοσμητή. «Πίστεψα στο αμερικανικό όνειρο και τα κατάφερα. Σήμερα θα ήθελα να συμβεί το ίδιο και με τον γιο μου, αλλά δεν ξέρω πια τι να σκεφτώ. Αναρωτιέμαι πώς θα βγούμε από αυτόν τον εφιάλτη». Σήμερα, φυσικά, έχει απολέσει τις ψευδαισθήσεις του και το μόνο που αναρωτιέται είναι το πώς θα κατορθώσει να γυρίσει ο γιος του από το Ιράκ. «Είναι μόλις 23 ετών και πριν από δύο χρόνια κατατάχθηκε σε μια δύναμη εφέδρων, για να επωφεληθεί από μια οικονομική βοήθεια για το πανεπιστήμιο». Από το Πάσχα βρίσκεται στο Ιράκ και ο πόνος και η αγωνία ολοένα μεγαλώνει.

Οι γονείς και οι οικογένειες των στρατιωτών, που υπηρετούν στο Ιράκ, είναι από τους ελάχιστους απλούς πολίτες, που υψώνουν με οποιοδήποτε τρόπο τη φωνή τους, σπάζοντας την «ομερτά» του στρατού. Κάποιοι απευθύνονται στα μέσα ενημέρωσης, άλλοι πιο δυναμικά, αφού δεν είναι λίγοι αυτοί, που, ουσιαστικά, αποτελούν την κεφαλή κάθε αντιπολεμικής διαδήλωσης στις ΗΠΑ. Κάποιοι άλλοι δημιούργησαν και ιστοσελίδες, όπως την «Military Families speak out» (Οικογένειες Στρατιωτικών μιλούν ανοιχτά, www.mfso.org), που δημιουργήθηκε το Νοέμβρη του 2002 και ήδη αριθμεί πάνω από 1.000 μέλη. Στο Κάνσας, οι συγγενείς των στρατιωτών του 129ου Τάγματος συγκέντρωσαν περισσότερες από 13.000 υπογραφές, που ζητούν την επιστροφή των αγαπημένων τους προσώπων.

Η κατάσταση είναι ακόμη πιο δύσκολη για τους εφέδρους. Πολλοί απ' αυτούς άφησαν τη δουλιά τους για να μεταβούν στον Κόλπο, όπου ο ετήσιος μισθός τους δεν ξεπερνά τα 20.000 δολάρια. Πρόσφατα, μάλιστα, το Πεντάγωνο ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να μειώσει τις επιδοτήσεις και τις αποζημιώσεις, που καταβάλλονται στις οικογένειες των ανθρώπων που έχουν σταλεί στον Κόλπο. Αλλά οι έφεδροι διαμαρτύρονται ακόμη ότι οι GI (επαγγελματίες στρατιώτες) τους μεταχειρίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.