ΓΙΑ ΚΟΙΤΑ, που ξαφνικά μας προέκυψε ως ...ζωτική ανάγκη της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου και να «αναλάβει τις ευθύνες του», όπως λέει κι ο ίδιος.

Τόνοι μελανιού χύνονται στο βωμό της διαδοχολογίας, είτε για να «φουσκώσουν», είτε για να διαψεύσουν τα σχετικά σενάρια και στο «κόλπο» έχουν μπει για τα καλά τα τηλεοπτικά κανάλια. Οπως και να 'χει, κουβέντα να γίνεται.

Βέβαια, είναι γνωστό πως όταν δεν έχεις ή δε θέλεις να πεις τίποτε, για τα ουσιαστικά προβλήματα του λαού, μπορείς να λες ...πολλά, για διάφορα άλλα. Κι αυτό ακριβώς συμβαίνει και σ' αυτήν την περίπτωση, αφού η υποτιθέμενη «πολιτική» συζήτηση των ημερών ουδεμία σχέση έχει με την πολιτική και τον προβληματισμό για τις πολιτικές που έχουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και τι πολιτικές απαιτούν τα συμφέροντα των εργαζομένων.

ΘΑ ΤΟΝ λυπήσουμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, αλλά το θέμα δεν είναι τι λέει η Νέα Δημοκρατία για τις δηλώσεις Μητσοτάκη περί σφιχτής εισοδηματικής πολιτικής. Το θέμα είναι τι λέει το ΠΑΣΟΚ, που είναι και κυβέρνηση και το κυριότερο ...τι κάνει!

Αλλωστε, η Νέα Δημοκρατία έχει αποδείξει έμπρακτα τις θέσεις της, όταν ψήφισε δεκάδες νομοσχέδια του ΠΑΣΟΚ για φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις, για ιδιωτικοποιήσεις, για μεσαιωνικές αλλαγές στην αγορά εργασίας, κλπ., κλπ.

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ... νέο «παραμύθι» από το υπουργείο Εργασίας, που σκέπτεται λέει να εισαγάγει «πόιντ σίστεμ» για τις εργοδοτικές παραβάσεις. Λες και το πρόβλημα όλα αυτά τα χρόνια είναι το ότι δεν είχαμε ένα αξιόπιστο σύστημα ...τιμωρίας των εργοδοτών.

Ουσιαστικούς ελέγχους δεν είχαμε και πάνω από όλα πολιτική θέληση να χτυπηθεί η εργοδοτική αυθαιρεσία (που μετά τις αλλαγές στο ισχύον νομοθετικό πλαίσιο και τη μερική απασχόληση έχει οργιάσει).

Αντιθέτως, από πολιτική βούληση ενίσχυσης των εργοδοτών, είδαμε πολλά και θαυμάσια δείγματα και με τα λεγόμενα «αναπτυξιακά κίνητρα» και ανάλογα μέτρα, που, μάλιστα, παρουσιάστηκαν ως προσπάθεια καταπολέμησης της ανεργίας κλπ., κλπ.