Γαλοπούλα με γέμιση Σαντάμ... | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Γαλοπούλα με γέμιση Σαντάμ...

Αρκεί, άραγε, η οσμή της πλαστικής γαλοπούλας να σκεπάσει τη μυρωδιά της σήψης από τα πτώματα, που κατά δεκάδες ξεφορτώνουν τα αμερικάνικα μεταγωγικά στα εγχώρια αεροδρόμια; Η τηλεοπτική μονοκρατορία του CNN δήλωσε πως όχι. Η προεδρική «έκπληξη» στα στρατόπεδα της Βαγδάτης δε στάθηκε επαρκής θεράποντας της ρεπουμπλικάνικης κατρακύλας μπροστά στις εκλογές, όσο κι αν ο χασάπης πλανητάρχης σε ρόλο σερβιτόρου κατάφερε να μάθει απ' έξω τις ατάκες του και να σταθεί επάξια στο καλοσκηνοθετημένο σόου. Η ...πλαστική είδηση για την καλοζωισμένη στρατιωτική θητεία στις επάλξεις του «απελευθερωτικού» αγώνα δεν έφερε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.

Αφού, λοιπόν, η μπόχα της φορμόλης αναδείχτηκε δυνατότερη στα αμερικάνικα ρουθούνια από τη μυρωδιά της γιαλαντζί γαλοπούλας, το τηλεοπτικό Χόλιγουντ αναζήτησε νέα υπερπαραγωγή. Και να, που το σενάριο έδεσε ανέλπιστα (;). Ενας αιμοσταγής δικτάτορας, γέννημα θρέμμα των διωκτών του, μια λαγότρυπα με υποτυπώδη εξαερισμό, ένας καλοπληρωμένος καταδότης, εξακόσιοι αποφασισμένοι εξολοθρευτές, μια σύλληψη. Και ξαφνικά, δυο εκατομμύρια παιδιά, ξεκοιλιασμένα στον πάγκο της συμμορίας των «προθύμων» και «απρόθυμων», τα δέκα τελευταία χρόνια, βρήκαν δικαίωση. Δικαίωση βρήκε και ο ιρακινός λαός, που «απαλλάχτηκε από τον εφιάλτη της Μπααθικής τυραννίας», όπως δήλωσε και ο Πρόεδρος μετά το μοντάζ της σύλληψης.

Πλαστικός ή όχι, ο αξύριστος δικτάτορας έγινε πρωταγωνιστής στο νέο αντιτρομοκρατικό τρέιλερ Αμερικής και Ευρώπης. Αυτό είναι και το «κέρδος» από τη σύλληψή του, ίσως και το μόνο κίνητρό της. Η υποταγή του δικτάτορα στα κελεύσματα όσων τον αντικατέστησαν επάξια στο Ιράκ, είναι παράσταση για δυο ρόλους, με τον ιρακινό λαό να παρακολουθεί από τα θεωρεία την «εσωτερικής κατανάλωσης» πρεμιέρα του έργου. Προφανώς, θα ακολουθήσουν τα επεισόδια της ανάκρισης, της δίκης, της καταδίκης, τρομακτικές αποκαλύψεις που θα χώνουν το φονιά στο βούρκο των συνειδήσεων, μια και οι Αμερικάνοι αποφάσισαν να ρίξουν στο τραπέζι της προπαγάνδας τα βαριά χαρτιά, τον άσο τον καλό.

Το CNN δεν ξέρει από προσχήματα. Αυθημερόν σχεδόν της σύλληψης έπιασε τα τηλέφωνα, αναζητώντας τον αντίκτυπο του κατορθώματος. Φτωχή η συγκομιδή, αφού το γκάλοπ έδωσε μόλις τρεις μονάδες πάνω στη δημοτικότητα του Προέδρου και του κόμματός του. Και καλά η γαλοπούλα, αλλά ολόκληρος δικτάτορας να μην μπορεί να φέρει βόλτα την κοινή γνώμη; Η επένδυση στον μεγαλοπρωταγωνιστή δε φαίνεται να αποδίδει τα λεφτά της και ο κίνδυνος της πολιτικής χρεοκοπίας μεγαλώνει.

Αυτά στη μια μεριά. Γιατί στο Ιράκ φαίνεται μέρα με τη μέρα πως τη λαϊκή αντίσταση δεν την καθορίζουν πλαστικές γαλοπούλες και αξύριστοι δικτάτορες, αλλά η δίψα - έστω και συγκεχυμένη στη σημερινή φάση - του κόσμου να διώξει εκείνους που κάθισαν στο ματωμένο σβέρκο του και κλέβουν τον πλούτο της γης του. Με ειλικρίνεια, άλλωστε, το επιβεβαίωσε και ο Αμερικανός Πρόεδρος, σε μια αποστροφή του λόγου του. «Ο κόσμος μετά τη σύλληψη του Σαντάμ έγινε ασφαλέστερος», είπε, για να συμπληρώσει όμως πως «οι τρομοκράτες στο Ιράκ παραμένουν επικίνδυνοι». Προφανώς. Το ξέρουν, άλλωστε, καλά πως απειλή στα κεκτημένα τους δεν είναι οι γενειοφόρες μαριονέτες τους, αλλά οι «τρομοκράτες» - στο νεοταξικό λεξιλόγιό τους - λαοί...

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ