Ο Δημήτρης Τζέμος, ΕΠΟΝίτης - φοιτητής εκείνη την εποχή ήταν από τους πρώτους νεκρούς μας που δολοφονήθηκε άγρια τον Σεπτέμβρη του 1943, μέσα στην πρυτανεία του Πανεπιστημίου της Αθήνας από μασκοφόρους συνεργάτες των Γερμανών.

Τότε, τον κηδέψαμε σε μια καταπληκτική κινητοποίηση της 5ης Αχτίδας του ΚΚΕ και των ΕΑΜικών και ΕΠΟΝίτικων δυνάμεων Νέας Σμύρνης, Καλλιθέας, Φαλήρου, Τζιτζιφιών κ.λπ. Και εντοιχίσαμε μια πλάκα, σκαλισμένη σε πωρόλιθο, ονομάζοντας «Πλατεία Δημήτρη Τζέμου» το χώρο στην ανατολική πλευρά του γηπέδου του Πανιωνίου, που ένα μέρος της σήμερα είναι πάρκο και παιδική χαρά. Στα χρόνια των μεταπελευθερωτικών διωγμών η πλάκα αυτή ξηλώθηκε, ενδεχόμενα από τις ίδιες δυνάμεις που τον δολοφόνησαν το 1943, χρονιά που ιδρύθηκε η ΕΠΟΝ.

Στα χρόνια της μεταπολίτευσης επίμονο ήταν το αίτημα της ΠΕΑΕΑ Ν. Σμύρνης να αποκατασταθεί το όνομα της πλατείας, ως αναφορά μνήμης, τόσο περισσότερο που η πλατεία αυτή «αντικρίζει» τα σχολεία με το μελισσολόι των παιδιών. Για το φρονηματισμό και την Ιστορία.

Μετά από μεγάλη καθυστέρηση, το αίτημα ικανοποιήθηκε από τον Δήμο Νέας Σμύρνης και μια πλάκα μαρμάρινη σ' ένα βραχάκι της πλατείας, αποκαθιστά την ιστορική αναφορά, στο πρόσωπο ενός από τα πρώτα θύματα ΕΠΟΝίτες, για τον οποίο είχε αφιερώσει ένα συγκινητικό ποίημα του ο Βασίλης Ρώτας.