«Ιστορικές στιγμές», θα το 'χετε καταλάβει, διανύει η χώρα. Το είπε ο επίδοξος μεσσίας, άρα είναι θέσφατο... Πώς τεκμαίρεται όμως η ιστορικότητα των στιγμών; Μα, από τον αμέτρητο χρόνο που αφιερώνουν τα κανάλια στη διαδοχή, από τις ζωντανές συνδέσεις τους με το σπίτι του «Γιωργάκη», από το μαραθώνιο των τηλεπαράθυρων και τις βαρετές, μέχρι ναυτίας, αναλύσεις των «ειδικών»... Η ιστορικότητα των στιγμών επιβεβαιώνεται από το «αναπτερωμένο ηθικό» των φερέφωνων του Μεγάρου Μαξίμου. Καταγράφεται, βέβαια, από τα γκάλοπ που μέτρησαν την «ανατροπή του σκηνικού» πριν καν την επιχειρήσει ο «ανατροπέας»... Ιστορικής σημασίας, βέβαια, είναι η κενολογία και αερολογία του διαδόχου, οι «πέρα από τα πολιτικά» δηλώσεις του...

Η «εθνική» πολιτική για «τα μεγάλα θέματα που έχει ο πολίτης», που επαγγέλθηκε ο «γιος του Ανδρέα» («Αυριανή»), δε σημαίνει παρά αναγόρευση του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου σε «εθνική επιλογή». Η ύπαρξη διαφορετικής πολιτικής δεν αναγνωρίζεται, ενώ τυχόν έμπρακτη και αγωνιστική αμφισβήτησή της θα αντιμετωπίζεται περίπου ως «αντεθνική δράση»... Η απροσχημάτιστη σύμπλευση και συναίνεση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μεγαλώνει την τρομακτικά ασφυκτική πίεση σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων. Η «πορεία ανανέωσης και αλλαγών», που υποσχέθηκε ο Γ. Παπανδρέου σημαίνει επιτάχυνση της αντιλαϊκής επέλασης, αλλά με διαφορετικό, αμερικάνικο, στιλ...«Θα αλλάξουμε, για να παραμείνουμε δύναμη μεταρρύθμισης», αποφάνθηκε πομπωδώς ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης, παραλείποντας να προσδιορίσει το χαρακτήρα των (αντιδραστικών) μεταρρυθμίσεων που υπηρετεί το κόμμα του...

Αν «στύψουν» οι εργαζόμενοι όλες αυτές τις «ιστορικές εξελίξεις» δεν πρόκειται να βγάλουν ούτε μια στάλα φιλολαϊκών αλλαγών. Πρόκειται για εξελίξεις, κατασκευασμένες εξ ολοκλήρου στο δοκιμαστικό σωλήνα του καθεστώτος και, άρα, εξ αντικειμένου βαθύτατα αντιλαϊκές... «Ελπίδα» και «προσδοκίες» δημιουργούν, δικαιολογημένα, για τα μεγάλα αφεντικά, εντός και εκτός της χώρας...