Κάποτε ήταν τα «περήφανα γηρατειά», που περιφρονούσε η επάρατη Δεξιά με τις συντάξεις πείνας.

Τώρα έγιναν οι «εύποροι συνταξιούχοι», όπως τους αποκάλεσε από το βήμα της Βουλής ο υφυπουργός Εργασίας Ρ. Σπυρόπουλος και ο Κ. Σημίτης δεν καταδέχτηκε, δυο φορές μέσα στο 2003, να δεχτεί αντιπροσωπεία τους μετά από πανελλαδικές κινητοποιήσεις στην Αθήνα - την πρώτη στις 12.3.2003 και τη δεύτερη στις 17.12.2003.

Και στις δυο περιπτώσεις, οι εκπρόσωποι 1.200.000 συνταξιούχων πορεύτηκαν μέσα στο κρύο και στη βροχή για να ζητήσουν αξιοπρεπείς συντάξεις. Αλλά ο Κ. Σημίτης δε βρήκε χρόνο να τους συναντήσει.

Ομως, χτες βρήκε τα μεγάλα υπέρ των αδυνάτων λόγια...

Ομως, οι συνταξιούχοι ανήκουν στη γενιά, που έγραψε το έπος στο Αλβανικό Μέτωπο, στην Εθνική Αντίσταση και το Δημοκρατικό Στρατό και πρωταγωνίστησε στους κατοπινούς δημοκρατικούς αγώνες. Και την πίκρα της απ' την εκσυγχρονιστική περιφρόνηση τη μετατρέπει σε οργή, που θα εκφραστεί στις κάλπες κατά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, κατά των πολιτικών διαχείρισης της φτώχειας και των ευρωενωσιακών επιλογών.