Η ανακοίνωση του ελπιδοφόρου «νέου ξεκινήματος» του ΠΑΣΟΚ και κατ' επέκταση και της χώρας, χάρη στην «ιστορική πρωτοβουλία» του λαοφιλούς πρωθυπουργού Κ. Σημίτη και τη συμβολή του στενού συνεργάτη του, Γ. Παπανδρέου, συνέπεσε με το άνοιγμα των σχολείων για πρώτη φορά στο νέο ημερολογιακό έτος. Μη ενημερωμένα τα παιδιά για το ελπιδοφόρο πολιτικό κλίμα και μάλλον λίγο στενοχωρημένα, γιατί σε πολλά απ' αυτά ο Αϊ-Βασίλης έφερε φέτος πολύ φτωχό δώρο ή και καθόλου, κάθισαν και πάλι στα θρανία, λίγες ώρες πριν το χαρμόσυνο άγγελμα (διάγγελμα) του πρωθυπουργού. Αλίμονο! Η θερμοκρασία μέσα στις αίθουσες ήταν σε πολλές περιπτώσεις 3 βαθμοί (εντάξει, πάνω από το μηδέν, πρέπει να το παραδεχτούμε). Δε μιλάμε για σχολεία του Κάτω Νευροκοπίου, αλλά για σχολεία της Αθήνας. Δεν είχε φτάσει φαίνεται σ' αυτά η αναγέννηση της χώρας και της παιδείας, ούτε επί υπουργίας Γ. Παπανδρέου, ούτε κάποια άλλη στιγμή επί της θαυμαστής 8ετίας πασοκικού εκσυγχρονισμού. Είτε γιατί τα κτίρια είναι παλιά, είτε γιατί το σύστημα θέρμανσης είναι ανεπαρκές, είτε γιατί οι διευθυντές προσπαθώντας να κάνουν οικονομία στο πετρέλαιο (περνώντας η σχετική ευθύνη στους Δήμους δε συνοδεύτηκε και από τα απαραίτητα κονδύλια), οι αίθουσες ήταν παγωμένες.

Οι έρμοι δάσκαλοι, χορτασμένοι από τις μεγάλες αυξήσεις των τελευταίων ετών, που τους έκαναν να χάσουν το ένα τρίτο της αγοραστικής τους δύναμης, κατέφυγαν στα παλιά και δοκιμασμένα μέσα. Σήκωσαν τα παιδιά και τους έδωσαν το ρυθμό να κάνουν επιτόπιο τροχάδην για ζέσταμα (ναι, την ίδια ώρα ακριβώς ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου έκανε τζόγκινγκ βιντεοσκοπούμενος από τα τηλεοπτικά συνεργεία που δεν «έτυχε» να περάσουν από κανένα σχολείο πηγαίνοντας προς το σπίτι του). Μετά, μαθητές και δάσκαλοι με παλτά, σκουφιά και γάντια άρχισαν το μάθημα προσμένοντας την ώρα του διαλείμματος για να βγουν από το... ψυγείο στο προαύλιο, όπου ευτυχώς είχε ήλιο, έστω και «με δόντια». Από την πραγματικότητα ως την εικονική πραγματικότητα του λάπτοπ του κ. Παπανδρέου φαίνεται ότι υπάρχει μια απόσταση...