«Την ώρα που οι εκπρόσωποι του δικομματισμού έδιναν την παράστασή τους σε απευθείας σύνδεση και πανελλαδική μετάδοση, στη διάρκεια των "ιστορικών στιγμών" προεκλογικής εξαπάτησης του ελληνικού λαού για την υφαρπαγή της ψήφου, ενόψει της εκλογικής αναμέτρησης, η αμείλικτη πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας, εξαιτίας της ακολουθούμενης βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη της ΝΔ, ήρθε να δείξει το πιο σκληρό πρόσωπο της».

Στη φράση αυτή της χτεσινής ανακοίνωσης του Συνδικάτου Οικοδόμων της Αθήνας περιέχεται μια από τις τραγωδίες που βιώνει η εργατική τάξη τούτες τις μέρες. Δυο νεκροί εργάτες! Αυτός είναι ήδη ο μαύρος απολογισμός του πρώτου δεκαημέρου του 2004. Ενας την προηγούμενη Παρασκευή που έμενε άταφος έως χτες, γιατί έτσι επέβαλε η αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, κι άλλος ένας χτες. Χτες σκοτώθηκε άλλος ένας, ο Βλάσι Μαρτζίνι, 35 χρονών, απ' την Αλβανία στα έργα Βιολογικού Καθαρισμού στην Πάτρα. Είναι το δεύτερο θύμα της εργοδοσίας μέσα στο 2004 καθώς την περασμένη Παρασκευή σκοτώθηκε ο 23χρονος Εμίλ Ζοτάι -επίσης απ' την Αλβανία- σε έργα του Μετρό στην Ηλιούπολη. Υπενθυμίζεται πως το 2003 έκλεισε με περισσότερους από 150 σκοτωμένους εργάτες στους χώρους δουλιάς.

Ο Εμίλ Ζοτάι έμεινε άταφος μέχρι και την Κυριακή το μεσημέρι, αφού οι συγγενείς δεν μπορούσαν να τον μεταφέρουν στην Αλβανία, καθώς δεν τους επέτρεπαν να γυρίσουν, επειδή έχει λήξει η άδεια παραμονής τους. Τελικά τον μετέφεραν μετά από εγγυήσεις που πήραν από την πρεσβεία τους.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας επισημαίνει ότι «ο Εμίλ Ζοτάι είναι θύμα όχι της κακιάς στιγμής, αλλά της εγκληματικής αδιαφορία των εταιριών, εργολάβων και υπεργολάβων, που έχουν αποθρασυνθεί από την κυβερνητική πολιτική και μπροστά στο κυνήγι του κέρδους αντιμετωπίζουν την ανθρώπινη ζωή ως αναλώσιμο είδος».

«Τέρμα. Δεν πάει άλλο», σημειώνει το Συνδικάτο και καταλήγοντας τονίζει: Καμιά ανάγκη δεν μπορεί να βαραίνει περισσότερο απ' τη ζωή μας. Χρέος μας είναι όλοι μαζί ενωμένοι, με την πάλη μας, να επιβάλουμε συνθήκες δουλιάς, που θα διασφαλίζουν τη ζωή και την ακεραιότητά μας. Κανένας συμβιβασμός, καμιά υποταγή στους εκβιασμούς και την τρομοκρατία της εργοδοσίας. Κάθε υποχώρηση σημαίνει θάνατος. Μόνοι μας θα περιφρουρήσουμε τη ζωή μας. Με την οργάνωσή μας, με την πάλη μας. Για την επιβολή μιας άλλης πολιτικής προς όφελος της εργατιάς.

Ο Βλάσι Μαρτζίνι, που σκοτώθηκε χτες στην Πάτρα, ήταν πατέρας ενός ανήλικου και ενός αγέννητου παιδιού. Εργαζόταν στο έργο του Βιολογικού Καθαρισμού στην περιοχή Ζαρουχλέικα στην εταιρία ΕΡΤΕΚΑ ΑΕ, που έχει αναλάβει την κατασκευή αποχέτευσης. Η εταιρία, αντί να χρησιμοποιεί γερανό, μετέφερε τους τσιμεντένιους σωλήνες με μηχάνημα εκσκαφής «δένοντάς τους» στην κουτάλα με συρματόσχοινα. Χτες, στις 12.30 το μεσημέρι το μηχάνημα μετέφερε έναν τέτοιο σωλήνα και ο εργαζόμενος το καθοδηγούσε περπατώντας μπροστά. Οταν το μηχάνημα έπεσε σε λακκούβα μπαλατζάρισε και η κολόνα που αιωρήθηκε τον χτύπησε θανάσιμα στο κεφάλι.

Αμεση ήταν η αντίδραση του Συνδικάτου Οικοδόμων Πάτρας και αποφάσισε να απαντήσει με 24ωρη Παμπατραϊκή απεργία αύριο Τετάρτη 14 Γενάρη και συγκέντρωση στις 10 π.μ. στο ΕΚ Πάτρας.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε η Νομαρχιακή Επιτροπή Αχαΐας του ΚΚΕ χαρακτηρίζει το θάνατο του εργάτη έγκλημα εκ προμελέτης σε συνθήκες προκλητικής έλλειψης μέτρων ασφάλειας. Η πολιτική, σημειώνει, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με όποιες παραλλαγές και μεταμφιέσεις, δεν μπορεί να διασφαλίσει ούτε τη ζωή της εργατικής τάξης και ενόψει των εκλογών θα στήσουν ένα γιγάντιο μηχανισμό εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων και θα κρύψουν αυτή την πραγματικότητα. Η ΝΕ καλεί τους εργαζόμενους να δώσουν δύναμη στον αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων στη ζωή και τη δουλιά. Να δώσουν δύναμη στη δύναμή τους, αναδεικνύοντας από την κάλπη ισχυρό το ΚΚΕ για την προοπτική της δικής τους εξουσίας.

Εγκλημα χαρακτηρίζει και η Γραμματεία Πάτρας του ΠΑΜΕ το θάνατο του εργάτη σημειώνοντας, ότι στο φόντο μιας τέτοιας πραγματικότητας μόνο αηδία και απέχθεια δημιουργούν τα προεκλογικά λίφτινγκ των πολιτικών εκπροσώπων του δικομματισμού, των εκπροσώπων του κεφαλαίου. «Παπανδρέου και Καραμανλής δε βρίσκουν να πουν κουβέντα για τα εργοδοτικά εγκλήματα σε βάρος της εργατικής τάξης. Στηρίζουν το κεφάλαιο και τα εγκλήματά του», σημειώνει και καταλήγει: Η εργατική τάξη δεν μπορεί να περιμένει το παραμικρό από τον κάθε κυβερνητικό «μεσσία». Πρέπει η ίδια να ξεσηκωθεί και να αντιπαλέψει την πολιτική της εκμετάλλευσης και των εκπροσώπων της.