Μερικοί δημοσιογράφοι όταν τολμάνε να πιάσουν στο στόμα τους το ΚΚΕ σου δίνουν την εντύπωση πως αν εκείνη τη στιγμή δαγκώσουν τη γλώσσα τους θα δηλητηριαστούν. Ισως και να το παθαίνουν αν κρίνουμε από το παραλήρημά τους, που εκθέτει όχι το ΚΚΕ αλλά ανεπανόρθωτα τη σοβαρότητά τους. Οταν δεν έχουν από πού να πιαστούν για να το συκοφαντήσουν επινοούν ιστορίες του τύπου «ένα φαξ που έφτασε στις 7 το πρωί στα γραφεία του Περισσού», ή «σκεφτικό το στέλεχος του ΚΚΕ στεκόταν μπροστά στο πορτρέτο του Λένιν...»! Μη σας κάνουν εντύπωση. Είναι πρόλογοι διαφόρων αποκυημάτων φαντασίας που έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς για να χτυπήσουν το ΚΚΕ. Χτες, βάλθηκαν να σχολιάσουν τη μη υποψηφιότητα του Σπ. Χαλβατζή. Αγνοώντας τη δήλωση του ίδιου, ο Γρ. Ρ. της «Ελευθεροτυπίας» ανακάλυψε πως η Αλέκα Παπαρήγα «καρατομεί επαναστατικώ δικαίω τους βαρόνους του ΚΚΕ, όπως τον Σπύρο Χαλβατζή» και ερμηνεύει μάλιστα αυτό που γέννησε η φαντασία του ως εξής: «Οσο λιγότερη δύναμη έχουν κάποιοι από τους πιο γνωστούς της φρουράς της μεταπολίτευσης τόσο καλύτερα για το μέλλον, φαίνεται να σκέφτεται ο ηγετικός πυρήνας. Κάπως έτσι δεν έγινε και με τις άλλες γνωστές περιπτώσεις;..»! Η «Αυγή» σημείωνε την έκπληξή της μιας και η μη υποψηφιότητα του Σπ. Χαλβατζή δε συνάδει λέει με τη διαπίστωση της Αλ. Παπαρήγα πως «σ' αυτές τις εκλογές θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι».

Είναι αλήθεια πως ο κομματικός χώρος που ανήκουν, υπηρετούν ή από τα ξεφτισμένα ιδανικά του οποίου εκφράζονται κάποιοι συνάδελφοι και ο αγοραίος αντικομμουνισμός που τους έχει γίνει δεύτερη φύση, δεν τους βοηθάνε καθόλου να κατανοήσουν πως υπάρχουν κόμματα όπου όλοι είναι στρατιώτες εθελοντικά ταγμένοι στη μάχη για μια κοινή υπόθεση. Κόμματα όπου η θέση και τα οφίτσια δεν έχουν καμία αξία, ούτε κρίνεται απ' αυτά η προσφορά κανενός και ούτε πολύ περισσότερο υποδηλώνουν «συμπάθειες» και «αντιπάθειες», «αναβαθμίσεις» και «υποβαθμίσεις».

Τους κατανοούμε, τους εκφράζουμε δε και τη συμπάθειά μας για την κατάστασή τους.