Τα περί «σύγχρονου κι ευέλικτου» στρατού είναι γνωστά από τις δηλωμένες κυβερνητικές ενέργειες αλλαγής του χαρακτήρα, της οργάνωση και του προσανατολισμού του που αποτελούν τη βάση του νέου αμυντικού δόγματος της Ελλάδας. Η σύνδεσή του με τον ευρωπαϊκό, δηλαδή ευρωενωσιακό προσανατολισμό των κυβερνήσεων των βαλκανικών κρατών που επισήμανε ο Κ. Καραμανλής επιβεβαιώνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο που επιζητά η αστική Ελλάδα στα Βαλκάνια.

Είναι η συνέχεια από τις αρχές της δεκαετίας 1990 του ελληνικού δόγματος για τη διείσδυση στα Βαλκάνια ως της μόνης χώρας - μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ. Το δείγμα αυτό είχε στην αρχή οικονομικό και πολιτικό χαρακτήρα για να εξελιχθεί και σε στρατιωτικό με την αποστολή Ελλήνων μισθοφορικών στρατιωτικών μονάδων σε Βοσνία, Κοσσυφοπέδιο κι Αλβανία. Τώρα υλοποιείται είτε στο πλαίσιο ενός περίεργου χωρίς οριστικό στίγμα Ευρωστρατού είτε σε κατά περίπτωση διασυμμαχικές συμπράξεις.

Η δήλωση Κ. Καραμανλή περί «ευέλικτου σύγχρονου στρατού» κι ο «ευρωενωσιακός προσανατολισμός» των γειτονικών κρατών, υποδηλώνουν τη θέση της αστικής Ελλάδας να θεωρεί τα Βαλκάνια ως προνομιακό της χώρο. Το γεγονός αυτό σφραγίζεται με βούλα και υπογραφή από το ΝΑΤΟ. Ανεξαρτήτως της τελεσφόρησης ή μη των ελληνοαστικών επιδιώξεων, ανεξαρτήτως κι από τις τυχόν δραματικές συνέπειες του ελληνοαστικού εγχειρήματος της βαλκανικής διείσδυσης, βέβαιο είναι ότι όλος ο χώρος ΝΑΤΟκρατείται κι ότι η αστική Ελλάδα θα είναι σχετικά ανεκτή εφόσον ευθυγραμμίζεται με τη ΝΑΤΟική θέληση και κυρίως, τα κατά το δοκούν συμφέροντα των ισχυρών διοικούντων, κατ' ουσία, το ΝΑΤΟ. Τότε μόνο θα δύναται, έτσι ή αλλιώς, να κολλάει σε αυτά τα συμφέροντα τις επιδιώξεις σαν η ουρά τους.