Και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν κρύβουν την πρόθεσή τους να συνεχίσουν την εφαρμογή εισοδηματικής πολιτικής λιτότητας στο δημόσιο τομέα (με ονομαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, που απλώς θα καλύπτουν τον πληθωρισμό ή θα είναι λίγο μεγαλύτερες), οι οποίες αποτελούν τον «μπούσουλα» για τις αυξήσεις που θα δίνονται και στον ιδιωτικό τομέα. Το επιχείρημα που προβάλλουν είναι πως η αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της οικονομίας περνάει μέσα από τη μείωση του κόστους εργασίας και, γενικότερα, τη σύνθλιψη των λαϊκών εισοδημάτων. Εκτός από τα δείγματα γραφής που έχουν δώσει και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ (στην περίοδο που ήταν στη διακυβέρνηση της χώρας), παραθέτουμε και τα εξής τεκμήρια:

Ο Γ. Παπανδρέου αρνήθηκε να πει, αν υποστηρίζει ακόμη και αυτό το άθλιο αίτημα της ηγεσίας της ΓΣΕΕ (που διεκδικεί για φέτος αυξήσεις σε κατώτατους μισθούς και μεροκάματα 8%), το οποίο δεν καλύπτει ούτε τις ελάχιστες από τις ανάγκες των εργαζομένων, με το επιχείρημα «δεν μπορώ να πω αν αντέχει η οικονομία» και πως δεν είναι σωστό να παρέμβει στις «ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις»! Η ...απλοχεριά του στους εργαζόμενους εξαντλήθηκε, με την υπόσχεση ότι είναι υπέρ τού να δίνεται στους μισθωτούς το μισό (50%) της αύξησης του ΑΕΠ. Αυτή η εξαγγελία, αν γίνει πράξη, με δεδομένο ότι η αύξηση του ΑΕΠ δεν είναι σταθερή, και πάντως ως ποσοστό ελάχιστη, συγκριτικά με το αναγκαίο ποσοστό αύξησης των μισθών που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, σημαίνει εισοδηματική πολιτική σε κατεύθυνση εξαθλίωσης. Αποσιωπώντας, επίσης, το γεγονός ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που αναζητά την αύξηση της ανταγωνιστικότητας στη μείωση του λεγόμενου εργατικού κόστους, εφάρμοζε όλα τα προηγούμενα χρόνια εισοδηματικές πολιτικές στο Δημόσιο, που περιόριζαν τις ονομαστικές αυξήσεις μισθών γύρω και κάτω από τον πληθωρισμό!

Ομως, και η ΝΔ - που πρωτοστάτησε την περίοδο 1990-1993 στην κατακρεούργηση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων - δεν κρύβει πως θεωρεί μονόδρομο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας με τη μείωση του κόστους εργασίας, άρα φτώχεια για τους εργαζόμενους, στο οικονομικό της πρόγραμμα, φιλοδοξεί - χωρίς να εξηγήσει πώς και με ποιες πολιτικές - τη «σύγκλιση των μισθών και συντάξεων προς το μέσο όρο της ΕΕ, στα επόμενα 8-10 χρόνια»! Δε λέει, όμως, ότι οι μισθοί και οι συντάξεις στην ΕΕ χρόνο με το χρόνο μειώνονται. Σύγκλιση, λοιπόν, προς τα κάτω υπόσχεται.

Τέλος, όσον αφορά στην ακρίβεια, που ροκανίζει τα λαϊκά εισοδήματα (έτσι εξηγείται η προκλητική αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων), ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φιλοδοξούν να την αντιμετωπίσουν με την «πλήρη απελευθέρωση των τιμών και των αγορών» και την παραπέρα ενίσχυση του ...ανταγωνισμού. Δηλαδή, την ενίσχυση των μηχανισμών, που κατοχυρώνουν και διευρύνουν την κερδοσκοπική ασυδοσία των μεγάλων επιχειρήσεων.