Σε περαιτέρω κλιμάκωση βαίνει η πολιτική κρίση στο Ιράν καθώς λιγότερο από δύο βδομάδες πριν από τις γενικές εκλογές, η αντιπαράθεση ανάμεσα στους «μεταρρυθμιστές» κληρικούς της κυβέρνησης και του κοινοβουλίου και στους «σκληροπυρηνικούς» κληρικούς που κρατούν στα χέρια τους θέσεις - κλειδιά στην εξουσία, αρχής γενομένης από τον ανώτατο θρησκευτικό ηγέτη της χώρας, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, εντείνεται.

Μετά από αρκετές μέρες αντεγκλήσεων και διαφωνιών, το διορισμένο, κατά κύριο λόγο από τον Μεγάλο Αγιατολάχ, 12μελές Συμβούλιο των Φρουρών της Επανάστασης ολοκλήρωσε την επανεξέταση των υποψηφιοτήτων, ανακαλώντας την απόρριψη 1.000 αιτήσεων και επιμένοντας στον αποκλεισμό περισσότερων των 2.000 υποψηφίων. Η απόφαση, όπως αναμενόταν, δεν ικανοποίησε τους «μεταρρυθμιστές» της ιρανικής πολιτικής σκηνής, οι οποίοι δήλωναν ότι θα επιμείνουν στην αρχική τους θέση να απέχουν από τις εκλογές αφού «οι εκλογές στερούνται πλέον νομιμότητας και ελευθερίας». Μάλιστα, μετά από δεκάδες βουλευτές που υπέβαλλαν την παραίτησή τους, αναμενόταν να παραιτηθεί και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Αμπντολάχ Ραμαζαντζαντέχ, παρά την έκκληση του Προέδρου Χαταμί, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι να μην εγκαταλείψουν τις θέσεις τους.

Σε μια προσπάθεια αποκλιμάκωσης της έντασης, το υπουργείο Εσωτερικών ζήτησε από τον Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ να διατάξει την αναβολή των εκλογών καθώς ούτως ή άλλως ο χρόνος που απομένει για την προεκλογική εκστρατεία είναι ελάχιστος. Παράλληλα, η επιτροπή που έχει αναλάβει την οργάνωση των εκλογών διεμήνυσε ότι είναι πρακτικώς αδύνατο να φέρει σε πέρας το έργο της καθώς τα τοπικά συμβούλια έχουν παραιτηθεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας και είναι αδύνατη η κατάρτιση καταλόγων και η διεξαγωγή της ψηφοφορίας. Ο Μεγάλος Αγιατολάχ, όμως, απέρριψε το αίτημα αναβολής.

Ετσι, το Ιράν, τυπικά τουλάχιστον, εισέρχεται στην τελική ευθεία για τις εκλογές της 20ής Φεβρουαρίου με τη μισή πολιτική του σκηνή να μη συμμετέχει σε αυτές. Εάν οι «μεταρρυθμιστές» επιμείνουν στην αποχή, τίθεται, πλέον, σοβαρό θέμα νομιμότητας των εκλογών με βάση το σύνταγμα της ισλαμικής δημοκρατίας. Πόσο μάλλον που οι Ιρανοί ψηφοφόροι μοιάζουν να παρακολουθούν απαθείς την αντιπαράθεση έχοντας σαφώς απογοητευτεί από τη μη υλοποίηση των δεσμεύσεων των «μεταρρυθμιστών», με αποτέλεσμα να θεωρείται εξαιρετικά πιθανό το ενδεχόμενο η συμμετοχή στις εκλογές να είναι μικρότερη από ποτέ, γεγονός που θέτει, και πάλι, υπό αμφισβήτηση τη νομιμότητά τους. Αν κάποιοι, πάντως, παρακολουθούν με ενδιαφέρον την κρίση, είναι όσοι, όπως οι ΗΠΑ, προσπαθούν, εδώ και καιρό, να προωθήσουν «τη δημοκρατία τους» και στην Τεχεράνη.