Τελευταία μέρα του καρναβαλιού σήμερα, ντυθείτε μασκαράδες, χορέψτε, γελάστε, διασκεδάστε. Οσο υπάρχει χρόνος. Διότι από αύριο ...νηστεία...

Εκλογές έρχονται και πρέπει να έχουμε το μυαλό μας στη θέση του. Καθαρή Δευτέρα ξημερώνει και θα αναζητήσουμε την ηρεμία. Τη γαλήνη και την περίσκεψη. Ο καθαρός αέρας και το περπάτημα θα μας βοηθήσουν να σκεφτούμε πιο σοβαρά. Οποιος το πράσινο αγαπά πετάγεται μέχρι την Καισαριανή ή το πολύ πολύ μέχρι την Πάρνηθα. Γιατί το πράσινο ανήκει στα δάση, όσα απόμειναν δηλαδή. Οι άλλοι, εκείνοι που αγαπούν το γαλάζιο, θα κατέβουν στον Πειραιά ή στη Ραφήνα και σε μια ώρα και κάτι θα βρεθούν στην Αίγινα ή στην Ανδρο. Το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας ανήκει σε όλους μας. Ετσι, θα περάσουμε μερικές ώρες σε ένα από τα δυο κοντινά νησιά και το ίδιο βράδυ ή και την επομένη θα επιστρέψουμε στις εστίες μας. Ετοιμοι για την εκλογική μάχη, ξεκούραστοι και αποφασιστικοί.

Μιάμιση ώρα περίπου χρειάζεται ένας άνθρωπος εντελώς αγύμναστος, μιάμιση ώρα και πολλή επιμονή για να διασχίσει το βουνό. Να φτάσει στην άκρη και να σταθεί λαχανιασμένος στο φυσικό καταπράσινο μπαλκόνι. Να απολαύσει τη θέα, να αφήσει το βλέμμα του ν' αγκαλιάσει το Φαληρικό Δέλτα και το λιμάνι του Πειραιά. Μιάμιση ώρα να πάει και άλλη τόση να γυρίσει θα χρειαστεί στην αρχή. Επειτα, μοιραία θα καταλήξει κάτω, στις ψαροταβέρνες της γραφικής κεντρικής πλατείας της Καισαριανής. Κι αν είναι τυχερός και βρει τραπέζι μπορεί να απολαύσει ψαρόσουπα, καραβιδόψυχα, καλαμαράκια, σαλάτες και όλα τα ...νηστίσιμα. Και χαλβά... που προσφέρει πάντα το κατάστημα. Ομως, πριν φτάσουμε εκεί, και εάν έχουμε ακόμη αντοχή, μετά την κοπιαστική διαδρομή, αξίζει τον κόπο να επισκεφτούμε τη Μονή της Καισαριανής, που ιδρύθηκε κατά την πρωτοχριστιανική περίοδο. Το καθολικό του συγκροτήματος που σώζεται οικοδομήθηκε στα τέλη του 11ου αιώνα. Το εσωτερικό του κοσμείται με τοιχογραφίες που χρονολογούνται πριν από το 1700. Το κεραμοσκεπές παρεκκλήσι στα βόρεια του ναού, ο νάρθηκας και το κωδωνοστάσιο αποτελούν μεταγενέστερες προσθήκες. Αξίζει να το δείτε, όχι μία μόνον αλλά πολλές φορές. Και, ακόμη, καλό θα είναι να βάλετε στόχο να επισκέπτεστε την Καισαριανή όσο πιο συχνά μπορείτε. Και να μου το θυμηθείτε πως κάθε φορά θα είστε πιο γρήγοροι, πιο ξεκούραστοι και πως το χρονικό διάστημα που θα χρειάζεστε, για να διασχίζετε το βουνό όλο και πιο σύντομο θα γίνεται. Και εάν συνεχίσετε την προσπάθεια για δύο - τρεις μήνες θα έχετε γίνει τόσο καλοί στο βάδισμα, θα έχετε τόσο πολύ ασκηθεί που σε μισή ωρίτσα θα φτάνετε άνετα στην άκρη. Περίπατος θα σας φαίνεται.

Η Ανδρος απέχει μόνο εφτά ναυτικά μίλια από το ακρωτήρι του Καφηρέα, το γνωστό Κάβο Ντόρο της Εύβοιας. Είναι το βορειότερο νησί των Κυκλάδων και έρχεται δεύτερο σε έκταση μετά τη Νάξο. Είναι εύφορο, έχει πολύ πράσινο, φυσά με δύναμη ο αέρας, διαθέτει χρυσές αμμουδιές, αλλά και βράχια τραχιά βυθισμένα μέσα στα καταγάλανα νερά. Θα πιάσετε λιμάνι στο Γαύριο που δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον. Μα από εκεί με ταξί, με το λεωφορείο ή με το δικό σας μεταφορικό μέσο θα πάτε στη Χώρα, αφού περάσετε και από το τουριστικό Μπατσί. Η Χώρα είναι χτισμένη σε χαμηλό λόφο. Επιβλητικά κτίρια, απλωτά σκαλιά, με ωραία μαγαζιά και όμορφους δρόμους που οδηγούν στην ευρύχωρη πλατεία με τα μεγάλα δέντρα και την κρήνη, που κάνουν την πλατεία Θεόφιλου Καΐρη ακόμη πιο γοητευτική. Αν περάσετε την καμάρα και πάρετε ίσια το δρόμο θα φτάσετε στο άγαλμα του Αφανούς Ναύτη και μέσα από τα γραφικά στενά δρομάκια θα οδηγηθείτε στο βενετσιάνικο κάστρο, δηλαδή σε ό,τι απέμεινε από αυτό. Το Κάστρο, ερειπωμένο σήμερα, είναι από τα σημαντικότερα μνημεία της Χώρας. Το έχτισε ο Μαρίνος Δάνδολος, όταν κατέλαβε το νησί. Το Κάστρο με τους πύργους, τις πολεμίστρες και τα οικόσημα των Βενετών ηγεμόνων διατηρούνταν σε καλή κατάσταση μέχρι το 1943 που καταστράφηκε από ένα μεγάλο βομβαρδισμό. Οι πόλεμοι αφανίζουν τα πάντα...

Για να μην κάνουμε δυσάρεστες σκέψεις θα επιστρέψουμε στην πλατεία, θα πιούμε τον καφέ μας και θα πάρουμε σβάρνα τα μουσεία, αρχίζοντας από το αρχαιολογικό και καταλήγοντας στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Εκεί, στα σκαλοπάτια του Μουσείου θα σταθούμε και θα κοιτάξουμε μαγεμένοι από ψηλά την υπέροχη θάλασσα. Με σπάνιο σμαράγδι πάντα μοιάζει. Αψεγάδιαστη είναι. Ο ήλιος νύσταξε και πάει να βασιλέψει. Πάμε και εμείς πίσω. Αργία ήταν, αργία...«Καθαρή Δευτέρα» και ευτυχώς ...καθαρή τη βγάλαμε μέχρι στιγμής. Αντε και του χρόνου.