Από τη θρυλική «παράγκα» στην πύλη της Ζώνης - καμιά σχέση με την άλλη... των γηπέδων - το παράπηγμα που στεγάζει το Συνδικάτο των Μεταλλεργατών στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, ξεκίνησε χτες το πρωί η περιοδεία της Γενικής Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στο Πέραμα. Η ανεργία σε βαθμό που να τσακίζει κάθε ελπίδα, η σιωπή σ' έναν απέραντο χώρο που όταν βαρούσαν τα σφυριά δε στέκονταν λεπτό ο ανυποψίαστος, το ζόρι για το πώς θα ταΐσεις το παιδί που περιμένει πίσω, η οργή από τη συνείδηση ότι το δικό σου παιδί - παιδί εργάτη που χτίζει ατσάλινα παλάτια - δε θα μπορέσει να σπουδάσει γιατί δεν υπάρχει καν το ελάχιστο μεροκάματο, η τρέλα στη σκέψη πως αν πάθεις κάτι θα πας σαν το σκυλί στ' αμπέλι γιατί και η περίθαλψη κοστίζει όσο και μια ολόκληρη ζωή πια, τέτοια κι άλλα ανάλογα απ' αυτά που σαλτάρουν το μυαλό, που σκοτεινιάζουν τα πρόσωπα, που κάνουν τους ώμους να γέρνουν, αυτά ήταν χτες ΤΟ ΘΕΜΑ!

Για κάθε μια από τις κουβέντες που έγιναν, το πρωί στα καρνάγια στη διάρκεια της περιοδείας και τις άλλες που έγιναν το μεσημέρι στη βόλτα που κάναμε στα καφενεία - πιάτσες και στέκια της ανάπαυλας, θα μπορούσε να γραφεί κι ένα ξεχωριστό ρεπορτάζ. Ευτυχώς για μας στο «Ρ» τέτοια ρεπορτάζ είναι περίπου καθημερινά συστατικά της ύλης της εφημερίδας μας. Κι έτσι δε θα παρεξηγηθούμε για το ότι σήμερα επιλέξαμε να σταθούμε μόνο σ' αυτό που η περίσταση αναδεικνύει σαν κύριο: την απάντηση στο «Τι κάνουμε;».

Σ' αυτό απαντά η ειδική δήλωση που έκανε η Αλέκα Παπαρήγα, έχοντας επίγνωση και πού μιλά και ποιος είναι αυτός ο κόσμος που χτες όπως και αύριο θα συνεχίσει να διαδηλώνει. Μια ειδική δήλωση - κάλεσμα που απευθύνθηκε από το Πέραμα αλλά απλώνεται πολύ πέρα από αυτό.

«Το ΚΚΕ, είπε, απευθύνει ειδικό κάλεσμα στους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που παραμένουν στο ΠΑΣΟΚ, που δεν έχουν αποφασίσει να το εγκαταλείψουν ακόμα, ή, ταλαντεύονται για το τι θα κάνουν στις εκλογές. Και ιδιαίτερα απευθυνόμαστε στους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που δεν έχουν μεταλλαχτεί, που ξέρουν τα προβλήματά τους και μάλιστα ιδιαίτερα σε κείνους οι οποίοι μάλιστα τώρα τελευταία έχουν αυξηθεί και λένε "σκέφτομαι να πάω να ψηφίσω ΠΑΣΟΚ, κρατώντας, όμως, τη μύτη μου για να μην εισπνεύσω την μπόχα από τις επιλογές του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα τις πρόσφατες". Λοιπόν, αυτοί οι αγωνιστές πρέπει να εγκαταλείψουν το ΠΑΣΟΚ μαζικά. Καμία πίστωση δεν μπορεί να δοθεί στο ΠΑΣΟΚ και εννοείται κανένα υποκατάστατο δεν μπορεί να προσφέρει η ΝΔ. Πρέπει να φύγουν μαζικά από το ΠΑΣΟΚ. Να συναντηθούν μαζί μας, με το ΚΚΕ, με τους κομμουνιστές, στη δράση και στην κάλπη. Θα προσθέσουμε και κάτι άλλο: Ας επιλέξουν οι ίδιοι ένα δικό τους σχήμα με το οποίο θέλουν να εκφραστούν. Δε θέλουν να γίνουν κομμουνιστές. Ας βρουν έναν τρόπο, ένα σχήμα να εκφραστούν έτσι που να μην αισθάνονται μεμονωμένοι και ξεμοναχιασμένοι. Εμείς, μ' αυτά τα σχήματα και αυτές τις εκφράσεις είμαστε έτοιμοι, ανοιχτοί να συνεργαστούμε. Γιατί σήμερα ριζοσπαστικό είναι να φεύγεις από το ΠΑΣΟΚ. Να ψηφίζεις ΚΚΕ, ανεξάρτητα αν έχεις συμφωνήσει σε όλα με το ΚΚΕ».

Και συμπληρώνοντας αυτό το κάλεσμα σημείωσε:

«Εμείς ως Κόμμα προσχωρούμε και υιοθετούμε όλες τις μορφές πάλης από την ενεργητική συμμετοχή στο σωματείο, μέχρι τις πορείες, τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες και τη συνδικαλιστική πάλη που στηρίζουμε και την πολιτική. Ομως, τις επόμενες ημέρες αντικειμενικά, μια μορφή πάλης πρακτικά καλούνται οι εργαζόμενοι να χρησιμοποιήσουν. Τη μορφή πάλης της ψήφου. Αυτό δε σημαίνει ότι, αν θέλετε να κάνετε κινητοποιήσεις μέχρι και την ημέρα των εκλογών, εμείς θα πούμε όχι. Αλλά όπως και να το κάνουμε, η κύρια μορφή πάλης αυτή τη στιγμή είναι η ψήφος. Αυτή τη μορφή πάλης, δυστυχώς, οι εργαζόμενοι, ακόμη και αυτοί που αγωνίζονται και που παίρνουν μέρος στις κινητοποιήσεις, δεν τη χρησιμοποιούν σωστά. Από τη στιγμή που τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν τη μερίδα του λέοντος, σημαίνει ότι ψηφίζονται από εργάτες φτωχούς και από ανέργους και από μισοανέργους. Αυτά λένε μέχρι τώρα τα στοιχεία. Από δω και μπρος, όμως, πρέπει να είναι καθαρό ότι το θέμα της ανεργίας, το θέμα της Παιδείας, το θέμα της Πρόνοιας, το θέμα του βιοτικού επιπέδου, των εισοδημάτων, όλα αυτά τα θέματα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως εξής: Σαν θέματα "SOS". Δηλαδή, η επιλογή δε θα είναι αν θα πάμε λίγο καλύτερα ή λίγο χειρότερα. Μιλάμε για σήμα κινδύνου. Αρα η κάλπη θα πρέπει να βγάλει μια μεγάλη τιμωρία για τα δύο κόμματα. Γιατί κοιτάξτε να δείτε, εμείς παλεύουμε, δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω. Ξαναλέω, δίνουμε σημασία σε όλες τις μορφές πάλης, τις εμπιστευόμαστε, και ξέρουμε πολύ καλά ότι αργά ή γρήγορα η εργατική τάξη θα νικήσει. Αλλά κοιτάξτε πόσο άσχημα θα είναι τα πράγματα, αν τη Δευτέρα, μετά τις εκλογές, η πολιτική των δύο κομμάτων έχει επικυρωθεί. Και καλά αν επικυρωθεί από τους εφοπλιστές, καλά να επικυρωθεί από τους επιχειρηματίες, καλά να επικυρωθεί από ανώτερα μεσαία στρώματα, αλλά αν επικυρωθεί και από την εργατιά του Περάματος, αυτό είναι ό,τι χειρότερο».