«Ενα μέτρο θα είναι να διαχωρίσουμε πρώτα απ' όλα αυτά τα δύο (σ.σ. "μαλακά και σκληρά")».

Προτάσεις υπέρ του διαχωρισμού και των ελεγχόμενων διαδικασιών δε συνιστούν, παρά προτάσεις υπέρ της ελεγχόμενης υποδούλωσης της νεολαίας στα ναρκωτικά. Ο Γ. Παπανδρέου υπερσκελίζει την ουσία του προβλήματος στην αντιμετώπιση της τοξικοεξάρτησης: Αφ' ενός, τα κοινωνικά αίτια και, αφ' ετέρου, ούτε κουβέντα για τις διαδικασίες και τη δημιουργία των απαραίτητων δομών (μονάδες), που θα οδηγούν το νέο στην απεξάρτηση. Θυμίζουμε - συνοπτικά - κάποιες παλιότερες θέσεις του Γ. Παπανδρέου για τα ναρκωτικά:

• Το Μάη του 1992, παρουσιάστηκε κοινή πρόταση νόμου πέντε βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (Κατσανέβας, Λαλιώτης, Μπένος, Λιάνης, Παπανδρέου) και δύο του ΣΥΝ (Κωνσταντόπουλος, Κουβέλης), με την οποία συμφώνησαν και οι Αδραχτάς και Τατούλης της ΝΔ για το διαχωρισμό των ναρκωτικών σε σκληρά και μαλακά.
• Το Μάη του 1997, ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε «να δοθεί η δυνατότητα στο χρήστη κάνναβης να καλλιεργεί σπίτι του μια μικρή ποσότητα χασίς για δική του χρήση...».
• Τη θέση αυτή ο Γ. Παπανδρέου τη συμπλήρωσε το Νοέμβρη του 1999 με την πρόταση «υπέρ της χορήγησης των ουσιών που χρειάζεται ένας εξαρτημένος επισήμως και νομίμως μέσα από το δημόσιο σύστημα Υγείας».