Motion Team

Κύρια και βασική επιλογή μας ήταν η εξυπηρέτηση του πολίτη, στην κυριολεξία της, υπηρεσία στον πολίτη τον Ελληνα, σ' αυτόν που συνθέτει με καθημερινούς κόπους, προσπάθεια, αγωνία το λαό, που εισπράττει καθημερινά απογοητεύσεις, στέρηση και, περισσότερο από όλα, εμπαιγμό καθολικά αναγνωρισμένων δικαιωμάτων, όπως η ελευθερία της έκφρασης, η διεκδίκηση στοιχειοθετημένων δικαιωμάτων, από τη σύνταξη, την ανθρώπινη, ξεκινώντας, τις αμοιβές, την ίση ευκαιρία στο δικαίωμα της εργασίας, στην "ανθρωπιά", με δύο λόγια.

Η ιμπεριαλιστική επίθεση στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν και τελευταία στο Ιράκ, μας βρήκε στο ίδιο χαράκωμα. Και, ανάλογα, "μας στιγμάτισε" από την άλλη πλευρά, την αμερικανοκίνητη και τους "ισχυρούς της ΕΕ". Εμείς, μπορεί να διαφωνούμε με το ΚΚΕ, επειδή πιστεύουμε στην Ευρώπη των λαών, ότι έχουν δηλαδή όλοι οι εργαζόμενοι, Ιταλοί, Βρετανοί, Ολλανδοί, Βέλγοι, Πορτογάλοι, κλπ., κοινές απαιτήσεις και πρέπει να βρισκόμαστε "εκεί", στην Ευρώπη. Σήμερα είναι μάλλον πρόβλημα τύπου και όχι ουσίας, όπως και ο Κ. Μαρξ ίσως θα επισήμαινε στις μέρες μας. Τούτο, τώρα, έρχεται δευτερεύον.

Το κύριο είναι ζήτημα, πώς στην επέλαση του αμερικανικού αυτοκρατορικού (ιμπεριαλιστικού) δόγματος για την παγκοσμιοποίηση, αντιστεκόμαστε; Ας μη γελιόμαστε. "Παγκοσμιοποίηση" σημαίνει αμερικανική κυριαρχία. Με δύο λόγια, το ΚΚΕ έχει δώσει και έχει εκφράσει την πλέον καθαρή αταλάντευτη στάση, ώστε οι άνθρωποι να είναι άνθρωποι και όχι ανδράποδα του Μπιλ Γκέιτς, του Ράμσφελντ, του Τσένι, όπου οι "απώλειες" - άνθρωποι - είναι απλά μαθηματικά δεδομένα, όπου όσοι χάνονται, ψυχές, θέσεις εργασίας, συντάξεις, άνθρωποι, γίνονται απλοί αριθμοί.

Η "Κίνηση Πολιτών", με εμένα ως εκπρόσωπο, θα ήταν ανάξια του ονόματός της, αν δεν εκφραζόταν με την Αριστερά και ιδιαίτερα με το ΚΚΕ, τον πύργο της Αντίστασης».

Αυτή είναι η ευθύνη μας ατομικά και συλλογικά. Παράδειγμα. Ολοι βρισκόμαστε, ευτυχώς - δυστυχώς, "δυστυχώς" θα έλεγα, υπό τον έλεγχο, τις κατευθύνσεις, τις επιλογές, ακόμη και τα παιχνίδια εξουσίας των ΜΜΕ. Ειδικά η τηλεόραση, μεγεθύνει, σμικρύνει, "εξαφανίζει", σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, το τι πραγματικά συμβαίνει. Αντίθετα από ό,τι εξαγγέλλεται, η "ανεργία του Λαυρίου", η "ευτυχία", η κατάντια των σεισμοπλήκτων, η "ευτυχία" τους, ως προς την "ευκαιριακή" αποκατάσταση, παίζεται.

Που θυμούμαστε τον Οτσαλάν, τα ερείπια της "Ρικομέξ", τη "φούσκα" του Χρηματιστηρίου, όπου ένας προϋπολογισμός έτους χάθηκε με λεφτά, όλων, κυρίως φτωχών. Γιατί η ανημπόρια, και η μαζική χειραγώγηση οδηγεί, ως "σωτήρα", στα τυχερά παιχνίδια.

Νομίζω ότι καίρια επιδίωξη, μολονότι το ΚΚΕ είναι επαναστατικό κόμμα, "κόμμα αλλαγής", στην πραγματικότητα και όχι στις "φανφάρες", είναι η ανάδειξη του σκληρού πυρήνα νόμων, επιδιώξεων, αντιλήψεων και κυρίως πρακτικών, ως συνέπεια των προηγουμένων, με την "εφαρμογή" της "κείμενης" νομοθεσίας. Περίπου κανείς, όπως υποθέτω ως Βορειοελλαδίτης, δεν είναι διατεθειμένος να κάνει ένα βήμα προς αυτά».

Μα, δεν είναι έτσι! Παράλληλα, γίνονται πολλά καλά, μπαλέτα, επιδόσεις στις καλές τέχνες, ιδιοφυίες στις νέες τεχνολογίες, τις καινούριου τύπου φιλοσοφικές συλλήψεις και αυτές ως εικόνες, μένουν για τις πρωινές αργόσχολες, στον καιρό μας.

Τείχος περιβάλλει τη ζωντανή πραγματικότητα!

Μετά τις εκλογές τι;

Ποιος φοβάται το λιοντάρι; Εκ προοιμίου δύσκολο, αλλά εξαιρετικά εύκολο στη διατύπωσή του ερώτημα. Είμαστε 6% στις σφυγμομετρήσεις. Θέλουμε να είμαστε τόσοι; Εννοείται, τις εκλογικές σφυγμομετρήσεις. Με τους αγωνιστές του 1943 - '50, τους άλλους, εμάς τους υπόλοιπους; Ας κλείσουμε τα κενά, ας διατυπώσουμε νέο λόγο, ας βαστάξουμε στους ώμους τις παρακαταθήκες του Χ. Φλωράκη».