Πολλαπλασιάζεται η ισχύς του «οδοστρωτήρα» της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην επίθεση κατά των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους, μετά τη συνάντηση των ηγετών της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Βρετανίας, την περασμένη Τετάρτη στο Βερολίνο. Οι τρεις συζήτησαν ιδιαιτέρως την ταχεία προώθηση των «αποφάσεων της Λισαβόνας». Υπενθυμίζουμε ότι στη Σύνοδο της Λισαβόνας (Μάρτης του 2000), οι «δεκαπέντε», κάτω από την προμετωπίδα της «ανταγωνιστικότητας» της ευρωπαϊκής οικονομίας, αποφάσισαν την μεγαλύτερη επίθεση κατά των εργαζομένων από καταβολής ΕΟΚ. Αναγορεύοντας σε ύψιστη αρχή την «ανταγωνιστικότητα», δηλαδή τα κέρδη του κεφαλαίου και την αύξησή τους, κατέληξαν σε αποφάσεις όπως:

• Δραστική μείωση του κόστους εργασίας και εφαρμογή της μερικής απασχόλησης σ' όλη την έκταση του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.
• «Μεταρρύθμιση» των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης, με αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, μείωση των συντάξιμων αποδοχών, απαλλαγή των εργοδοτών από την πληρωμή εισφορών, εφαρμογή του «αμερικανικού» μοντέλου των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών σχημάτων.
• Επέκταση της ιδιωτικοποίησης στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας και της Ερευνας, με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, είσοδο του κεφαλαίου στον τομέα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, αντί των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, για την επιστημονική έρευνα.

Η επίκληση των «αποφάσεων της Λισαβόνας» από τη Συνάντηση των «τριών» στο Βερολίνο σηματοδοτεί την πρόθεση των τριών μεγαλύτερων δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης να επιβάλουν τους δικούς τους ρυθμούς και σφραγίδα στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής από τις κυβερνήσεις των υπόλοιπων κρατών - μελών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, μετά τη Συνάντηση, ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Ζακ Σιράκ, εκθείασε τις «κοινωνικές μεταρρυθμίσεις», που προωθεί ο Σρέντερ στη Γερμανία. Στους προβληματισμούς συνεισέφερε και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, παρουσιάζοντας στους συνομιλητές του το σχέδιο «εκσυγχρονισμού» του βρετανικού δημόσιου τομέα, με την πρόβλεψη για 80.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων! Μάλιστα, για να εξασφαλίσουν την ταχύτερη και αυστηρότερη εφαρμογή της πολιτικής τους, πρότειναν τη δημιουργία μιας θέσης αντιπροέδρου της Κομισιόν, ο οποίος θα είναι υπεύθυνος για την προώθηση των οικονομικών «μεταρρυθμίσεων» στα κράτη - μέλη της ΕΕ.