Ενα από τα μεγάλα και χρόνια προβλήματα του ελληνικού κράτους, είναι τα κρατικά ελλείμματα, που καλύπτονται (στις προεκλογικές χρονιές) με νέο δανεισμό από τους τραπεζίτες και άλλους πιστωτές, με συνέπεια τη διόγκωση των χρεών του ευρύτερου δημόσιου τομέα και παράλληλα τα κέρδη στους κάθε είδους ρεντιέρηδες. Ετσι, παρά την υπερδεκάχρονη εφαρμογή οικονομικών πολιτικών λιτότητας, η όποια μείωση των κρατικών ελλειμμάτων μεταφέρθηκε στο δημόσιο χρέος συμβάλλοντας έτσι στην παραπέρα διόγκωσή του κατά μερικές δεκάδες ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΡΑΧΜΕΣ και σαν ποσοστό του ΑΕΠ παραμένει πάνω σήμερα κοντά στο 102%, από περίπου 89% που ήταν το 1990!

Την ύπαρξη του δημοσιονομικού προβλήματος, την επιβεβαιώνουν τόσο τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών όσο και οι διάφορες εκθέσεις (Ευρωπαϊκή Ενωση, ΟΟΣΑ, ΔΝΤ κλπ). Ο βασικός λόγος που οι κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών αδυνατούν να εκπληρώσουν τις υποσχέσεις τους για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, είναι η ίδια η πολιτική τους. Με δεδομένο ότι - «το ψάρι βρομάει από το κεφάλι» - η ρίζα του κακού βρίσκεται στο ότι οι κυβερνώντες (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ), που αναζητούν τις αιτίες του δημοσιονομικού προβλήματος στις κρατικές δαπάνες για μισθούς και συντάξεις και σε άλλες δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα (Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια κλπ). Αφήνουν, όμως, άθικτες τις πραγματικές αιτίες. Ανάμεσα σ' αυτές είναι η εκτεταμένη φοροδιαφυγή, φοροκλοπή, εισφοροδιαφυγή και εισφοροκλοπή (σπορ στο οποίο επιδίδεται με μαεστρία το μεγάλο κεφάλαιο), καθώς και τα κάθε είδους προκλητικά προνόμια (κρατικές ενισχύσεις, φοροαπαλλαγές, διαγραφές χρεών στο Δημόσιο και άλλες κρατικομονοπωλιακού χαρακτήρα ρυθμίσεις υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου).

Ετσι, όταν φτάνει το τέλος του χρόνου ή της τετραετίας, τότε ανακαλύπτουν, έκθαμβοι δήθεν, ότι οι μαύρες τρύπες των ελλειμμάτων δεν έκλεισαν και επιλέγουν να τις «κλείσουν» με τη γνωστή, εύκολη «λύση». Δηλαδή είτε τη διόγκωση του δημόσιου χρέους είτε την εφαρμογή μέτρων και πολιτικών σύνθλιψης των λαϊκών εισοδημάτων (εισοδηματικές πολιτικές λιτότητας, περικοπή των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα (με πρόσχημα την περιστολή της «σπατάλης») κλπ. Το ίδιο αναμένεται, να συμβεί και από την κυβέρνηση που θα προκύψει στις 8 Μάρτη.

Είναι αξιοσημείωτο, πως ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ, διανοήθηκαν ΠΟΤΕ να επιδιώξουν την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους με μέτρα που θα θίγουν τα κέρδη, τα υπερκέρδη και τα κάθε είδους προνόμια που απολαμβάνει το μεγάλο κεφάλαιο. Κι αυτό γιατί, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ - σαν κόμματα εξουσίας που στηρίζουν και στηρίζονται στο μεγάλο κεφάλαιο - θα ήταν αδιανόητο να πάρουν μέτρα που θα υποχρέωναν τους κεφαλαιοκράτες και τα κάθε είδους τρωκτικά του δημόσιου χρήματος, να πληρώσουν τα κλεμμένα (φοροδιαφυγή, φοροκλοπή, εισφοροδιαφυγή, εισφοροκλοπή και άλλα χρέη ή υποχρεώσεις τους στο Δημόσιο) ή να περιορίσουν τα παχυλά τους προνόμια (επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές κλπ).

Οσοι δε θέλουν να ακούσουν στις 8 Μάρτη, είτε από το ΠΑΣΟΚ, είτε από τη ΝΔ, ότι χρειάζονται νέες θυσίες για την αντιμετώπιση του χρέους και των ελλειμμάτων, ας φροντίσουν να τους «κόψουν το βήχα» και με την ψήφο που θα ρίξουν στην κάλπη στις 7 Μάρτη, καθώς... μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται!