ΝΑΙ. Μαζί με το κόμμα της εργατικής τάξης, των αγροτών, των μικρομεσαίων, των ανθρώπων του μόχθου και του καμάτου. Από μικρό παιδί όταν άρχισα να πολιτικοποιούμαι, κατευθύνθηκα ιδεολογικά στο χώρο της αριστεράς. Πρακτικά στη δεκαετία του '60 ενεργοποιήθηκα στους Λαμπράκηδες. Στη χούντα ο προσανατολισμός ήταν πια μονόδρομος προς το ΚΚΕ. Το κόμμα των θυσιών και των αγώνων, το κόμμα της διαρκούς πάλης απέναντι στα μεγάλα συμφέροντα και πλάι στους ανθρώπους του λαού.

Σήμερα πια όλοι καταλαβαίνουμε την ολομέτωπη επίθεση απέναντι στον εργαζόμενο λαό. Την προσπάθεια που γίνεται από τα δύο μεγάλα κόμματα για χειραγώγηση του λαϊκού κινήματος και των κατακτήσεων των εργαζομένων.

Από πού να ξεκινήσουμε; Από την ανεργία; Αν με ρωτούσε κάποιος τι είναι η ανεργία, θα απαντούσα: Στέρηση του δικαιώματος για ζωή. Ειδικότερα για τους νέους ανθρώπους. Νέοι εργασιακοί νόμοι δε μας πάνε απλά σε εργασιακό μεσαίωνα, αλλά στη δουλοκτητική εποχή. Κοντολογίς, η ανεργία που δημιουργεί από μόνο του το καπιταλιστικό σύστημα, σαν κοινωνικοπολιτική ιδεολογία, θα μπορούσαμε να πούμε είναι φτιαχτή και κατευθυνόμενη. Αυτή η κατάσταση από μόνη της οδηγεί νέους και μεσήλικες στην ανασφάλεια, στην απόγνωση, στη μιζέρια.

Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις (Μάαστριχτ) σκοπό έχουν την περιθωριοποίηση του πιο ζωντανού δυναμικού του τόπου μας που είναι η νεολαία.

Αντίσταση λοιπόν, πρόταση ζωής του ΚΚΕ. Αντίσταση και καθημερινός αγώνας να μην απεμποληθούν δικαιώματα των εργαζομένων που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα.

Η ασφαλιστική μεταρρύθμιση (Σιούφας - Ρέππας) είναι δείγμα γραφής του τι πρόκειται να ακολουθήσει για τον εργαζόμενο.

Η ιδιωτικοποίηση της υγείας είναι ένα άλλο στοιχείο της πρακτικής των 2 μεγάλων κομμάτων. Η λογική: επενδύσεις με μόνο το κέρδος σαν άξονα αναφοράς, αφορούν το αυτονόητο δικαίωμα για μια αξιοπρεπή περίθαλψη και σεβασμό στη ζωή του ανθρώπου, που είναι υποχρέωση του κράτους.

Στο ίδιο μήκος κύματος και οι προτάσεις τους για την παιδεία 2 ταχυτήτων, τόσο μέσα από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που τα ονόμασαν μη κερδοσκοπικά, θαρρείς και ο άλλος θα έρθει να επενδύσει για την «ψυχούλα της μάνας του», όσο και η πρόσφατη πρόταση του Γ. Παπανδρέου για σχολεία χωρίς ενιαίο αναλυτικό πρόγραμμα και προγράμματα σπουδών, που θα διαμορφώνονται από γονείς, δασκάλους - καθηγητές, δήμους, γνωρίζοντας τις ανισότητες που επικρατούν από συνοικία σε συνοικία και από πόλη σε πόλη. Δημιουργώντας έτσι και παρέχοντας για τα λαϊκά στρώματα γνώση χαμηλού επιπέδου.

Κάτι παρόμοιο όμως δε γίνεται με τα ΑΕΙ και ΤΕΙ; Προσπάθεια δηλαδή ένταξής τους στους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς.

Δεν είναι ακόμη συμπτωματικοί οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι τόσο στην περιοχή μας όσο και στην ευρύτερη περιοχή, που είναι αποτέλεσμα των ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων με γνώμονα πάντα το κέρδος.

Και οι δύο μονομάχοι ΠΑΣΟΚ - ΝΔ δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να σιγοντάρουν, να προωθούν, να υπηρετούν τα συμφέροντα των πατρόνων τους, είτε αυτοί είναι η ΕΕ είτε οι ΗΠΑ.

Να θυμηθούμε ότι στον πόλεμο του Ιράκ - κι αυτός «απρόκλητος» - η Ελλάδα ήταν η 4η χώρα που στήριξε την επιθετικότητα των «γερακιών» του Πενταγώνου.

Ναι, με το ΚΚΕ, σε μια κοινή προσπάθεια και αγώνα, ενισχύοντας τους αγωνιστικούς συνδυασμούς των ανθρώπων της εργασίας, των ανθρώπων που θέλουν να σκέφτονται, να αξιολογούν και να αποφασίζουν για την τύχη τους. Γιατί η πρόταση του ΚΚΕ μέσα από το σύνθημα μέτωπο λαϊκό - λαϊκή εξουσία δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να πείσει αυτόν το λαό να γίνει αφέντης στον τόπο του.