Η αστική τάξη και οι πολιτικοί εκφραστές της βλέπουν, ψυχανεμίζονται ότι η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο κομμάτων δεν πιάνει τόπο στις λαϊκές συνειδήσεις όσο προηγούμενα. Αντιλαμβάνονται ότι, αργά ή γρήγορα, όσο αναγκάζονται, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, να εξειδικεύουν τις θέσεις που καταγράφονται στα προγράμματά τους, τόσο πιο καθαρά θα αποκαλύπτεται στο λαϊκό μάτι η ταύτιση των απόψεών τους.

Καταλαβαίνουν πολύ καλά, όσο και αν στήνουν με τέχνη τον «καυγά» τους στα τηλεοπτικά παράθυρα, ότι οι εργαζόμενοι αποκομίζουν την εντύπωση μιας δίδυμης πολιτικής, η οποία μάλιστα έχει τελείως αντιλαϊκά χαρακτηριστικά. Το γεγονός, δε, ότι αυτή η δίδυμη πολιτική επισφραγίζεται από τις άνετες μεταγραφές του «πολιτικού προσωπικού» του δικομματισμού από το ένα κόμμα στο άλλο, ενισχύει στις λαϊκές δυνάμεις την άποψη ότι η πολιτική τους δε διαφέρει. Το γεγονός ότι στη ΝΔ χωράνε κλασικοί ΠΑΣΟΚοι πολιτευτές, και στο ΠΑΣΟΚ κλασικοί και ακραίοι νεοφιλελεύθεροι, αλλά κι «αριστεροί» με «ανοιχτό μυαλό» (δηλαδή, αριστεροί που συμφωνούν με τη διαχείριση του αντιλαϊκού μονόδρομου), αυτό αποδεικνύει.

Ολοι όσοι, λοιπόν, θεωρούν δεδομένη αυτή την πορεία χωράνε σ' αυτή την «εθνική προσπάθεια». Ολοι οι άκρως νεοφιλελεύθεροι, οι μετριοπαθείς φιλελεύθεροι, οι κεντρώοι, οι κεντροαριστεροί, οι «σύγχρονοι» ή «ανοιχτοί αριστεροί», όλοι αυτοί λοιπόν θα μπορούν μεταξύ τους να είναι εθνικά συνεννοήσιμοι. Να λεν τις γνώμες, τις απόψεις και τις ιδέες τους, να ασκούν κριτική ήπια ή σκληρή συνεισφέροντας όλοι μαζί σ' έναν νέο κοινό «εθνικό στόχο».

Πώς δηλαδή αυτή η δεδομένη αντιλαϊκή πορεία της χώρας θα γίνεται αποδεκτή από το λαό, χωρίς διαμαρτυρίες, χωρίς εντάσεις και κλυδωνισμούς, χωρίς εμπόδια και πισωγυρίσματα και, πολύ περισσότερο, χωρίς ανατροπές.

Ο Στ. Παπαθεμελής, μέχρι χτες στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, σήμερα ανήκει στη νεοφιλελεύθερη παράταξη. Οι μέχρι χτες άκρως νεοφιλελεύθεροι Στ. Μάνος και Α. Ανδριανόπουλος, σήμερα ανήκουν στη «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» ή, όπως τη λένε και καμιά φορά, ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο και οι μέχρι χτες «ανοιχτόμυαλοι», «αριστεροί» Δαμανάκη, Μπίστης, Κουναλάκης, Ανδρουλάκης κλπ.

Ολοι αυτοί θα μπορούσαν εθνικά να συνεννοηθούν, να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε μια «υπερκομματική» προσπάθεια για να μη διαταραχτεί η αντιλαϊκή πορεία της χώρας, για να μη διαταραχτούν η «ανταγωνιστικότητα» και η «σύγκλιση», στο όνομα της οποίας απίστευτα κέρδη συσσωρεύονται για τις πολυεθνικές και τους ιδιώτες επιχειρηματίες, ενώ στο λαό συσσωρεύονται η φτώχεια, η ανεργία, η ακρίβεια και η αγανάκτηση. Προκειμένου, λοιπόν, να προλάβουν το ξέσπασμα της λαϊκής αγανάκτησης προτείνουν «ανατροπές». Ανατροπές στα κόμματά τους, ανατροπές στις σχέσεις με την κοινωνία, ανατροπές στις σχέσεις τους με τον πολίτη. Προσπαθούν να «συνεννοηθούν» εθνικά για να σιγουρέψουν τη μη ανατροπή της αντιλαϊκής τους πολιτικής.

Οταν ο Γ. Παπανδρέου ανήγγειλε από τον Κορυδαλλό ότι η «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» έχει ανάγκη από τη φιλελεύθερη άποψη κι από κάθε «αριστερό» με «ανοιχτό μυαλό», κανένας από τους άμοιρους ψηφοφόρους του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η τελική φάση μεταλλαγής του κόμματός του θα ήταν τόσο γρήγορη, που θα ξεπερνούσε ακόμα κι αυτή την ταχύτητα του φωτός.

Κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η πρώτη «συμμετοχική ψήφος» για την εκλογή του νέου αρχηγού, η πρώτη λευκή επιταγή της βάσης του κινήματος θα πήγαινε για τη μεταγραφή στη «νέα ομάδα» εκπροσώπων του πιο άγριου και κυνικού νεοφιλελευθερισμού.

Ομως, υπάρχει ακόμα καιρός. Οι εκλογές είναι μπροστά μας. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν πρέπει να αποφύγουν το πρώτο ξέσπασμα της λαϊκής αγανάκτησης. Οι προοδευτικοί, ριζοσπάστες φίλοι και οπαδοί του ΠΑΣΟΚ μπορούν να αντιστρέψουν την κοροϊδία. Να εγκαταλείψουν και τους νεοφιλελεύθερους αλλά και τους δήθεν αριστερούς, οι οποίοι όπως φαίνεται δεν έχουν κανένα πρόβλημα να βαδίζουν πλάι πλάι με Μάνο και Ανδριανόπουλο.

Να αποσύρουν την ψήφο τους και να τη μεταφέρουν αγωνιστικά στην κάλπη. Να εμπιστευτούν το ΚΚΕ καταδικάζοντας και την κοροϊδία και το δικομματισμό. Να κάνουν το βήμα και να ξαναμπούν στο δρόμο της πραγματικής ελπίδας και της προοπτικής.