Ολα τα προβλήματα των μικρών επιχειρήσεων οξύνθηκαν την τελευταία δεκαετία, λόγω του ανταγωνισμού με τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα μονοπώλια. Οχι μόνο δεν υπήρξε ίχνος πολιτικής στήριξής τους, αλλά σαρώθηκαν και όσα ημίμετρα είχαν θεσπιστεί παλιότερα. Τα αστικά κόμματα ασχολούνται με τις μικρές επιχειρήσεις, όχι βέβαια γιατί ενδιαφέρονται για την επιβίωσή τους, αλλά γιατί οι ΕΒΕ αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα του οικονομικά ενεργού πληθυσμού (και του εκλογικού σώματος). Τα κόμματα αυτά σπέρνουν ψευδαισθήσεις μακριά από τα πραγματικά προβλήματα. Και αυτό δεν κρύβεται ούτε στις προεκλογικές τους διακηρύξεις.

«Για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και νοιαζόμαστε και μπορούμε. Δε λέμε απλώς ότι είστε η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Το εννοούμε» (Γ. Παπανδρέου). «Η σημασία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων για την οικονομία είναι τεράστια, εάν ληφθεί υπόψη ο μεγάλος αριθμός και η συμβολή τους στην απασχόληση και το εισόδημα» (προεκλογικό πρόγραμμα ΝΔ).

Καλό είναι το λιβανιστήρι αλλά ας δούμε πώς εννοούν τις ΜΜΕ.

«Στη νέα εποχή, οι τύχες μιας μικρής επιχείρησης θα εξαρτώνται από τη γνώση του τι ζητούν οι καταναλωτές από τη Φιλανδία μέχρι την Κίνα ή οι ανταγωνιστές μας αλλού. Οραματιζόμαστε μια κοινωνία της γνώσης, στηριζόμενη σε ένα μωσαϊκό μικρομεσαίων επιχειρήσεων, όπου η καθεμιά θα προσφέρει στο σύνολο εξειδικευμένη τεχνογνωσία και καινοτόμα προϊόντα» (Γ.Π.). «Είναι ο ισχυρότερος μοχλός ανάπτυξης. Είναι η επιχείρηση εκείνη που έχει μεγαλύτερη ευελιξία να προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα των αγορών, μεγαλύτερη ευελιξία στον τομέα της αγοράς εργασίας» (Κ. Καραμανλής)

Οχι, δεν πρόκειται για προεκλογικές φαντασιώσεις. Πρόκειται για συνειδητή διαστρέβλωση του ρόλου των ΜΜΕ στην οικονομία. Και εξηγούμαστε:

Οι ΜΜΕ δεν είναι όλες ίδιες. Υπάρχουν μικρές επιχειρήσεις των αυτοαπασχολούμενων (ή με δυο - τρεις εργαζόμενους) που λίγο τους νοιάζει για το «τι ζητούν οι καταναλωτές στη Φιλανδία», γιατί το πολυκατάστημα που άνοιξε δίπλα, τους παίρνει την πελατεία, γιατί τα εισαγόμενα προϊόντα πουλάνε περισσότερο και ο σκληρός ανταγωνισμός τους τρώει το μεροκάματο. Γιατί η νέα τεχνολογία απαιτεί κεφάλαια που δύσκολα μπορούν να κόψουν από το εισόδημά τους. Και η μοναδική «ευελιξία» που διαθέτουν είναι να βάλουν λουκέτο μια ώρα γρηγορότερα. Αυτές αποτελούν το 90% του συνόλου.

Υπάρχουν και οι μεσαίες επιχειρήσεις που μοιάζουν σε αυτές που αναφέρονται οι αρχιερείς του δικομματισμού (το 7% του συνόλου) και συμμετέχουν συμπληρωματικά στη συγκέντρωση κεφαλαίων και παραγωγής. Εδώ παίζεται ένα έργο, με θέμα τις μεσαίες επιχειρήσεις και ακροατήριο τις μικρές, όμως η ταύτιση του θεατή με τον πρωταγωνιστή διαρκεί όσο η προεκλογική ταινία και τα προβλήματα τον προσγειώνουν στην έξοδο.

«Θα μειώσουμε τον φόρο των επιχειρήσεων από το 35% στο 30% και θα εξετάσουμε την περαιτέρω μείωση στο 25%» (Γ.Π.). Αναφέρεται στις ΑΕ, αλλά δεν το λέει ευθέως. Η ΝΔ είναι πιο ειλικρινής. «Μείωση του συντελεστή φορολογίας των αδιανέμητων κερδών σε 25% για AE και EΠE και σε 18% για OE και EE» (ΝΔ). Εδώ μιλούν οι εφευρέτες του 35% για τις ΟΕ.

Και επειδή χορτάσαμε μειώσεις φορών ας πάμε και στα αντικειμενικά κριτήρια και το κλείσιμο των ανέλεγκτων χρήσεων.

«Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις βρέθηκαν την τελευταία 10ετία, κάτω από διωγμό, κυρίως φορολογικό, μια τα αντικειμενικά κριτήρια, μια η συνάφεια, μια η, δήθεν, ρύθμιση φορολογικών εκκρεμοτήτων, να φορολογούνται οι εταιρίες, με βάση τα βιβλία τους, θα προσπαθήσουμε να μειώσουμε και το χρόνο της παραγραφής. Στόχος είναι η τριετία για να μην παραμένουν οι εκκρεμότητες και οι, εκ των υστέρων, αναδρομικοί εκβιασμοί» (Κ.Κ.). Εδώ μιλούν οι εφευρέτες των αντικειμενικών κριτηρίων που έκαναν και την αρπαχτή με τις ανέλεγκτες χρήσεις το 1993.

Αλλά ας περάσουμε σ' αυτούς που «τελειοποίησαν» τις παραπάνω εφευρέσεις. «Καταργήθηκε ο εξωλογιστικός προσδιορισμός των κερδών, απαλλάσσοντας τις επιχειρήσεις από πιθανές αυθαιρεσίες και καλλιεργώντας την αναγκαία σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτείας και ΜΜΕ...» (ΠΑΣΟΚ). Ναι, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που πρόσφατα αφαίρεσαν από τις τσέπες των ΕΒΕ 3 δισ. ευρώ με τη «συνάφεια» και τις ανέλεγκτες χρήσεις. Τόσο κοστίζει, φαίνεται, η «σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτείας και ΜΜΕ».

Και, ξαφνικά ο Γ. Παπανδρέου ρίχνει μια γνήσια εκσυγχρονιστική πρόταση, «υπαγωγή όσων επιχειρήσεων έχουν αγορές μέχρι 100 χιλ. ευρώ σε ένα καθεστώς όπου από την αρχή της χρονιάς θα είναι γνωστός ο φόρος που θα πληρώσουν, το ΦΠΑ και το εισόδημα, σύμφωνα με ένα συγκεκριμένο συντελεστή και με ελάχιστο φόρο εισοδήματος τα 300 ευρώ. Η επιχείρηση θα τηρεί μόνο ένα βιβλίο αγορών...». Γιατί ένα ολόκληρο βιβλίο; Πολύ είναι. Κανένα βιβλίο. Φορολόγηση με το κομμάτι και τελειώσαμε!!!

Εδώ υπάρχει και μια πονηριά. 500.000 επιχειρήσεις δηλώνουν τζίρο μέχρι 40.000 ευρώ το χρόνο και κέρδη γύρω στα 8.000 ευρώ, τα οποία δε φορολογούνται, γιατί βρίσκονται κοντά στο αφορολόγητο. Δηλαδή, άλλα 150 εκ. ευρώ στο ταμείο.

Πολλά θα μπορούσαμε ακόμα να πούμε για τα ταμεία εγγύησης που εγγυώνται τα χρήματα των τραπεζών, για ευρωπαϊκά προγράμματα που οι ΕΒΕ τα γνωρίζουν μόνο από τα ιλουστρασιόν φυλλάδια, για συμβούλια και διαβούλια ενσωμάτωσης των αγωνιστικών διαθέσεων κλπ.

Θα μπορούσαμε επίσης να μιλήσουμε για την τακτική της συναίνεσης και των μερεμετιών του ΣΥΝ που στο προεκλογικό του πρόγραμμα δε βρήκαμε ούτε κουβέντα για τα προβλήματα των ΕΒΕ.

Αυτό που έχει σημασία για τους μικρούς ΕΒΕ και τους αυτοαπασχολούμενους είναι να κάνουν στην άκρη την ακατάσχετη υποσχεσιολογία του δικομματισμού και να ψηφίσουν με κριτήριο τα προβλήματα και τις ανάγκες τους. Οι κομμουνιστές ήταν παρόντες σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα και προτείνουν μια ολοκληρωμένη διέξοδο με το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό μέτωπο. Γι' αυτό αξίζουν την ψήφο τους.