Οτι η βλακεία είναι ανίκητη, είναι γνωστό και παλιό. Δεν παύει, ωστόσο, να ενοχλεί η επανάληψη μιας βλακώδους άποψης, όταν μάλιστα αυτοί που την εκφέρουν θέλουν να τους αναγνωριστεί και κάποια στοιχειώδης ευφυία. Κι αν μεν πρόκειται για τύπους σαν τον Χατζησωκράτη του ΣΥΝ, τα πράγματα είναι απλά. Ξέρεις πως όταν χαρακτηρίζει «αυτιστικό» το ΚΚΕ, το κάνει απλά την ώρα που κοιτάζει τον καθρέφτη. Οταν, όμως, τον ίδιο χαρακτηρισμό τον υπογράφει ο Β. Μουλόπουλος του συγκροτήματος Λαμπράκη και αξιώνει να του το αναγνωρίσεις ως εξυπνάδα ενός πρώην μαοϊκού, τότε δεν μπορείς παρά να απαντήσεις «άντε ρε πάγαινε και συ και το ΠΑΣΟΚ σου». Αντε μπράβο. Γιατί, είναι άλλο πράγμα να επιδιώκεις να τσουβαλιάσεις τους πάντες υπό τη σκέπη ενός τέτοιου ή άλλου ΠΑΣΟΚ, θεμιτό, θεμιτότατο στην πολιτική, κι άλλο, άμα δε σου κάθεται η δουλιά, να ξερνάς τον εμετό σου και να αξιώνεις από πάνω να καταπιούν οι αναγνώστες το ξέρασμα. Υπάρχουν μερικά όρια και στον αντικομμουνισμό. Ας το πάρουν χαμπάρι και στο συγκρότημα: Το ΚΚΕ στο τσεπάκι δεν το βάζουν! Οσο για τους χαρακτηρισμούς, τους ανήκουν αυτούσιοι.