Το Μάρτιο 2005 συνέρχεται το επόμενο Εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και συμπληρώνεται το πρώτο μισό της περιόδου εφαρμογής της στρατηγικής της Λισαβόνας, που έχει ορίζοντα το 2010. «Επομένως - επισημαίνει η Κομισιόν - το έτος 2005 θα αποτελέσει έναν ενδιάμεσο σταθμό για την εφαρμογή της στρατηγικής της Λισαβόνας. Θα είναι, επίσης, το πρώτο έτος εφαρμογής αυτού του προγράμματος στη διευρυμένη Ενωση, ενώ θα υπάρχει μια νέα Επιτροπή και ένα νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο...

»Αυτό το σημείο καμπής (δηλαδή η συμπλήρωση της 1ης πενταετίας από την έναρξη της εφαρμογής της) πρέπει να αποτελέσει ευκαιρία για την επανεξέταση της στρατηγικής της Λισαβόνας, ούτως ώστε να δοθεί νέα ώθηση για τη δεύτερη φάση της υλοποίησής της...

»Ενώ η πρώτη φάση της στρατηγικής χαρακτηρίστηκε από μια σημαντική κανονιστική δραστηριότητα, με στόχο τη δημιουργία του πλαισίου των μεταρρυθμίσεων αυτών, η δεύτερη φάση πρέπει να αφιερωθεί στη δραστήρια και συγκεκριμένη υλοποίηση των εν λόγω μεταρρυθμίσεων. Λαμβανομένης υπόψη της καθυστέρησης που παρατηρείται στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, η ενδιάμεση επανεξέταση πρέπει να αποτελέσει την ευκαιρία για τη θέσπιση μιας συνεκτικής μεθόδου, προκειμένου να διορθωθεί η κατάσταση και να υποστηριχτεί η εφαρμογή». Δηλαδή την περίοδο 2000 - 2004 σχεδίασαν και νομοθέτησαν. Την περίοδο 2005 - 2010 θα εφαρμόσουν.

Στο πλαίσιο της «ενδιάμεσης επανεξέτασης» το 2005, η Κομισιόν ετοιμάζεται «να παρουσιάσει στην προσεχή εαρινή της έκθεση τους κυριότερους άξονες της στρατηγικής για την περίοδο 2005 -2010, χωρίς, ωστόσο, να απομακρύνεται από τις θεμελιώδεις αρχές και τους στόχους της στρατηγικής. Να προτείνει μια μέθοδο εργασίας για την υποστήριξη της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων, με βάση ένα "χάρτη πορείας" (σ.σ: Ενδιάμεσοι στόχοι με σαφές χρονοδιάγραμμα υλοποίησής τους).»

Καλεί τους «κοινωνικούς εταίρους» «να συγκεκριμενοποιήσουν τη δέσμευσή τους για μια νέα ευρωπαϊκή συνεργασία για την αλλαγή στην Ευρώπη, με στόχο την υποστήριξη της ανάπτυξης και την επιτάχυνση της απασχόλησης και της παραγωγικότητας». Ζητά, δηλαδή, και πάλι «κοινωνική συναίνεση».