Η πρώτη ερώτηση που δέχτηκε η Αλ. Παπαρήγα αμέσως μετά την εισηγητική της τοποθέτηση αφορούσε το αν κάνει εντύπωση στο ΚΚΕ το γεγονός ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ψήφισε στις πρόσφατες εκλογές τα κόμματα που υιοθετούν τις αντιλήψεις τις οποίες το ΚΚΕ καταγγέλλει και σε ό,τι αφορά στην ΕΕ, απαντώντας σημείωσε:

«Οχι, δε μου κάνει εντύπωση. Σ' όλη την ιστορία της ανθρωπότητας έτσι έγιναν τα πράγματα. Κάποιοι έλεγαν κάτι, άλλοι τους θεωρούσαν τρελούς, άλλοι επικίνδυνους, άλλους τους σκότωναν στην πυρά, άλλους τους έστελναν στα κάτεργα κλπ.

Εφόσον πιστεύουμε αυτά τα πράγματα και επιβεβαιώνονται από τη ζωή, αλίμονό μας αν προσαρμοστούμε στις εξελίξεις. Για σκεφτείτε τώρα αν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δε μιλούσε για το τι είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, για το τι είναι το ΝΑΤΟ, για το τι είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, για το τι είναι ο ιμπεριαλισμός. Αν προσαρμοζόμαστε να παλεύουμε μέσα στη "στρούγκα", θα είμαστε σαν την εικόνα που είδατε χτες στη Βουλή.

Την είδατε χτες την εικόνα στη Βουλή; "Μα τι λέτε; Εμείς θα στηρίξουμε ό,τι καλό κάνετε. Μα τι λέτε; Μη μας αμφισβητήσετε κι εμάς"! Αβροφροσύνες, εκεί να πάει το πράγμα. Αν ακούγαμε αυτή τη λογική, δεν ξέρω αν θα υπήρχε αντίσταση στον πόλεμο που ξεκίνησε στα Βαλκάνια. Για πάρτε τις θέσεις όλων των κομμάτων, παραμονές να ξεσπάσει όχι ο πόλεμος στα Βαλκάνια, παραμονές να ξεκινήσει η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. ΄Η πάρτε όταν ξέσπασε ο πόλεμος. Τι έλεγαν όλα τα κόμματα στην Ελλάδα; Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμός τι έλεγαν; Για την πολιτική της εθνοκάθαρσης που έκανε η κυβέρνηση Μιλόσεβιτς! Αυτό έλεγαν.

Και τώρα όλοι ξέχασαν τι έλεγαν στην αρχή. Τι έλεγαν; Οτι φταίει ο Μιλόσεβιτς. Αυτό έλεγαν. Τι λένε σήμερα όλοι; Ακουγα μάλιστα εκπομπές χτες σε ραδιοφωνικούς σταθμούς ότι δεν αποδείχτηκε ούτε μία κατηγορία στο Δικαστήριο της Χάγης για τον Μιλόσεβιτς. Και ξέρετε κάτι; Εμείς δεν είμαστε ιδεολογικά με τον Μιλόσεβιτς και το ξέρετε.

Οπου κι αν πάρεις, επιβεβαιώνεται το εξής πράγμα: Αλίμονο αν πας με το ρεύμα. Με το ρεύμα το λαϊκό θέλουμε να πάμε. Με το ρεύμα το αντιδραστικό, ο λαός δε θα μπορεί να δει την αλήθεια ποτέ. Εμείς, και μόνοι μας αν χρειαστεί, θα πάμε. Αλλά κοιτάξτε να δείτε, το 1992 υπήρχε μία γενική αγαλλίαση στην Ευρώπη για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Πόσα χρόνια πέρασαν για να χλομιάσει η λαμπρότητα αυτής της Συνθήκης; Δεν είμαστε μόνοι μας. Πάρτε τα δημοψηφίσματα σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πάρτε τα Κινήματα. Βεβαίως, είναι πολύμορφα, είναι πολυποίκιλα, υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις. Ακόμα πάρτε τα δημοψηφίσματα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Για δείτε.

Το ρεύμα σήμερα αντιπαράθεσης με την Ευρωπαϊκή Ενωση και με το ΝΑΤΟ είναι πολύ ισχυρότερο απ' ό,τι στις αρχές της δεκαετίας του '90. Δε λέω ότι το κάναμε εμείς όλο αυτό, αλλά τουλάχιστον έχουμε την ικανοποίηση να πούμε ότι αυτό που λέγαμε εμείς κάποτε το ασπάζονται και άνθρωποι και μέσα από τις δικές τους εμπειρίες.

Εμείς θα πάμε κόντρα στο ρεύμα και είμαστε βέβαιοι ότι το λαϊκό ρεύμα και πανευρωπαϊκά θα δυναμώσει. Τι μας λέτε δηλαδή να κάνουμε; Να σταματήσει η ιστορία; Δεν μπορεί, παιδιά, δε γίνεται».