Βόμβες διασποράς να πέφτουν παντού πετσοκόβοντας- πολλές μέρες μετά...-δεκάδες παιδιά. Σπίτια παραδομένα στις φλόγες. Πτέρυγες νεογνών σε μαιευτήρια του Βελιγραδίου τυλιγμένες στους καπνούς. Βαγόνια τρένων και κομβόι προσφύγων καμένα στη λαίλαπα του πολέμου. Πλήθη εκατοντάδων χιλιάδων Κοσσοβάρων Αλβανών που στρατοπέδευαν στους πρόχειρους καταυλισμούς του ΟΗΕ γειτονικών χωρών μια που οι βόμβες των «συμμάχων του ΟΥΤΣΕΚΑ» είχαν προλάβει να τους «ελευθερώσουν» απ' τα σπίτια τους. Εκατομμύρια άνθρωποι, παρά τα βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου και τις «έξυπνες» βόμβες, να βγαίνουν στους δρόμους κάθε σερβικής πόλης συμμετέχοντας σε πλήθος καλλιτεχνικών εκδηλώσεων εμψύχωσης και συσπείρωσης απέναντι στη φονική ΝΑΤΟική μηχανή... Με το σήμα του στόχου στο στήθος...

Τέτοιες μνήμες ξύπνησαν χτες, (πέμπτη επέτειο απ' την εξαπόλυση του βρώμικου ακήρυχτου ΝΑΤΟικού πολέμου στην ΟΔ Γιουγκοσλαβία), ακόμη πιο ζωηρές στο μυαλό εκατομμυρίων Σέρβων (και όχι μόνον!). Συντέλεσε, ανάμεσα στ' άλλα, το προ μιας βδομάδας πογκρόμ διώξεων Σέρβων που εξαπέλυσαν (σύμφωνα και με τους ΝΑΤΟικούς στρατηγούς...) «προσχεδιασμένα και καλά οργανωμένα» δεκάδες χιλιάδες Κοσσοβάροι Αλβανοί υπό τα παθητικά, τάχα αμήχανα, βλέμματα των δυνάμεων κατοχής του προτεκτοράτου.

Το μισοανοιγμένο (ήδη απ' τον πόλεμο διαμελισμού της πρώην Γιουγκοσλαβίας) κουτί της Πανδώρας στα Βαλκάνια είχε ανοίξει, πριν πέντε χρόνια, ακόμη περισσότερο. Σήμερα είναι απόλυτα βέβαιο πως δε θα κλείσει...

Και αυτό επειδή οι δυνάμεις (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ) που προκάλεσαν πριν πέντε χρόνια το θάνατο άνω των 3.000 αμάχων, που τραυμάτισαν σοβαρά στο σώμα 6.000 άλλους πολίτες, που δημιούργησαν νέα πλήθη εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων, που υπονόμευσαν το μέλλον μιας ολόκληρης χώρας για πολλές δεκαετίες, δε θα σταματήσουν εδώ. Τα κροκοδείλια δάκρυά τους για τις πρόσφατες βαρβαρότητες Αλβανών σε πολιτισμικά μνημεία πολλών αιώνων και η υποκριτική «απογοήτευση» για την αποτυχία των προσπαθειών περί «πολυεθνοτικού» Κοσσυφοπεδίου δεν μπορούν να κρύψουν τη συνέχεια των αποσταθεροποιητικών σχεδίων τους για την ευρύτερη περιοχή (ΠΓΔΜ, Πρέσεβο, Μαυροβούνιο, Αλβανία, Ηπειρος...). Με τα θύματά τους, (Σέρβους και Αλβανούς) να παίζουν σήμερα το παιχνίδι των ιμπεριαλιστικών κέντρων τροφοδοτώντας οι ίδιοι τα εκρηκτικά σενάρια της απόσχισης. Με τους μεν να παζαρεύουν την καντονοποίηση. Τους δε την «ανεξαρτητοποίηση»...

Πέντε χρόνια μετά τους βομβαρδισμούς, η επαρχία του Κοσσυφοπεδίου (γνωστή στους παροικούντες τη Χερσόνησο του Αίμου ως πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων) δεν είναι πια παρά το προτεκτοράτο του οργανωμένου (και μη) εγκλήματος, της ανεργίας, της φτώχειας που επιδοτούν τα κέντρα σε Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες. Οσο και να «αυξομειώνεται» κατά διαστήματα η στρατιά της KFOR βρίσκεται στο Κοσσυφοπέδιο για να μείνει... Οχι μέχρι το 2005, οπότε υποτίθεται πως θα αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για το τελικό στάτους κβο της περιοχής, όπως θα ήθελαν οι πολιτικοί κύκλοι της Πρίστινας... Αλλά για πολλά χρόνια μετά... Το «προδίδουν», ανάμεσα στ' άλλα, τα δεκάδες εκατομμύρια που έλαβε η Μπράουν εντ Ρουτ, η Χάλιμπάρτον και οι άλλες αμερικανικές κατασκευαστικές εταιρίες απ' τη μητρική «Μπους-Τσένι ΑΕ» για την οικοδόμηση της «απόρθητης» αμερικανικής στρατιωτικής βάσης Μπόντστιλ (BONDSTEEL) στο Ουρόσεβατς του Κοσσυφοπεδίου... Οπερ παραδέχτηκαν εμμέσως και οι ίδιοι, με τον Αμερικανό συνταγματάρχη Ρόμπερτ Μακλούρ να γράφει στο επίσημο Δελτίο (Μπούλετιν) του αμερικανικού στρατού (Απρίλη 2002) πως οι μηχανικοί του στρατού σχεδίαζαν την οικοδόμηση μιας βάσης στα νότια σύνορα Κοσσυφοπεδίου - ΠΓΔΜ «μήνες προτού πέσουν οι πρώτες βόμβες στο Κοσσυφοπέδιο»...