Ως ιστορική χαρακτήριζαν προχτές τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων την επίσκεψη του Τόνι Μπλερ στην Τρίπολη της Λιβύης, την πρώτη, μετά από 24 χρόνια, επίσκεψη Βρετανού πρωθυπουργού στη χώρα αυτή. Και δε λέμε, έχει μια τέτοια σημασία. Πολύ περισσότερο, αφού - απ' ό,τι φαίνεται - το βασικό αντικείμενό της ήταν η ορμητική είσοδος των βρετανικών πολυεθνικών στη χώρα του Καντάφι. Ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση της επίσκεψης, ανακοινώθηκε η σύναψη συμβολαίου με την αγγλοολλανδική εταιρία πετρελαίων «Σελ», στην οποία η Τρίπολη εκχωρεί δικαιώματα εκμετάλλευσης κοιτασμάτων φυσικού αερίου στα ανοιχτά των λιβυκών ακτών. Ανακοινώθηκαν, επίσης, η επίσκεψη Βρετανών επιχειρηματιών στη Λιβύη, στις αρχές του επόμενου μήνα και η υπογραφή στο άμεσο μέλλον συμφωνίας μεταξύ της Λιβύης και της εταιρίας ΒΑΕ για την αγορά εξοπλιστικών συστημάτων από την πρώτη.

Προφανώς, μετά κι απ' αυτές τις εξελίξεις, η Λιβύη και ο Καντάφι διαγράφονται από τις λίστες των «κακών». Δημοσιεύματα, σαν αυτά του πρόσφατου παρελθόντος, περί χώρας - τροφοδότη της διεθνούς τρομοκρατίας και, πιθανόν, ανάλογες προβοκατόρικες ενέργειες, από δω και πέρα, θα έχουμε μόνον όταν οι κάθε λογής πολυεθνικές θα ζητούν ακόμη περισσότερα και, ενδεχομένως, συναντούν αντιστάσεις...