Σχεδόν τρία χρόνια μετά το χτύπημα στους «δίδυμους πύργους» της Νέας Υόρκης, δύο βδομάδες μετά τα τραγικά γεγονότα της Μαδρίτης, με δυο πολέμους στο ενδιάμεσο, κατοχή σε Αφγανιστάν και Ιράκ, και τρομονόμους σε όλες σχεδόν τις «πολιτισμένες χώρες, οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ συνεχίζουν να υιοθετούν νέα, ολοένα και σκληρότερα μέτρα. Μέτρα κατασταλτικού χαρακτήρα με άμεσο αντίκτυπο στα ατομικά, κοινωνικά - και γιατί όχι και στα πολιτικά - δικαιώματά μας.

Η τελευταία θλιβερή εσοδεία ήρθε την Πέμπτη στη Σύνοδο Κορυφής των «25» της ΕΕ, οπότε και αποφάσισαν το διορισμό «συντονιστή για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας» και τη θέσπιση της «Διακήρυξης Αλληλεγγύης». Ο «συντονιστής» θα υπάγεται στον ύπατο εκπρόσωπο για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Αμυνας και Ασφάλειας, Χαβιέ Σολάνα. Θα αναλάβει το συντονισμό των κοινοτικών υπηρεσιών και των υπηρεσιών ασφαλείας των «25», καθώς και την προώθηση της συνεργασίας με τις τρίτες χώρες (διάβαζε ΗΠΑ).

Η «Διακήρυξη Αλληλεγγύης» προβλέπει ότι οι «25» θα δρουν από κοινού, εάν ένα κράτος - μέλος δεχτεί τρομοκρατική επίθεση. Η συνδρομή τους μπορεί να είναι και στρατιωτική... Επίσης, η ΕΕ θα κινητοποιεί όλους τους διαθέσιμους μηχανισμούς, με πρωταρχικό στόχο την πρόληψη «τρομοκρατικής απειλής» στο έδαφος των κρατών - μελών.

Τουτέστιν, οι μυστικές υπηρεσίες και οι χαφιεδομηχανισμοί θα αλωνίζουν σε βάρος οποιουδήποτε κρίνει η άρχουσα τάξη ότι απειλεί την «κοινωνική ειρήνη» και την «τάξη». Ετσι δε γίνεται συνήθως; Τους διαδηλωτές έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία δε φωτογραφίζει το αμερικάνικο υπουργείο Εξωτερικών, ως επικίνδυνους τρομοκράτες; Σε πορείες εργαζομένων και φοιτητών δε χώνονται - κατά δεκάδες - οι ασφαλίτες, ακόμα και οπλοφορώντας; Δεν παρακολουθούν τις συνελεύσεις εργατικών σωματείων; Στα δικαστήρια δε σύρουν (πρόσφατη η δίκη της Καλαμάτας) όσους τόλμησαν να διαδηλώσουν ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ; Στην πράξη, ποιον χτύπησαν και χτυπούν αυτά τα «αντιτρομοκρατικά μέτρα»;

Με τις αποφάσεις τους: Οι «25» ζήτησαν, επίσης, να επιταχυνθεί η εφαρμογή μιας σειράς μέτρων που έχουν ληφθεί σε κοινοτικό επίπεδο, αλλά δεν έχουν ακόμη τεθεί σε ισχύ από όλα τα κράτη - μέλη, καθώς και η υιοθέτηση νέων αντιδραστικών προτάσεων. Π.χ., το Ευρωπαϊκό Ενταλμα Σύλληψης και Εκδοσης, το οποίο δεν έχει ακόμη επικυρωθεί από τα Κοινοβούλια έξι κρατών - μελών (Ιταλία, Γερμανία, Αυστρία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Ελλάδα). Την εισαγωγή βιομετρικών στοιχείων (ψηφιακή φωτογραφία και δακτυλικά αποτυπώματα) στα ταξιδιωτικά έγγραφα υπηκόων τρίτων χωρών (μετά ακολουθούν τα διαβατήρια κι ημών των ιθαγενών). Τη διασυνοριακή παρακολούθηση τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και τραπεζικών λογαριασμών. Την εισαγωγή αυστηρότερων μέτρων ελέγχου στα λιμάνια.

Ενα ανατριχιαστικό νομικό οπλοστάσιο εξελίσσεται που «νομιμοποιεί» τις πιο μαύρες μεθόδους παρακολούθησης και ελέγχου της κοινωνικής συμπεριφοράς, της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού που αγωνίζεται - για ένα καλύτερο αύριο - ενάντια στην κοινωνική αδικία. Τον ακρογωνιαίο δηλαδή λίθο του ισχύοντος συστήματος.

Γι' αυτές τις εξελίξεις μιλούν στο «Ρ» ο Ηλίας Νικολόπουλος, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη, και ο Αγάπιος Παπανεοφύτου, καθηγητής Ποινικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και μέλος της Γραμματείας της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη.